Hs 3 - Concert (door Britney)

We starten een nieuw nummer en het publiek gaat uit zijn dak. Dit is ongetwijfeld onze grootste hit. Ik zing mijn solo en doe de juiste dansmoves. Alles klopt. We zingen het refrein en daarna laten we het publiek meezingen. We steken onze micro's uit en de fans zingen uit volle borst mee. De spotlights schijnen op het publiek. Ik zie Nils en mijn mondhoeken krullen omhoog. Even later zie ik de meiden. Ze zingen vrolijk mee en de tweeling springt wat in het rond. Ik moet me inhouden om niet in lachen uit te barsten. En dan zie ik Rein. Dat kan toch helemaal niet? Hij had beloofd niet te komen. Ik kijk naar Silke. Zij heeft het ook gezien. Ze is over haar toeren. Ik zing gauw haar stukje. En de laatste noot van het liedje weerklinkt. Nog één nummer. Silke heeft zich gelukkig al hersteld. Het is een rustiger nummer. We gaan zitten en zwaaien net zo lang met onze armen tot het hele publiek meezingt en wij het idee hebben dat onze armen er elk moment af kunnen vallen. Dit nummer is heel belangrijk voor me omdat we het hebben ingezongen op de dag dat ik Nils leerde kennen. Dat vergeet ik niet gauw. De laatste noot sterft weg en een oorverdovend gegil weerklinkt.
"Bedankt dat jullie hier allemaal waren vandaag!!!!!", schreeuw ik luid. Nog meer gegil.
"We looooooove you!!", schreeuwt Silke. We zwaaien nog even en verlaten dan het podium. Zodra we backstage zijn, omhelzen we elkaar.
"Yeah!! Het is gelukt!", gil ik.
"Woehoe!!", gilt Silke.
"Super gedaan, meiden. Nu rest jullie nog één taak", herinnert Marcel, onze manager ons.
"De mensen met een backstagepas!!", zeg ik. Enkele weken voor het concert hebben we verschillende wedstrijden verzonnen waarmee mensen een backstagepas konden winnen. Of sommigen hebben we ook gewoon zelf gegeven. Zoals die van onze vriendinnen en van Nils.
"Die hebben een meet and greet en daar moeten jullie nu heen", vult Marcel aan en hij geeft ons een duwtje in de juiste richting.