Deel 2: de mol
Lieve lezers,
Omdat deel 1 intussen alweer af is, en ik altijd al eens een dankwoord wilde schrijven en daar eigenlijk niet mee wilde wachten, hier alvast een miniversie van het "massive thank you" wat ik wil schrijven aan het einde van dit verhaal. (Man, dat was een lange zin.)
Goed, ik heb even lopen rekenen: ik heb iedere maand ongeveer 16.000 woorden geschreven tot nu toe. Dus als ik in dit tempo doorga, zal ik het om en nabij september af moeten ronden. Anders wordt het te lang
. (Conclusie: ik ben geobsedeerd door het aantal woorden dat ik schrijf.)
Er zijn een paar interessante dingen gebeurd toen ik dit schreef. Ten eerste: onweer! Ik was bezig met H19, midden in wat de winter dit jaar voor moest stellen, en toen begon het met onweren. Belachelijk.
Ik merkte dat een paar personages uhm... geboren werden in twee verschillende steden, Maeve twee achternamen had en wel meer van dit soort dingen. (Vanzelfsprekend heb ik dit allemaal veranderd zodra ik het opmerkte…) Dat waren – deels samen met het “ik heb Maeve nooit beschreven”-stuk, al vind ik dat nu niet meer zo indrukwekkend – mijn ‘facepalm’-momentjes.
Verder nog allemaal andere leuke dingen. Ik heb meerdere keren vlak gelegen van het lachen om jullie reacties – zeker als het niet mijn bedoeling was er een cliffhanger in te gooien. Anders zat ik op mijn stoel met mijn handen op mijn wangen ongelooflijk verlegen en gevleid te zijn.
Het is ook meermaals voorgekomen dat ik op school werd aangevallen zodra ik de deur door liep door mijn vriendin: ‘Wat heb je gedaan?! Hoe heb je dit kunnen doen?!’. Een recentere gebeurtenis heeft tijdens onze Nederlandse les plaatsgevonden, in de minuten net na de bel – dus eigenlijk al in wiskunde, bedenk ik nu. Ik had net een hoofdstuk geactiveerd, zij las het… en achtervolgde me daarna tot we allebei gierend van de lach voor het lokaal stonden. Ik met mijn tas tussen ons in, als bescherming voor de kieteldood die ze me wilde geven. De overige klasgenoten en de leraar moesten er ook erg om lachen, maar dan alleen om een andere reden…
Daar wil ik jullie (en speciaal Bellaen) voor bedanken. Op ieder hoofdstuk een paar reacties, al zijn het er maar een paar, werkt motiverend. Bovendien heb ik nog nooit zoveel reacties en abo’s gehad. (Niet dat dat zo’n wonder is, als je gaat kijken naar het uhm… beschamende niveau van de andere verhalen die ik heb geschreven – maar overigens nog niet heb afgerond en die nu dus stilstaan omdat mijn focus op Dwalen ligt.)
Daarom ben ik zo blij met jullie. Zowel met de mensen die het lezen, maar nooit iets zeggen. Als met de meer actieve abo’s waar ik gezellig mee klets en waarbij ik op mijn woorden moet passen om geen klap voor mijn kop, een vinger in mijn zij *poke*, of de kieteldood te ontvangen. (*kuch* vanwege spoilers *kuch* ik wil geen namen noemen, maar… *ahem* Bellaen *kuch* .)
Dit viel langer uit dan verwacht. Dik twee blaadjes op mijn schrijfblok, hihi. (Pling! Ik heb een plan… Aan het einde van het verhaal maak ik een foto van alle schrijfblokken – manifesten – en post ik die boven het dankwoord…) Kun je nagaan hoe lang het daadwerkelijke nawoord gaat worden, je wordt er bijna bang van.
Welnu, deel 1 is af. Ik ben erg opgelucht en las qua posten een kleine pauze in – die ik niet lang vol ga houden, maar… nevermind. Reken maar gewoon op een hoofdstuk 30 binnenkort, maar niet meer vandaag. Ik kan toch niet stoppen met schrijven. Ik ben er verslaafd aan. Net zoals aan lezen, Duc (mijn absolute lievelingspaard) en chocolade.
