14. Vanuit Linde

Huilend rende ik naar de kleedkamer. Nils... Ik haatte hem. Waarom moest hij dat nou weer zo nodig zeggen. Ik stopte snel m'n spullen in m'n tas en rende naar Stefan toe. "Ik ga weg, blijf jij maar." Hij wilde nog wat zeggen maar ik ging er al vandoor. Ik had nergens meer behoefte aan.
Uit eindelijk thuis aangekomen sprong ik onder de douche waar ik al snel in elkaar zakte. Liefde zat me niet mee, echt niet gewoon.. Altijd werd ik weer gedumpt als degene die ik leuk vond en als diegene mij ook leuk leek te vinden, bij m'n atletiek kwamen kijken..

"Lin, er is iemand voor je !!!" Ik zuchtte en opende m'n ogen. "IK WIL NIEMAND ZIEN, GA WEG." Ik draaide me om en lag snikkend met m'n rug naar de deur. Ik wilde het gewoon niet meer.. Alles zat me tegen en ondertussen hadden al die leuke jongens een vriendin.. Ik schrok toen ik voelde dat m'n bed inzakte. "Ga weg." Snikte ik, maar er kwam geen antwoord. Ik voelde een hand die voorzichtig op m'n arm werd gelegd en zo draaide ik me voorzichtig om. Ik was eigenlijk best nieuwsgierig wie er was, zolang het Nils maar niet was. "Het is niet wat je denkt." Ja, het was Nils. Terwijl ik begon met praten stond ik op en duwde ik Nils m'n slaapkamer uit. "Ik heb het toch gehoord, Nils. Je zei m'n naam er zelfs bij. Je hebt me zoveel pijn gedaan weet je dat. Nee, natuurlijk niet. Ik huil nu omdat ik jou leuk vond. Jou Nils jou!!!!! Maar misschien is Rein wel veel eerlijker. Dat is waar het mij omgaat, eerlijkheid en niet al die smoesjes van je. Ga alsjeblieft weg, ik hoef je niet meer te zien. En trouwens.. Die vriendjes van je ook niet." Ik gooide de kamerdeur dicht en ik hoorde hem nog roepen. "Maar ik vind jou ook leuk!' Ik opende de deur en keek hem met een nep-glimlach aan; "En ik haat jou, dag Nils." Ik liep naar de vensterbank toe en klom het dakje op, sprong de boom in en zo kon ik ongezien de tuin verlaten. 'Tessa had gelijk.' Het klonk weer in m'n hoofd. Wie zou die Tessa zijn... "LINDE !!!" Ik draaide me om en zag Rein aan komen rennen. Vlug keerde ik me terug en rende zo hard als ik kon, hard dus, allemaal straten door en bleef om een hoekje staan. Ik merkte dat ik in een poortje was beland en ging wat verder in het poortje zitten. Ik had nergens meer zin in, in niemand niet... En al helemaal niet in de jongens van MainStreet, ugh.. Ineens hoorde ik voetstappen dichtbij me, ik keek omhoog en zag vlak naast me een schim staan. "Wow." Ik sprong op. "Rustig Lin.. Kom eens.." Ik schudde m'n hoofd, wetend dat het niet gezien werd. "Ik ga het je uitleggen.." "Er valt niets uit te leggen. Doe dat maar op m'n begrafenis.." "Je gaat niet dood Linde." "Omdat jullie zogenaamde life savers voor die fans van jullie zijn zeker. Nou voor mij geld dat dus even niet hé." "Begin niet over de mainiacs, alsjeblieft.. Maar ik.." "Je wilt het uitleggen, jaja." "Ik houd van je." "Ik niet van jou." Oké, dat was misschien wel een beetje te bot. "Maar die zoen, met liefde?" "Dat betekend niet dat het wederzijds was." "Ohh.." Een straaltje licht verscheen op Rein zijn gezicht. "Niet huilen Rein." Het brak me hem te zien huilen. "Ik wil je niet kwijt oké." "Te laat.." "We waren daar omdat ik het wilde, ik geloofde Nils niet." Hij geloofde Nils niet, hij vertrouwde mij.. Ik gaf hem een knuffel en barstte in huilen uit. "Misschien maak ik het wel erger dan dat het werkelijk is.." "Nils had het niet mogen zeggen."