Chapter 2

Ik heb de hele middag tot een uur of vier geshopt en heb een aantal leuke dingetjes meegenomen. Nu loop ik richting de Starbucks om daar nog een Latte Macchiato te halen. De Starbucks heeft de beste koffie vind ik, maar het enige wat ik daar altijd haal is een Latte Macchiato. Dat is mijn favoriet, te veel melk!
Ik bestel mijn koffie en ga dan op het bankje op het terras van de Starbucks zitten. Ik kijk een keer naar links en naar rechts maar bekende heb ik vandaag nog niet gezien. Niet dat ik het erg vind ofzo, maar het valt me gewoon op. Normaal kom ik minstens één bekende tegen. Dat komt omdat of Katie óf Aurora dan wel de stad in is. Zij zijn precies het zelfde als mij. Soms met vriendinnen shoppen, maar het liefst alleen. Ja, wij zijn dus blijkbaar allemaal raar.
Ik sta op en wil weer de stad in lopen. Op dat moment bots ik tegen iemand op en voel ik een warme laag over me heen vallen. Van de harde knal val ik achterover en stoot ik mijn hoofd tegen de grond. Kreunend hou ik mijn hoofd vast. "Omg, I'm so sorry!" zegt de stem en hij tilt mij op. "Shit, what have you done?" hoor ik weer een andere stem zeggen. Mijn hoofd doet zo zeer dat ik 'm gewoon niet kan bewegen! "What, where..?" - "Ssht. I'll bring you to the hospital. This looks awful." Ik open mijn ogen en haal mijn hand weg onder mijn hoofd. Allemaal bloed op mijn hand. Oh, nee.. Niet veel later zie ik zwarte vlekjes dichterbij komen en uiteindelijk is alles zwart.

"Dude, what have you done?" - "I already told you what happened, so stop asking!" - "Guys please. Stop yelling, she already has a headache. Don't make it worse please." De hele tijd hoor ik al verschillende stemmen, en ik weet zeker dat ze echt zijn. In mijn hoofd komt dit niet voor, ik ken deze stemmen niet.
Langzaam open ik mijn ogen, eerst zie ik wazig maar het beeld verbeterd al gauw. "She's awake!" zegt de jongen met krullen. Ik kijk de kamer rond en er staan zo'n vier jongens in mijn kamer en ééntje zit achterin. Wacht, dit is mijn kamer niet!? "Where am I?" schreeuw ik ongerust. De jongen met bruine korte haar pakt mijn hand. "Calm down. You're in the hospital. Don't you remember anything?" - "Should I?" reageer ik er gelijk op. De dokter komt ook binnen en gaat tegenover mij staan. "Welcome back, Skylar." - "What the fuck are y'all talking about? How long was I..?" - "For a week, you were in a coma." Met grote ogen kijk ik de dokter aan. Ik geloof ze niet! Maar mijn hoofd doet wel superveel pijn.
"Try to sleep some more. Tomorrow you can go home, but you can't go alone. Do you have someone who can pick you up?" Het enige wat er bij mij nog uit komt is een "hmm..." en niet veel later val ik in een diepe diepe slaap.