46. Paper full of lies

Abby POV.

Ik zat bij Harry, Ron en Hermelien in de cabine van de Zweinsteinexpress. De laatste dagen bij de Wemels waren voorbij gevlogen, waar ik eigenlijk wel blij voor was. Fred had me de hele tijd genegeerd en als hij me dan toch aankeek, was het met woedende, verafschuwende blikken. Aan het perron had ik nog vlug afscheid genomen van mijn ouders en Lisa en was toen met de anderen de trein opgestapt. Fred had me geen blik waardig gegunt toen ik naast hem stond tijdens het wachten op de trein. Betekende dit het echte einde tussen de relatie van mij en Fred? Maar ik wou hem niet verliezen, niet door zo'n stomme stemmingswisseling van de volle maan. 'Denk je aan Fred?' vroeg Hermelien me alsof ze mijn gedachten kon lezen. Ik haalde mijn schouders op. De rest van de treinrit, werd er niet meer over dat onderwerp gesproken.

Na een tijdje kwam er eindelijk een einde aan de rit en stapten we allemaal uit de trein naar Zweinstein. Het was nu bijna middag, dus iedereen ging naar de Grote Zaal, nadat hij zijn koffers had uitgepakt in de kamer. We zaten nu aan tafel te eten. Ik kreeg geen brok binnen en staarde de hele tijd naar Fred. Hij merkte mij niet eens op en lachte gewoon samen met zijn broer en Leo Jordaan. Ik voelde een steek door mijn hart gaan en moest tranen bedwingen. Maar dezelfde tijd voelde ik ook woede dat hij nog steeds boos was voor iets waar ik niet eens kon aan doen. Opeens zag ik een hele hoop uilen vliegen. Het kon toch niet dat ouders nu al brieven stuurde? Bijna iedereen was er nog maar net. Ik zag dat iedere uil een krant bij zich had. Ook bij Hermelien stopte ereen en ze pakte de krant uit zijn pootjes. De ochtendprofeet.
'Ehm, Abby? Ik denk dat je dit wel wilt zien...' zei Hermelien nadenkend over haar woorden. Ik keek haar verbaasd aan en keek naar de voorkant van de krant. Ik kon mijn ogen niet geloven. Mijn bewegende foto stond op de cover.

Een onschuldige dame in Azkaban door gestoord kind?

Op vandaag 04/03/2010 werd om 19:50 het oordeel gemaakt over de zaak van Jozefien Maria Hessens. Ze werd veroordeeld naar Azkaban omdat ze de zestienjarige Abbygail Sophia Hendrickx zou hebben aangevallen in haar eigen winkel. Het besluit van het Ministerie staat vast dat Jozefien Hessens haar verstand verloren is en geen idee van doen meer had. Uit vertrouwde bronnen kunnen wij vernemen dat Abbygail specifiek voor haar gevangenschap gevraagd had. Maar is de zestigjarige Jozefien Hessens echt haar verstand verloren, of handelde ze uit bescherming voor het hele land? Volgens haar bloedeigen familie is Jozefien een ongevaarlijke vrouw die alleen geweld zou gebruiken in noodsituaties. En Abbygail Hendrickx leek al eerder momenten van woede uitbarstingen gekend te hebben. Eerder dit jaar, had ze Draco Malfidus aangevallen met haar duistere nimfenmagie.'Het was verschrikkelijk, ze kon me wel vermoord hebben! Als ze niet werd tegengehouden door een leerkracht, had ze dat ook vast en zeker gedaan! Het is een schande dat Perkamentus haar toelaat op de school!' vertelde Draco Malfidus ons over de aanval. Jozefien Hessens handelde misschien uit bescherming voor zichzelf. De enige echte gestoorde is Abbygail Hendrickx zelf. Een onschuldige oude vrouw zit momenteel gevangen in Azkaban door een zestienjarig meisje dit totaal de weg kwijt is. Aan de ouders wiens kinderen naar Zweinstein gaan, hebben we één boodschap:
Hou uw kinderen uit de buurt van Abbygail Hendrickx, want het kan misschien hun dood betekenen.

geschreven door Rita Pulpers

Ik keek om me heen en zag iedereen met verafschuwende blikken naar me kijken. Hermelien, Ron en Harry keken met medelijden en bezorgd en Fred en George waren gestopt met lachen en waren ook het artikel aan het lezen. Ik stond op en liep de zaal uit, terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Ik hoorde mensen dingen als 'Freak!' en 'Onschuldige oudjes naar Azkaban sturen, is dat alles wat je kan?' roepen naar me. Dit brak mijn hart zelfs nog meer en met veel verdriet liep ik naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Ik plofte neer in de zetel aan de haard en liet mijn tranen de vrije loop. Hoe kon Rita Pulpers deze leugens zo verspreiden? Zo was het helemaal niet gegaan en ik wou helemaal niet dat ze naar Azkaban ging. Iedereen ging me nu waarschijnlijk haten en het verhaal van Maflidus terughalen. Die Malfidus deed natuurlijk gewoon mee met haar en dikte alles mooi aan. Nog meer tranen volgden en ik probeerde ze zelfs niet meer weg te vegen en liet ze gewoon gaan. Plots voelde ik iemand zijn armen om me heen slaan en mijn tranen wegveegde. 'Shhh.' suste hij me terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd gaf. Ik keek op en keek recht in de beeldschone ogen van niemand anders dan Fred.