#13 Guess who?

Het is al snel middagpauze en Sophie huppelt vrolijk naast me. We halen een donut in de kantine en nemen dan plaats bij het raam. Sophie zingt zachtjes wat terwijl ze breed blijft lachen. Ik geef d'r een duw en vraag wat er is. Ze opent haar berichten en geeft me haar mobiel.
"Hey you! I want you to be my date. x Davey."
Davey is een 4e jaars student. Hij lijkt een op een punker terwijl het eigenlijk een schat van een jongen is. Sophie stuitert de kantine rond en komt dan weer naast me zitten.
Ik grijns breed. Sophie heeft ook een date, en absoluut geen verkeerde jongen ook! We smullen van onze donut en Sophie besluit nog een smothie te halen. Ik pak mijn mobiel en stuur Liam een berichtje. "Sophie heeft ook een date! Ben super blij voor d'r."
"Hey Liz," Ik kijk op en staar recht in de donker bruine ogen van JD. "He-ey." Ik bloos lichtjes. Hij zet zich naast me.
"Al zin in het ball?" Vraagt ie terwijl hij zijn arm om me heen slaat. Ik knik zachtjes en kijk 'm iet wat verlegen aan. "Mooi zo."
Ik duw mijn mobiel weg en laat me zachtjes tegen zijn schouder hangen.
"Ik haal je om half 7 op. Wat is je adres?" Ik schrijf mijn adres op een blaadje en geef het hem. "Oh, euh." Onderbreek ik zijn lach.
"Sophie wordt ook om half 7 opgehaald, bij mij thuis, door Davey." "Die 4e jaars punker?" Vraagt ie abrupt en hij kijkt er een beetje moeilijk bij. Ik knik.
"We kunnen samen vertrekken en dan op het ball onze eigen weg gaan." Ik bijt mijn lip en kijk hem hoop vol aan.
Hij zucht diep. "Nou goed, omdat je zo schattig kijkt nu." Hij drukt een kus op mijn wang en vertrekt dan. Als ik mijn hoofd omdraai staat Sophie op een afstandje met een hilarisch gezicht te kijken. Grote ogen en een gekke glimlach en een blik die de spanning kon lezen.

Nog twee uur en dan staan de jongens voor de deur. Harry en Louis sturen constant berichtjes dat ik het niet mag vergeten. Ik stuur een foto van mijn schrift waar ik onbewust JD zijn naam in heb geschreven, omringt door krulletjes, hartjes en vlindertjes. Harry stuurt een aantal smileys waarmee hij aantoont dat ie blij voor me is. Sophie doet zoiets met Davey zijn naam en schiet er, zonder dat ze het weet, een foto van. Ik stuur 'm op.
"Sophie is ook helemaal tot over d'r oren!"

De bel gaat, Sophie en ik pakken onze spullen en vluchten naar de kluisjes. We leggen onze boeken weg, pakken ons huiswerk en lopen naar de ingang van het gebouw. Vlak voor de deur blijven we even stil staan. Een grote groep meiden vormt zich voor het plein voor een auto. De meiden zijn binnen te horen!
Ik trek mijn wenkbrauwen op en neem Sophie mee naar het hek. We krijgen niet eens de kans om op te vallen zodat we de stad in kunnen. Ik leun wat tegen het hek en wacht af. Ik kijk Sophie stom aan en pak mijn mobiel.
"We staan vlak naast de fans, tegen het hek." Stuur ik naar Harry. Sophie zucht diep en graaft in haar tas naar iets. Net als ik wil vragen wat ze zoekt worden er twee handen op mijn ogen gelegd.
"Je raad nooit wie ik ben." Zegt een bekende stem achter me. "Hmm, zou het de jongste met krullen zijn?" Sophie slaakt een klein gilletje. Blijkbaar heb ze niet gezien dat, waarschijnlijk, Harry mijn ogen bedekt.
"Louis! Ze heb het geraden!" De handen worden weg getrokken en als ik me omdraai kijk ik in Harry zijn groene ogen.
Paul leid ons naar de auto en na het sluiten van de deuren stapt hij ook in en rijden we door naar de stad.
Sophie bleef achter, ze moest vroeg thuis zijn om haar ouders te helpen. Louis kijkt vanaf de bijrijdersstoel continu naar achter. Ik kijk van Louis, naar Harry en weer terug.
"What's your problem?!" Roep ik voorzichtig met een gigantische lach. Zonder wat te zeggen kijken ze elkaar aan en kijken dan weg. Ik zucht.
"Dit wordt een lange dag." En vlak daarna beginnen ze te grinniken.