Oma Bettie

Het was 5 uur.
Roos zat stilletjes op de sofa die in de hoek van het woonkamertje van haar oma stond. Haar oma woonde in een gezellig klein bungalowtje. Altijd als ze zich verdrietig voelde ging ze naar oma Bettie toe. Ze woonde er toch maar hooguit vijf minuten fietsen vandaan. Wat raar dat ze straks niet meer naar haar oma kan fietsen. Het geeft haar een verdrietig gevoel. Haar oma is altijd super lief voor haar.
Vandaag ook al. Nadat ze bij Bella was geweest was ze meteen naar haar oma gefietst. Toen haar oma opendeed kon ze haar tranen weer niet binnen houden. Haar oma had haar meteen binnengelaten. Oma bettie vertelde dat ze al was gebeld door Jeffrey, die heel erg in paniek was omdat hij niet wist waar Roos was. Hij had ook verteld waarom ze was weggelopen. Oma Bettie was boos geworden op Jeffrey. Hij kon Roos toch niet zo maar weghalen uit haar vertrouwde omgeving, vlak nadat haar moeder was overleden? Jeffrey was boos geworden en had daarna opgehangen.

Oma Bettie komt de woonkamer weer binnen lopen. "Ik heb je vader gebeld." zegt ze.
Ze gaat op de tweepersoonsbank zitten en legt haar hand op Roos haar knie. "Ik zal wel wat thee voor je zetten en een boterhammetje."
Roos knikt. Oma Bettie glimlacht lief naar haar en loopt naar de keuken.
Heel even denkt Roos aan haar vader. Mag ze van haar vader wel hier blijven eten? Wordt hij straks, als ze weer naar huis moet, niet super boos op haar?
Roos vergeet meteen de gedachten. Wat kan haar het schelen! Ze gaat toch niet meer naar huis!

Haar oma komt de kamer weer in gelopen. Deze keer draagt ze een bord met een boterham met gebakken ei erop, en een glas melk met zich mee.
Ze zet alles op de tafel neer. Nu pas voelt Roos dat ze best wel erge honger heeft. Tussen de middag had ze één kant en klaar pannekoek uit de magnetron op, en de rest van de dag niets meer.
De boterham en de melk zijn daarom al snel op. Oma Bettie staat op. "Ik ga even naar je vader toe."
Roos kijkt haar vragend aan.
"Ik ben zo weer terug. Hooguit over een uurtje. Kijk maar een beetje tv."
En voordat Roos ook maar de kans heeft om te reageren, is haar oma al weg. Wat zou ze van plan zijn, vraagt Roos zich af.
Misschien papa vragen of ik hier mag blijven wonen? Roos sluit even haar ogen en bid, zoals ze haar oma wel eens heeft zien doen, dat ze bij haar oma mag blijven wonen.
Oma Bettie weet papa misschien zelfs wel om te praten, zodat ze hier in Nederland blijven wonen.
Roos zet de tv aan, en zakt onder uit. De sofa waarin haar oma altijd zit te lezen, zit echt heerlijk!

Een uurtje later schrikt Roos wakker van de voordeur die dicht slaat. Was ze in slaap gevallen?!
Ze hoort hoe haar oma haar jas ophangt. De woonkamer deur gaat open en haar oma komt binnen. Roos kijkt haar verwachtingsvol aan. Haar oma draagt een tas. Háár tas!
Oma Bettie zet de tas neer en komt op de bank zitten. "Ik heb met je vader geregeld dat je vanavond hier kan blijven slapen."
Roos springt overeind en vliegt haar breedlachende oma om de hals. "Bedankt oma!"
"Ach," zegt haar oma, "het was wel het minste wat ik voor je kon doen."