52. We believe you

Abby POV.

Ik stond op met een prettig gevoel in mijn buik. Het was zo'n dag waarvan je al bij het opstaan wist dat hij gewoon echt leuk ging zijn. Ik voelde me echt blij en vrolijk en besefte dat mijn leven eigenlijk nu compleet was. Ik had een fantastisch vriendje, geweldige vrienden en ik ging naar de beste school die je maar kon bedenken. Ik zag dat iedereen al weg was, dus maakte me meteen klaar. Toen ik aangekleed was, vertrok ik naar de leerlingenkamer die helemaal leeg was. Was ik dan echt zo laat? Ik vertrok dan maar naar de Grote Zaal, maar voor ik daar zelfs nog maar geraakte, kreeg ik wat beledigingen naar mijn hoofd geslingerd. 'Hey, freak!' schreeuwde een Zwadderaar. 'Wacht, misschien slaat ze je tot moes!' zei iemand erbij. Ik liep ze negerend weg en ik hoorde ze in de verte nog lachen. Het waren maar Zwadderaars, bedacht ik me. Die pesten iedereen. Een eindje verder, passeerde ik een paar meisjes van Huppelpuff en ik glimlachte vriendelijk. Ze keken me allemaal bang aan, behalve één meisje die me woest aankeek. 'Pas op, straks valt ze je nog aan.' waarschuwde een andere. 'Ja, kijk maar naar Angelina.' vervolgde nog iemand anders.

Waar ging dit over? Waarom deden ze nu opeens zo vreemd en waren ze zo bang? Het antwoord stond me al op te wachten net voor de deur die leidde naar de Grote Zaal. Er stond een hele massa rondom iemand die ik niet kon zien en toen ik daar aankwam, draaiden ze zich allemaal om naar mij. Iedereen keek me woest aan. Ik merkte op dat het meisje in het midden Angelina was en dat ze een groot blauw oog had en enkele schrammen in haar linkerwang. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik verbaasd. 'Alsof jij dat niet weet!' riep Simon Filister woedend. 'Nee, dat weet ik echt niet.' gaf ik eerlijk toe. Gisteren namen ze het nog allemaal op voor me en nu waren ze ineens allemaal kwaad op me? En ik wist niet eens waarom.

'Je hebt Angelina gisteravond een blauw oog geslaan! En haar daarna nog zitten krabben in haar gezicht ook!' zei Leo daarop terwijl hij me afschuwend aankeek. 'Nee, dat heb ik niet!' riep ik terug. 'Ja, dat heb je wel! Je kwam naar mijn kamer en sloeg me daar ineens! Zonder reden!' riep Angelina toen. 'Nee, dat heb ik niet! Ik heb je niets gedaan!' riep ik kwaad. 'Het bewijs is haar oog!' schreeuwde een andere Griffoendor. Toen liep iedereen weg terwijl ze me afkeurend aankeken. Waarom geloofde niemand me? Toen zag ik Leo en George woedend weglopen en Fred schudde zijn hoofd en liep ook weg. 'Fred!' riep ik terwijl ik hem achterna rende. Ik ging recht voor hem staan, zodat hij niet kon weglopen. 'Fred, ik heb het echt niet gedaan!' vertelde ik hem.

'Luister, Abby. Ik heb het altijd voor je opgenomen en stond altijd aan u kant. Ik zou alles voor u doen en u altijd troosten. Maar nu ga je gewoon te ver. Ik snap dat je boos bent op haar, maar haar gewoon afslaan terwijl ze slaapt? Hoe kon je dat doen!' riep hij kwaad.
'Fred, ik heb het helemaal niet gedaan! Ze liegt gewoon om iedereen tegen me op te zetten!' zei ik terwijl ik zijn hand wou grijpen om hem vast te houden. Hij sloeg mijn hand weg. 'Nee Abby, niet deze keer. Ik heb er genoeg van om je al je fouten te vergeven. Mijn ma had gelijk, je bent en zal altijd een monster zijn. Het is gedaan tussen ons.' snauwde hij waarna hij wegliep. Tranen stroomden van mijn gezicht en er leek wel geen einde aan te komen. Toen voelde ik iemand me in een knuffel trekken. Ik keek op en zag Hermelien, Ron en Harry rondom me staan. 'Het is goed, Abby. Wij geloven je.' fluisterde Harry.