Chapter 3

Langzaam open ik mijn ogen en zie ik al minder drukte in mijn kamer. Ik kijk naast me een zie een blonde jongen met zijn armen op het bed en zijn hoofd er boven op. Huilt hij nou? Of slaap hij? Wie is dat? Huh?
"Goodmorning again." Er komt een dokter binnengelopen, dezelfde als gisteren. "How are you feeling right now?" - "Quite well. A little dizzy but that's all." zeg ik met een kleine glimlach. Op dit moment valt er nergens over te glimlachen, maar anders komt het zo rot over. Ik hoor een zachte kreun en de jongen met de blonde haren wordt blijkbaar wakker. "Goodmorning to you too." zegt de dokter waardoor ik moet lachen. "It's great to hear you laugh." zegt de dokter met een glimlach. "When can I go home?" - "You can go today if you want, but not alone. You'll be dizzy for a couple of days maybe a week." Ik knik en ben ook wel blij dat ik weer naar huis mag. Blijkbaar lang ik ook voor een week in coma dus. De dokter loopt de kamer uit en ik kijk gelijk naar de blonde jongen. "I'm Niall. And I'm so sorry for what happened!" Ik zie de schuld in zijn ogen en neem het hem ook niet perse kwalijk. "Can you tell me exactly what happened?" - "Sure." zegt hij met een kleine glimach.

De dokter komt weer binnen en glimlacht al als hij me ziet. "You look much better! You can go home if you found someone who can stay with you." - "For how long?" reageer ik gelijk. Mijn ouders zijn op vakantie, Katie en Aurora gaan overmorgen naar Amerika en Dave.. Dave! Die kan ik vragen. "She can stay with me if she wants? I mean, it's kind of my fault that this happened. So i'd love to help you." Gelijk kijk ik om naar Niall die best wel bezorgd kijkt. Ik ken hem eigenlijk niet, nergens van. Is het wel een goed idee? "Only if you agree with it?" probeert hij voorzichtig. Ten eerste ziet hij er echt niet gevaarlijk ofzo uit, en hij zit hier nu naast me terwijl een creep dat niet zou doen. Die zou niet bij me zitten voor als ik wakker wordt en mij naar het ziekenhuis brengen. Die zou vluchten!
"Yeah, okay." zeg ik terwijl ik de dokter een hand aan ons beide geeft en ons veel succes wenst. "Come back in two weeks so when can do some tests again, okay?" Ik knik en bedank de dokter waarna Niall me helpt met opstaan. Het enige enge is, ik ken hem niet. Dus ik ben best zenuwachtig..

"You wanna pick up some stuff at your house?" vraagt hij, waarna ik knik. We rijden langs mijn huis en pakken mijn spullen. Niall moet me nog wel vasthouden met lopen want ik ben nog duizelig en als ik val kan hij me opvangen. Als ik Niall op dit moment niet had dan moest ik de hele dag in bed liggen omdat anders niemand voor me kan zorgen. Ik bedoel, Dave heeft bijna elke dag werk van vijf uur 's ochtends tot zes uur 's middags.
Nadat we mijn spullen hadden opgehaald werd ik pas echt zenuwachtig. Hoe zou zijn huis eruit zien? "We're almost there." zegt hij glimlachend. Ik glimlach terug en doe net alsof ik het heerlijk vind dat we er bijna zijn.
Als we een oprit oprijden kijk ik hem vragend aan. "Is this your house!?"