51. It burns like hell

Abby POV.

Het was helemaal niet stil in de leerlingenkamer, want het gespreksonderwerp van de dag was de oorlog tussen de twee afdelingen. Velen kwamen naar me toe en vonden het heel erg wat Jasper Simoens (zo noemde de jongen) deed. Fred was de hele dag chagrijnig en bleef dicht bij me, alsof hij bang was dat er nog meerdere jongens me gingen slaan. Het voelde wel goed dat er zoveel mensen achter me stonden en me steunden, maar toch vond ik het best wel irritant dat Fred me geen seconde alleen kon laten. Hij had in zijn gezicht een paar erge littekens en een schram in zijn nek die nog een beetje bloedde. Ik nam een doekje en veegde het bloed weg. 'Doet het pijn?' vroeg ik hem. Hij gromde iets wat leek op een ja, maar liet me het toch verder ontsmetten. Ik zocht een zalfje in mijn tas, waardoor de schram sneller zou genezen. Echt een geweldig middeltje, daarom had ik het ook altijd bij mij, maar er was één klein nadeeltje:

Het brandde verschrikkelijk.

'Nu, dit kan wel wat pijn doen en misschien zelfs jeuken...' zei ik vaag, terwijl ik hem niet te veel details wou geven over de pijn. 'Wacht...' wou hij nog zeggen maar ik had de zalf al op zijn schram gesmeerd. 'Aaaah! Stop!' riep hij meteen van de pijn. Ik stopte eventjes met smeren en ik keek hem diep in de ogen. 'Je moet heel even op je tanden bijten, Fred. Later zal je me dankbaar zijn.' zei ik. Hij knikte dan toch maar als teken dat ik mocht verderdoen. Ik smeerde verder en ik hoorde zijn knokkels kraken. Hij balde zijn vuisten en liet enkele kreunen. Toen de zalf eindelijk was uitgesmeerd, stopte ik hem terug in mijn tas. 'Beter?' vroeg ik hem. Hij gromde iets en ik nam dat maar aan als een 'nee'.

'Heeft onze Freddie pijn aan zijn nekkie?' hoorden we Leo en George lachen. Een grijns kwam op mijn gezicht, terwijl Fred stuurde hen een vieze blik toe. Maar ik wist dat hij zijn lach moest inhouden, want ik zag zijn mondhoeken een beetje omhoogkrullen. 'Zielig.' hoorde ik Angelina spotten. Ik verwachtte dat Katja Bell zou beginnen lachen, aangezien ze beste vrienden waren, maar dat deed ze helemaal niet. Ze rolde met haar ogen en liep toen weg van haar. Angelina keek haar verbaasd aan en volgde haar dan toch met grote stappen. 'En hoe gaat het met jou?' vroeg Fred dan waardoor ik niet meer op hen lette. 'Het ziet waarschijnlijk gewoon een beetje rood. Maar het doet niet meer pijn.' vertelde ik. 'Heb jij geluk.' mompelde hij. Ik begon te lachen. 'Jammer dat onze kus nu onderbroken werd, het begon net spannend te worden.' fluisterde hij grijnzend in mijn oor. Ik voelde mezelf blozen. 'Vind ik ook.' fluisterde ik verleidend terug. 'Hmmm.' was het enige wat hij uitliet terwijl hij op zijn lippen nat maakte door ze te likken. Ik deed mee met het spelletje en beet op mijn onderlip. Ik besloot iets heel grappigs te doen. 'Fred, ik wil...' begon ik. Dan in plaats van te vervolgen, liep ik naar Hermelien, Harry en Ron naar onze huidige plek aan de haard. Een grijns kwam op mijn gezicht toen Fred meteen terugkwam samen met zijn broer en Leo Jordaan.

'Waarom zitten jullie nu opeens bij ons?' vroeg Ron geïrriteerd door hun aanwezigheid. 'Alsof we hier zijn voor jou.' snauwde George naar hem terug. 'Oh ja, Abby. Die bezem in onze kamer, is die van jou?' vroeg Hermelien die het onderwerp snel wou veranderen. 'Oh ja, die had ik gekregen van mijn ouders.' door het hele gevecht was ik die al helemaal vergeten. Op dat zelfde moment kwam Ginny bij ons terwijl ze net kwam van onze kamer. 'Abby! Zo geweldig! Je hebt een Vuurflits!' riep ze verwonderd en hysterisch. Iedereen keek me opeens aan en ik zuchtte. 'Ja, maar eigenlijk is het best wel een geldverspilling. Ik kan niet eens vliegen.' Fred begon meteen te grijnzen. 'Oh, maar ik kan het je wel leren.' zei hij. 'Herinner je je de eerste keer niet dat ik op een bezem zat? Ik kon er niet meer af!' zei ik met mijn ogen rollend. Iedereen begon spontaan te lachen en ik keek ze zuur aan. 'Dat is niet grappig.' snauwde ik waardoor ze nog meer lachtten. Ik kon het niet helpen, maar lachtte met hen mee. 'Wel, wat ga je er dan mee doen?' vroeg Ron. 'Geen idee, wil er iemand van jullie toevallig een Vuurflits?' vroeg ik nonchalant. Fred, George en Ron stonden meteen op en begonnen langs alle kanten 'Ja!' en 'Ik wil!' te roepen. Ik zuchtte. 'Vecht het zelf maar uit.'