Chapter eight - Aight?'
vanaf nu schrijf ik uit mijn hoofd,
niet meer uit mijn schriftje xd
ik verander toch altijd de helft.
xoxo reacties -
charlotte pov;
Toen we in het bos aan het wandelen waren, rook ik de plakkerige limonade die overal hing. Ik keek naar Justin en hij keek naar mij. Ik nam zijn hand vast, ik zag wel dat er iets niet juist was. "Wat is er Justin?" hij keek me aan. "Ik denk dat ik niet goed genoeg voor je ben, en dat ik je maar moet laten." Ik schrok, serieus ik wou dit niet. "uh?" ik wist niet wat er gebeurde, ik liet me op de bladeren zakken en tranen rolden over mijn wangen. Hij keek me aan. "Je hoorde het wel, ik denk dat het beter is dat we elkaar niet meer zien. Ik ben echt niet goed genoeg voor je, ik moet vaak weg, en ik word constant omringd door meisjes." Ik zag het in zijn ogen, de pijn... hij wou dit ook niet maar dacht dat het beter was voor mij. "als je denkt dat dit beter is voor mij, dan denk je fout, ik hou van je echt waar." Hij keek me aan. "Normaal bleef je vandaag bij me slapen, maar ik denk echt dat het beter is voor je." ik ging kapot, de tranen beven rollen, en in mijn borstkas was een groot leeg gapend gat waar mijn hart ooit zat... Hij bracht me naar huis, mijn moeder begon de vragen op me af te vuren maar ik negeerde haar gewoon. Ik liep naar boven en liet me op mijn bed vallen. Dit zou een hele lang, slapeloze nacht worden...
Toen we in het bos aan het wandelen waren, rook ik de plakkerige limonade die overal hing. Ik keek naar Justin en hij keek naar mij. Ik nam zijn hand vast, ik zag wel dat er iets niet juist was. "Wat is er Justin?" hij keek me aan. "Ik denk dat ik niet goed genoeg voor je ben, en dat ik je maar moet laten." Ik schrok, serieus ik wou dit niet. "uh?" ik wist niet wat er gebeurde, ik liet me op de bladeren zakken en tranen rolden over mijn wangen. Hij keek me aan. "Je hoorde het wel, ik denk dat het beter is dat we elkaar niet meer zien. Ik ben echt niet goed genoeg voor je, ik moet vaak weg, en ik word constant omringd door meisjes." Ik zag het in zijn ogen, de pijn... hij wou dit ook niet maar dacht dat het beter was voor mij. "als je denkt dat dit beter is voor mij, dan denk je fout, ik hou van je echt waar." Hij keek me aan. "Normaal bleef je vandaag bij me slapen, maar ik denk echt dat het beter is voor je." ik ging kapot, de tranen beven rollen, en in mijn borstkas was een groot leeg gapend gat waar mijn hart ooit zat... Hij bracht me naar huis, mijn moeder begon de vragen op me af te vuren maar ik negeerde haar gewoon. Ik liep naar boven en liet me op mijn bed vallen. Dit zou een hele lang, slapeloze nacht worden...
Reageer (2)
omg! ik had wel wat anders verwacht!
niet zo heftig gewoon dat hij haar vroeg 
1 decennium geledennu al drama:O
Omygosh?
1 decennium geledenditismooi.
Maar vind ik niet leuk.
verder. ilyou; (l)