Hs 4 - Rein (door Silke)

De mensen met een backstagepas. Juist ja. We stappen het zaaltje binnen. Ze zijn met niet zo veel. Maar een tiental mensen. Opeens zie ik hem. Rein. Wat doet die hier? Akkoord, toen het nog mocht heb ik hem inderdaad een backstagepas gegeven maar dit is riskant. "Kijk eens wat een mooie kleren Britney aanheeft!!", gil ik en iedereen gaat rond Britney staan. Mooi zo. Ik stap op Rein toe en trek hem mee een smalle gang in. Aan het eind van de gang blijf ik stilstaan. Hier kan niemand ons zien. We hebben al vaker in dit gebouw opgetreden en als het wat te druk wordt, ga ik hierheen om te bekomen.
"Wat doe jij hier? Je weet dat je niet mag komen! Je bent gek!", sis ik stil maar ik verschuil mijn boosheid niet.
"Ik mis je", fluistert Rein, en hij kijkt naar de grond. Mijn boosheid ebt weg.
"Ik jou ook..." Ik druk me tegen hem aan en hij slaat zijn armen om me heen.
"Waarom net wij?", zucht ik en ik begin zachtjes te huilen. Rein troost me en veegt mijn tranen één voor één weg.
"Ik weet het niet, echt niet. Ik snap hier niks van", antwoordt hij.
"Ik wil je terug", zeg ik stil.
Rein kijkt in mijn ogen, "Je was me nooit kwijt." Hij drukt me nog wat steviger tegen zich aan.
"Jawel", snik ik ,"Nog steeds. We mogen elkaar niet eens aankijken in het openbaar."
"Dat is waar. Ik zou willen dat dat niet zo is!" Hij drukt een kus op mijn haren.
"I love you", fluister ik en ik kijk hem aan.
"I love you too."
"Laat me niet alleen."
"Dat wil ik heus niet."
Hij drukt een kus op mijn lippen. Opeens hoor ik voetstappen.
"Rein, snel, er komt iemand aan!", zeg ik gehaast en geef hem een klein duwtje. Hij knikt, draait zich om en rent weg. Ik zie nog net ene traan in zijn rechteroog blinken. Dat beeld vergeet ik nooit meer. Ik voel me triester dan ooit. Ook al kon ik hem nu even zien. De voetstappen worden luider. Marcel komt aan.
"Silke! Hier ben je! Waar was je?"
"Oh, even naar de wc", zeg ik zogezegd nonchalant.
"En wat is er met je ogen gebeurd?", vraagt hij geschrokken. Oh nee, mijn mascara is daarnet weer uitgelopen, toen ik moest huilen.
"Eh, ongelukje met water", lieg ik gauw. Marcel knikt.
"Gelukkig zijn de fans al weg. Ga gauw bij Lindsey langs, want wie weet kom je er straks nog tegen."
Ik knik en loop snel naar Lindsey, van de visagie.
"Hemeltje, wat is er met jou gebeurd?", vraagt ze bezorgd.
"Ongelukje", mompel ik en ik ga zitten. Ze helpt me en terwijl ze bezig is, sluit ik mijn ogen even.
"Veel succes op jullie eerste schooldag!", schreeuwt Vivi ons na.
"Thanks, Viv! Jij ook! Tot zaterdag op het concert!" Nils en ik rennen het perron op. Britney staat ons al op te wachten en niet veel later is Rein er ook.
"Rein!", gil ik vrolijk en ik omhels hem. "Wat geweldig je terug te zien!", schreeuwt Rein uit. "Ja hé!' Ik voel me super. De trein komt aangereden en we stappen hand in hand in. Een uurtje later komen we aan in het dichtstbijzijnde station ten opzichte van RMA. Daar wachten Daan, Alexandra, Owen, Sammantha, Priscilla, Ralf, Inge en Leslie ons al op. Iedereen omhelst iedereen en vrolijk stappen we samen naar het schoolgebouw. In de hal zien we enkele nieuwe gezichten, maar niet zo heel veel. Inge en Lynn omhelzen elkaar. Het blijkt leuk om te zien hoe sterk hun vriendschap nu is. Hoofd Marthas gaat vooraan staan en verwelkomt de nieuwe leerlingen. Ze vertelt met welke leerkrachten de hogere jaren mee moeten en wie er in welke klas zit. Dan komt ze bij het tweede jaar.
"2AA bestaat uit Leslie, Inge..." -Leslie en Inge omhelzen elkaar- "...Silke, Melle, Fabian, Alexandra..." -Alexandra, Inge en ik geven elkaar een high five- "...Nils, Sterre, Ralf, Sammantha..." -Ik omhels mijn broer, Sterre en Sammantha en zij omhelzen elkaar ook- "...Priscilla, Femke, Monsif, Sarah, Chanyeol..." -"Wie zijn Monsif en Sarah?", vraagt Femke- "...Owen, Britney, Roan, Lynn..." -Ik omhels Britney en daarna omhelst zij Nils en Lynn knuffelt Chanyeol plat- "Rein, Mylène, Rosanne, Alessandro en Daan. Jullie mogen meegaan met meneer Genemans." Ik val in Reins armen.
"Yes!", schreeuwt hij. We volgen meneer Genemans tot in een lokaal, waar we vorig jaar niet zo vaak zaten. Daar legt hij uit dat we dezelfde leerkrachten als vorig jaar hebben. Er zijn ook nieuwe leerkrachten, maar die hebben nog niet veel ervaring dus wouden ze liever les geven aan het eerste jaar. Ik ben blij met deze leerkrachten. Meneer Genemans stelt ook Sarah en Monsif voor. Ze lijken me erg aardig. Ik ben gelukkig in deze klasgroep.
Ik open mijn ogen en land weer in het heden. Het heden waar ik niet samen mag zijn met Rein en waar ik lieg over de reden van mijn uitgelopen mascara. Ik zucht diep.