Een brief naar huis | Opdracht 2 [Themawedstrijd Poncho & Kalisto]

Lieve Celinda,

Mijn eerste, en mogelijk enige, brief vanuit het paleis naar huis. Ik zit hier nu een paar dagen en het kasteel is gigantisch. Ik ben nu al een paar keer de weg kwijt geraakt. Ik heb wel de bibliotheek gevonden en die is ook al zo gigantisch. Ze willen het liefst dat we zo veel mogelijk tijd door brengen in zo'n kamer, speciaal voor alle deelnemers aan de selectie. Het liefst zou ik zelf de hele dag in de bibliotheek doorbrengen, maar dat mag dus niet.
      We hebben al een opdracht moeten maken. We mochten onderzoek doen naar de wetten van Illéa en onze mening geven over die wetten. Oh, wat was dat leuk om te doen. Ik heb voor de opdracht zoveel mogelijk tijd in de bibliotheek doorgebracht. Ik wilde wel dat het klopte wat ik zei over de wetten. De bibliotheek was echt geweldig, zoveel verschillende boeken om te lezen en uit te leren. Het was als een droom...
      De andere deelnemers zijn best aardig. Ik kan ze nog niet zo goed. We hebben nog niet zoveel tijd met elkaar doorgebracht. We eten gezamenlijk en we praten wel met elkaar, maar iedereen moet denk ik nog een beetje wennen. Ik in ieder geval wel. En je kent me; ik hou me het liefst op de achtergrond.
      Ik weet dat je zit te wachten tot ik iets zeg over de prins, Celin, ik ken je. Ja, hij is echt zo knap als op de televisie. Ja, hij is aardig tegen me. Nee, ik heb geen idee naar wat voor type meisje hij op zoek is. Ik heb kort met hem gekletst en hij houdt van fotograferen. Hij heeft aangeboden me een keer te laten zien hoe een fotocamera precies werkt en wat voor foto's hij dan maakt. Het lijkt me onwijs leuk en iets om te leren. Misschien vind ik het wel heel leuk om foto's te maken.
      Ik hoop dat ik hier nog wat langer kan blijven, Celin, er is nog zo veel wat ik zou willen leren. Nu heb ik eindelijk de tijd en de mogelijkheid.
      Ik mis jullie wel. Mama en papa die zich constant zorgen maken over ons. Raphael met zijn flauwe grappen. Wolf met zijn verhalen over het meisje die deze week zijn hart had veroverd. Eliot met zijn veel te serieuze blik voor zijn leeftijd, degene die mijn drang naar kennis begreep. Talia met haar zelfbedachte verhalen en vastberadenheid om te helpen. Ivy en Moira met hun onschuld en hun wens om met iedereen te spelen die ze tegenkomen. En jij, Celin, mijn zusje, die me altijd verhalen vertelde over prins Maxon en wat hij nou weer gedaan had. Degene die me aanmoedigde om een kans te wachten, om het te proberen zodat ik de kans kreeg om meer te leren. Degene die ervoor zorgde dat ik niet elke avond in mijn kamer zat te lezen, maar ook gezellig kwam kletsen en spelletjes kwam spelen. Oh, ik mis jullie onwijs. Maar dit, dit is een kans die ik maar één keer krijg en ik ga er het beste van maken.
      Ik hou van jullie.

Liefs, Rose