48. Hate her already

Abby POV.

Ik had de bezem in mijn kamer gedropt en was nu op weg naar het Zwerkbal terrein. Onderweg kreeg ik veel woedende blikken toegewerpt, maar daar probeerde ik niet op te letten. Na iets wat een eeuwigheid leek van beledigingen en verafschuwende blikken, kwam ik eindelijk aan het terrein, waar Griffoendor ondertussen aan het trainen was. Ik ging bij Hermelien op de tribune zitten, die me een vriendelijke glimlach schonk. 'Gaat het al wat beter?' vroeg ze. Ik knikte. 'Rita Pulpers is echt verschrikkelijk goed in leugens verspreiden, we hebben er ook al veel ervaring mee.' vertelde ze. 'Ja, maar ik ga het gewoon proberen negeren en er niet te veel over nadenken.' zuchtte ik. Voor de rest, keken we alleen nog maar naar hoe de anderen trainden en ik probeerde enkele tips op te vangen. Ik kon me moeilijk concentreren op het spel zelf, want ik ondekte dat ik alleen maar naar Fred staarde.Het gaf een fijn gevoel wanneer ik naar hem keek en ik opmerkte dat hij zelf ook al aan het staren was naar mij. Er kwamen altijd twee grijnzen op onze gezichten als onze blikken elkaar kruisten.
Fred en George waren echt hele goede Beukers, ik wist dat ik zelf bang zou gedoken hebben voor de gevaarlijke ballen.

Ik merkte op dat Angelina me steeds vurige en woedende blikken afstuurde. Wat was haar probleem? Had ze ook het artikel van Pulpers gelezen?
'Let niet op haar. Ze is gewoon jaloers.' zei Hermelien. 'Jaloers? Waarom?' vroeg ik haar verbaasd. 'Ze ging vorig jaar met Fred naar het bal en ze vindt hem waarschijnlijk leuk. En het feit dat jij zo'n schoonheid bent, zal denk ik niet echt helpen.' zei ze met een grijns. Ik voelde een steek jaloezie door mij gaan. Dus ik had concurrentie? Ik hoopte vurig dat Fred geen gevoelens meer voor haar had, zeker nu alles terug goed ging tussen ons. Toen de training wel heel lang duurde, besloten ik en Hermelien om maar terug naar binnen te gaan. Ik kon wel wat dingen aan Fred vragen over Zwerkbal als hij klaar was met de training. Net toen we enkele meters van de ingang naar het kasteel stonden, hoorde ik een raar geluid.

Het was een klein zoemend geluidje dat steeds luider werd, alsof er iets op me afkwam. Ik draaide me verbaasd om en voelde iets hard tegen mijn hoofd botsen. Ik viel neer op de grond en alles was zwart. 'Abby!' riep Hermelien bezorgd. Ik voelde iemand mijn hoofd vastpakken en door mijn haar gaan. 'Angelina! Ben je gestoord ofzo? Je gooide die Beuker expres naar haar hoofd!' hoorde ik Fred woedend roepen. Ik opende met veel moeite mijn ogen en zag vele mensen rondom mij zitten. 'Wat is er gebeurd?' mompelde ik terwijl ik pijnlijk over mijn hoofd wreef. 'Je kreeg een beuker tegen je achterhoofd. Je bent er nog goed vanaf gekomen, je kon net zo goed een hersenschudding hebben!' zei George. 'Gezellig.' mompelde ik sarcastisch. Fred hielp me om op te staan en trok mijn arm over zijn schouder, zo dat ik op hem kon steunen.

'Hey! De training is nog niet afgelopen!' riep Angelina naar mij en Fred. 'Nu wel!' riep hij woedend terug. Hij liep met me naar binnen. 'Kom, ik breng je naar de Ziekenzaal.' mompelde hij. 'Dat hoeft niet, ik ben oké.' zei ik terug. Hij rolde met zijn ogen. Hij wist het altijd als ik loog, dat wist iedereen altijd. 'Je kan echt niet liegen, Abbygail Sophia Hendrickx.' zei hij terwijl hij afkeurend met zijn hoofd schudde. 'Noem me niet met mijn volledige naam, Frederick Wemel.' spatte ik terug. Hij begon opeens spontaan te lachen. 'Nu ik je volledige naam weet, moet ik hem toch vaak gebruiken om je te plagen.' grijnsde hij. 'Ik haat je.' mompelde ik. Weer begon hij te lachen. 'Ik hou ook van jou.' zei hij terwijl hij een kusje op mijn lippen drukte. 'Kom we zijn er.' zei hij dan toen we voor de deur van de Ziekenzaal stonden. Hij opende de deur en liep naar mevrouw Plijster en legde haar alles uit. 'Jij gaat hier waarschijnlijk nog vaak komen.' zuchtte ze. Ik lachte. 'Waarschijnlijk.'