Prologue

"Hello beautiful." Hij laat zijn hand langs mijn wang glijden en drukt er daarna een kusje op. Hij is zo mooi, zo speciaal. "You're the best I've ever had. I love you." Zijn woorden maken mij warm van binnen. Alles aan hem is perfect. Misschien niet voor anderen, maar voor mij is hij perfect zoals hij is. Hij wilt mij niet veranderen, en houdt van mij zoals ik ben.
Hand in hand lopen we over het strand waar de zonsondergang maar al te goed mooi zichtbaar is. "I love it to be here with you." Ik plant een kusje op zijn mondhoek en hand in hand lopen we verder.
Ik wil hem, en niemand anders. Niemand anders accepteert mij op de manier dat ik ben gemaakt. Ik hou niet van neppe mensen, ze doen zich voor zoals ze niet zijn. Het lijkt me erg zwaar, twee levens.
"Honey, wake up. School in twenty minutes!" Geschrokken spring ik op. Waarom maakt ze me nu pas wakker!? Omdat ik natuurlijk weer lekker lig te dromen. Dromen zijn bedrog. Zo zeg ik het altijd maar, maar dromen is fijn. Je kan doen wat je wilt, met wie je maar wilt en waar je ook maar bent. Al ben ik aan de andere kant van de wereld. Niemand zegt er wat van in mijn dromen.
Gehaast stap ik uit bed en maak ik me klaar voor school. Als ik nu nog maar op tijd kom!

Ik rijd mijn schoolterrein op en parkeer mijn auto op mijn vaste plek. Ja, sneu hé? Je moet een parkeerplaats van te voren reserveren anders heb je er geen en kan je je auto 5 minuten hier vandaan parkeren. En dan moet je ook nog eens voor het parkeren betalen. School kan niet gekker worden..
Ik loop het plein op en zie mijn vriendinnen Katie en Aurora al staan. "Skye!" roepen ze tegelijkertijd. Beide komen ze rennend op hun pumps op me af. "How was your weekend?" - "Great.." zeg ik zo sarcastisch mogelijk. We kletsen nog even verder en niet veel later gaat de bel.

"Dave!" zeg ik enthousiast als ik hem op de gang zie lopen. Hij kijkt verbaasd om, maar als hij mij ziet begint hij te glimlachen. Dave is al mijn beste vriend sinds de basisschool. Hij deed eerst een andere opleiding maar kwam uiteindelijk toch hier terecht. Daar was ik ook superblij om want voordat hij kwam had ik alleen mijn vriendinnen Katie en Aurora. En ja die vertel ik niet al mijn geheimen want die kunnen hun mond van enthousiasme nooit dichthouden. Toch zijn zij mijn beste vriendinnen.
"How are you?" vraagt hij geïnteresseerd als we samen richting ons leslokaal lopen. "I'm.. Okay." zeg ik met een nepglimlach. Ik zie aan zijn gezicht dat hij niet helemaal gelooft dat het oké met me gaat maar zegt er verder niets van. Dat vind ik zo fijn aan hem. Hij hoeft niet altijd overal op te reageren, aan zulke mensen kan ik me eindeloos irriteren..
"Welcome class. Sit and be quiet, please." - "Hell begins already?" fluistert Dave in mijn oor waardoor ik hardop begin te lachen. Oeps, iedereen kijkt me natuurlijk weer aan. "Thanks a lot." grinnik ik.