Over het ‘niet stoppen’… Aka:
(Voor deze ene keer vergeef ik jullie de overvloed aan hoofdletters en uitroeptekens, anders vermeld ik dat de volgende keer met een wijzend vingertje in mijn kliederblokje.)
Tja, dat is zo leuk aan Quizlet, Wattpad of vergelijkbare sites. Je kunt mensen net zo lang in spanning laten, martelen met nietszeggende hints op school (mwuhahaha!) en treiteren tot je wel weer genoeg hebt gehad van de verontwaardigde semi-bedreigende gastenboekberichtjes *hint*.
Maar ik praat alweer teveel. Dit mini-dankwoord telt nu al 799 woorden. Belachelijk eigenlijk, er valt nog veel meer te vertellen over de laatste twee maanden. O, ik verheug me nu al op het echte dankwoord *wordt enthousiast*.
Ik bedacht vanmorgen, zelfs nog voor Bellaen’s prachtige reactie, dat er waarschijnlijk al ‘teams’ zijn ontstaan. En bij teams horen shipnames, toch? Nu ben ik zelf verschrikkelijk in, al zal ik wel wat proberen, maar ik hoopte dat jullie het zouden willen doen, als het jullie leuk lijkt? (Krijg ik meteen een beeld van wie wat het liefst zou zien .)
Geen “veel leesplezier” vandaag, want dit zullen voorlopig de laatste zinnen zijn die jullie krijgen. (Al bijna weer 1000 woorden, we zitten nu op 913… Het lijkt wel een normaal hoofdstukje.)
Wel een liefs van mij, straks. Laat even weten wat je van de cover vind en of je er al een verband in ziet… (Persoonlijk vond ik er twee
. Zoek de overeenkomsten! See what I did there?)
Ik heb net 100 credits binnengekregen van SOTM, dus wellicht zal er nog iets van mijn hand in de spotlight verschijnen, mocht het je interesseren… Waarschijnlijk alleen maar stories, want ik ben niet zo van de quizzen…
Voor nu, remember: eerlijkheid duurt het langst!
Liefs,
Proza/Idylle, welke van de twee je ook prefereert.
(Jeez, 1.016 woorden. Wat erg…)
Omdat deel 1 intussen alweer af is, en ik altijd al eens een dankwoord wilde schrijven en daar eigenlijk niet mee wilde wachten, hier alvast een miniversie van het "massive thank you" wat ik wil schrijven aan het einde van dit verhaal. (Man, dat was een lange zin.)
Goed, ik heb even lopen rekenen: ik heb iedere maand ongeveer 16.000 woorden geschreven tot nu toe. Dus als ik in dit tempo doorga, zal ik het om en nabij september af moeten ronden. Anders wordt het te lang
. (Conclusie: ik ben geobsedeerd door het aantal woorden dat ik schrijf.)Er zijn een paar interessante dingen gebeurd toen ik dit schreef. Ten eerste: onweer! Ik was bezig met H19, midden in wat de winter dit jaar voor moest stellen, en toen begon het met onweren. Belachelijk.
Ik merkte dat een paar personages uhm... geboren werden in twee verschillende steden, Maeve twee achternamen had en wel meer van dit soort dingen. (Vanzelfsprekend heb ik dit allemaal veranderd zodra ik het opmerkte…) Dat waren – deels samen met het “ik heb Maeve nooit beschreven”-stuk, al vind ik dat nu niet meer zo indrukwekkend – mijn ‘facepalm’-momentjes.
Verder nog allemaal andere leuke dingen. Ik heb meerdere keren vlak gelegen van het lachen om jullie reacties – zeker als het niet mijn bedoeling was er een cliffhanger in te gooien. Anders zat ik op mijn stoel met mijn handen op mijn wangen ongelooflijk verlegen en gevleid te zijn.
