Het leven gaat door.... :(

Het is alweer een week geleden dat Roos haar moeder is weggegaan. Ze mist haar nog steeds heel erg. Lorena heeft haar heel goed gesteund en getroost. Roos was daar erg blij mee. Haar vader lijkt zich totaal op zijn werk te hebben gestort. Hij is heel vaak weg, en als hij dan een keertje thuis is heeft hij geen tijd voor Roos. Gelukkig is Lorena er voor haar. Als Roos nou ook nog naar school had gemoeten had ze het echt niet overleefd. Al dat leren. Maar gelukkig is het vakantie.

Roos loopt de woonkamer in met een kant en klaar pannenkoek uit de magnetron. Het is al de zoveelste keer dat ze voor haar eigen (avond)eten moet zorgen. Haar vader werkt vandaag over. Zelfs in de vakantie...
Met een zucht ploft Roos op de bank en zet de tv aan. Haar lievelingsprogramma.
Als ze haar eten opheeft en het programma afgelopen is, loopt ze naar de keuken en wast ze de spullen af.
Op dat moment slaat de voordeur dicht. Haar vader is thuis. Hij loopt meteen door naar zijn werkkamertje. Roos stopt een paar pannekoeken in de magnetron en schenkt wat drinken in. Dan brengt ze het naar haar vader.
Haar vader zit achter zijn laptop, en lijkt te schrikken als Roos binnenkomt. "Kloppen we tegenwoordig niet meer." zegt hij boos.
"Sorry" zegt Roos, "ik wilde je verrassen."
Roos loopt naar het bureau van haar vader en zet het bord met de pannenkoek erop en het glas met drinken weg. Ze werpt even een nieuwsgierige blik richting het scherm van de laptop. Haar vader draait het meteen weg.
"Waarom mag ik niet meekijken?" vraagt Roos meteen.
"Dit is mijn werk. Dat gaat je helemaal niks aan!"
Roos schrikt van de felle reactie van haar vader. Waarom mag ze niet meekijken? Hij heeft toch niks te verbergen zeker? Ze mag altijd meekijken, waarom nu ineens niet meer?
Roos haalt haar schouders op. "Oke, dan niet."
Roos loopt naar haar kamer. Ze ploft neer op haar bed, en trekt een tijdschrift uit de stapel tijdschriften op de grond.

Beneden gaat de telefoon.
Hij blijft lang overgaan, want niemand neemt op. Roos niet, en haar vader ook niet. Als de telefoon maar blijft gaan, legt Roos met een zucht haar tijdschrift aan de kant en staat op. Op dat moment hoort ze de deur van haar vader's werkkamertje open gaan. Roos gaat weer zitten. Was ze voor niks opgestaan! Ze hoort haar vader de trap af stormen, en hoe hij de telefoon opneemt.
Meteen denkt Roos aan de laptop van haar vader die nu waarschijnlijk nog open staat. Roos is erg nieuwsgierig. Het liefste wil ze gaan kijken, maar kan ze dat wel maken? Straks is het helemaal niks ergs.
Toch staat ze op om te gaan kijken. Zo te horen is haar vader nog wel even aan de telefoon. Hij hangt een heel verhaal op. "Ja, bijna alles is geregeld. Volgende week vertrekken we naar mijn oude huis. Wat zou het raar zijn om daar weer te zijn. Het huis waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Er zullen ook wel een heleboel herinneringen aan mijn ouders weer boven komen."
Hoort Roos haar vader zeggen. Hè!? Waar gaat dat nou over? Gaan ze op vakantie in het oude huis van haar vader in Engeland? Was haar vader de vakantie aan het regelen op zijn laptop, en moest het misschien nog een verrassing blijven? Misschien mocht ze daarom wel niet meekijken. Toch is Roos te nieuwsgierig om niet te gaan kijken. Ze loopt het werkkamertje van haar vader binnen. Met een beetje geluk staat de laptop nog aan. Zo te zien wel. Roos loopt richting de laptop. Nieuwsgierig draait ze de laptop om. Dat had ze beter niet kunnen doen. Roos ogen worden groot van schrik. Ze trekt wit weg en begint te trillen over haar hele lijf.
"Nee..... Laat het niet waar zijn!"