003

'Nien,' vroeg Amerins zacht, terwijl ze om zich heen keek, 'waar zijn we?'
Nina haalde haar schouders op. 'Het doet me denken aan de Gouw.'
'Dan ben ik gelukkig niet de enige,' zuchtte Amerins, 'Misschien zijn we wel in Nieuw Zeeland.'
'Omg jaa, en dan komt Aidan Turner straks aanlopen en Dean en Mark en Martin en omg,' Nina fangirlde zoals ze bijna nooit gefangirld had, en Amerins grinnikte. 'Aidan zou inderdaad geweldig zijn,' knikte ze. 'met zijn cute accent en zijn cute hoofd en zijn cute alles!'
'Waar gaan we heen?' vroeg Nina uiteindelijk, toen ze uit gefangirld waren. Ze keken om zich heen, het was groen waar ze keken, er waren heuvels, en verderop stroomde een rivier. 'en waar zijn we überhaupt?' Ze keken om zich heen. Amerins zag niks wat ze zou herkennen, het deed haar alleen maar denken aan de Gouw. 'En hoe komen we hier ooit?' voegde Amerins toe. 'Zou dit een droom zijn?'
'Ik hoop het niet,' antwoordde Nien, 'dan meet ik jou niet.' De twee meisjes bestudeerden de omgeving.
'Zullen we daarheen gaan?' stelde Amerins uiteindelijk voor, en ze wees voor zich uit. Ze hoopte dat daar de bewoonde wereld was. Nina keek achter zich en tikte Amerins aan. Amerins draaide zich om en haar mond viel open. Dit was exact de Gouw, alles was op klein formaat, de meeste huizen waren ingegraven, de anderen hadden maar één verdieping, ze hadden allemaal ronde deuren, er liepen redelijk kleine mensen rond, met grote, harige voeten en, niet te vergeten: de groene deur van Bag End. 'Zijn we echt in Nieuw Zeeland?' vroeg Amerins zich af.
'Wel een uitgebreide set dan, vind je niet?' Nina had gelijk, het was te uitgebreid, er waren geen camera's, en de lucht was te fris en rook teveel naar dennenbomen om van een luchtverfrisser te komen. 'Maar,' begon Amerins stamelend, 'als we niet in Nieuw Zeeland zijn, niet in Drachten zijn, waar zijn we dan?'
Ze begreep het nog niet helemaal, ze waren dus ergens anders door een ring, maar hoe en wat en waar? Zaten ze in Bananasplit? Zat dit vol met verborgen camera's en zou Frans Bauer straks uit het kleine huisje met de groene deur komen? Of uit het bos, uit het water? Zat iedereen in het complot? En zo ja, deed haar vriendin daar ook aan mee? Vragen spookten door haar hoofd, maar ze kon er met geen mogelijkheid antwoord op geven. Ze kon op het moment sowieso niet helemaal helder denken, daar was de situatie te onduidelijk voor. Misschien was dit echt, maar het leek zo nep, de Gouw bestond toch niet echt? Hobbits, Dwergen, Elven en Orks kwamen toch niet echt voor? Alles was toch een verhaal? Amerins keek opzij. Nina was net zo verbaasd als ze zelf was, dat kon ze zelfs vanaf de zijkant zien. Misschien was het omdat ze elkaar zo goed kenden, misschien was het echt zo duidelijk. Het leek alsof ze daar uren stonden, zich vergapend aan het uitzicht. Amerins ging even zitten op het gras en kwam tot de conclusie dat het echt gras was, het was zelfs nog een beetje vochtig van de ochtenddauw. Nina kwam naast haar zitten en Amerins wreef met haar hand over het gras, waardoor de dauw opsprong en haar handen nat werden. 'Wat gaan we doen?' hoorde Amerins Nina's stem. 'Gaan we daarheen of zoeken we een manier om terug te komen?'
'Geen idee,' verzuchtte Amerins. Hoe zijn ze hier gekomen? Was er wel een manier om terug te komen? Of waren ze hier gekomen met een reden? 'Ik denk dat we dat uit moeten vinden.'