Het is ook meermaals voorgekomen dat ik op school werd aangevallen zodra ik de deur door liep door mijn vriendin: ‘Wat heb je gedaan?! Hoe heb je dit kunnen doen?!’. Een recentere gebeurtenis heeft tijdens onze Nederlandse les plaatsgevonden, in de minuten net na de bel – dus eigenlijk al in wiskunde, bedenk ik nu. Ik had net een hoofdstuk geactiveerd, zij las het… en achtervolgde me daarna tot we allebei gierend van de lach voor het lokaal stonden. Ik met mijn tas tussen ons in, als bescherming voor de kieteldood die ze me wilde geven. De overige klasgenoten en de leraar moesten er ook erg om lachen, maar dan alleen om een andere reden…
Daar wil ik jullie (en speciaal Bellaen) voor bedanken. Op ieder hoofdstuk een paar reacties, al zijn het er maar een paar, werkt motiverend. Bovendien heb ik nog nooit zoveel reacties en abo’s gehad. (Niet dat dat zo’n wonder is, als je gaat kijken naar het uhm… beschamende niveau van de andere verhalen die ik heb geschreven – maar overigens nog niet heb afgerond en die nu dus stilstaan omdat mijn focus op Dwalen ligt.)
Daarom ben ik zo blij met jullie
. Zowel met de mensen die het lezen, maar nooit iets zeggen. Als met de meer actieve abo’s waar ik gezellig mee klets en waarbij ik op mijn woorden moet passen om geen klap voor mijn kop, een vinger in mijn zij *poke*, of de kieteldood te ontvangen. (*kuch* vanwege spoilers *kuch* .)Dit viel langer uit dan verwacht. Dik twee blaadjes op mijn schrijfblok, hihi. (Pling! Ik heb een plan… Aan het einde van het verhaal maak ik een foto van alle schrijfblokken – manifesten – en post ik die boven het dankwoord…) Kun je nagaan hoe lang het daadwerkelijke nawoord gaat worden, je wordt er bijna bang van.
Welnu, deel 1 is af. Ik ben erg opgelucht en las qua posten een kleine pauze in – die ik niet lang vol ga houden, maar… nevermind. Reken maar gewoon op een hoofdstuk 30 binnenkort, maar niet meer vandaag. Ik kan toch niet stoppen met schrijven. Ik ben er verslaafd aan. Net zoals aan lezen, Duc (mijn absolute lievelingspaard) en chocolade.
Over het ‘niet stoppen’… Aka:
Yoite schreef:
Afahdjdlslakslslsl
En je stopt hier?Pff, wat ben jij gemeen zeg. Ga nu maar weer verder schrijven, ok? Het maakt niet uit dat je op school zit.
Bellaen schreef:
Yoite, ik ben het compleet met je eens. Idylle, je bent zeer gemeen bezig. TEAM NATHANIËL VOOR DE WIN! Sorry Hopelijk zet je Nathaniël niet neer als een gemeen joch dat haar nu gaat buitensluiten. WAAG HET OM DAT TE DOEN!!!!! Schrijf vooral lekker verder, skip de lessen scheikunde. Druijven vindt de reden 'Ik was aan mijn manifest aan het schrijven' toch een geldige reden!
(Voor deze ene keer vergeef ik jullie de overvloed aan hoofdletters en uitroeptekens, anders vermeld ik dat de volgende keer met een wijzend vingertje in mijn kliederblokje
.)Tja, dat is zo leuk aan Quizlet, Wattpad of vergelijkbare sites. Je kunt mensen net zo lang in spanning laten, martelen met nietszeggende hints op school (mwuhahaha!) en treiteren tot je wel weer genoeg hebt gehad van de verontwaardigde semi-bedreigende gastenboekberichtjes *hint*.
Maar ik praat alweer teveel. Dit mini-dankwoord telt nu al 799 woorden. Belachelijk eigenlijk, er valt nog veel meer te vertellen over de laatste twee maanden. O, ik verheug me nu al op het echte dankwoord *wordt enthousiast*.
Ik bedacht vanmorgen, zelfs nog voor Bellaen’s prachtige reactie, dat er waarschijnlijk al ‘teams’ zijn ontstaan. En bij teams horen shipnames, toch? Nu ben ik zelf verschrikkelijk in, al zal ik wel wat proberen, maar ik hoopte dat jullie het zouden willen doen, als het jullie leuk lijkt? (Krijg ik meteen een beeld van wie wat het liefst zou zien
.)Geen “veel leesplezier” vandaag, want dit zullen voorlopig de laatste zinnen zijn die jullie krijgen. (Al bijna weer 1000 woorden, we zitten nu op 913… Het lijkt wel een normaal hoofdstukje.)
Wel een liefs van mij, straks. Laat even weten wat je van de cover vind en of je er al een verband in ziet… (Persoonlijk vond ik er twee
. Zoek de overeenkomsten! Ik heb net 100 credits binnengekregen van SOTM, dus wellicht zal er nog iets van mijn hand in de spotlight verschijnen, mocht het je interesseren… Waarschijnlijk alleen maar stories, want ik ben niet zo van de quizzen…
Voor nu, remember: eerlijkheid duurt het langst!
Liefs,
Proza/Idylle, welke van de twee je ook prefereert.
(Jeez, 1.016 woorden. Wat erg…)
Reageer (4)
TEAM MAEVANIËL obviously....
1 decennium geledenOmg je last serieus een pauze in? Een pauze na die woorden? Jezus, zou bijna ontabbo'en uit protest, maar je verhaal is te goed. Damn you!
Dit is trouwens niet serieus ffEen we weten nog steeds niet wat Maeve's dekmantel is... just saying. Met andere woorden: je kan nu geen pauze in lassen. hahaha
Ik denk inderdaad dat we ons wel mogen bergen voor het dankwoord op het einde, haha. :'D
Hup schrijven! Het is dat ik je geen kieteldood kan geven vanaf hier, anders had ik allang een poging gedaan hoor. :'D
1 decennium geledenIk ship de ship die iedereen shipt. ;d Maeve x Nathaniël. Ik ben een ramp in shipnamen dus dat laat ik even heel sneaky aan de rest over.
Maar ik vind eigenlijk dat je helemaal geen pauze mag houden.
Mooie titel trouwens, voor nu interpreteer ik het even als dat Maeve een 'mol' is, al is misschien de angstaanjagende vraag wat voor mol ze dan is en aan wiens kant ze werkelijk staat.
Hoor je dat? Juist, dat zijn mijn hersenen die complottheorieën aan het ontwikkelen zijn. :]
Oh, en ik vind je verhaal echt geweldig, mocht dat nog niet duidelijk zijn. (;
Als dit je mini-dankwoord is zullen we ons schrap moeten zetten voor het volledige dankwoord aan het einde van deel drie. *slik*
Maeve en Nathaniël samen een shipname... Hmmm. Maniël, zoals MarshmallowS al zei? Naeve? Je hebt wel de meest perfecte namen uitgekozen Idylle 
Let me think. Nathaeve? Maevaniël?
1 decennium geledenk wilde je niet de kieteldood geven tijdens Nederlands! Alleen een paar onschuldige pokes in je zij...
Veel plezier met het volkliederen van je manifestschriften! Schrijf vooral lekker door. (Als je nu stopt met het verhaal doe ik je wat, je weet dat cliffhangers en ik niet samen gaan)
Vogeltjes, vogeltjes, ik vraag me eigenlijk al een tijdje af waarom er in godsnaam een vogel in de cover zit..
1 decennium geledenAnyway, ik ship Nathaniël en Maeve dus dat wordt dan iets van een Maniël fzo? (ik ben écht niet goed in shipnamen).
Trouwens de titel 'De mol' belooft al veel, ik heb er eigenlijk totaal niet meer aan gedacht dat er dus ergens in heel die chaos een mol zit.. En nu wil ik hem dus vinden voor je hem aan ons vertelt maar ik weet niet of je wel al genoeg tips en hints erin hebt gestoken daarvoor of dat je je er totaal niet mee hebt bezig gehouden, dus eigenlijk wordt het dan zoeken naar iets wat er niet is? Meh. Misschien is het wel Avery of Jordan of een Dwaling... Sharif! Haha, ok, nee, ik heb echt geen flauw idee... Ik zou zeggen: gauw verder schrijven dus, maar je gaat niets activeren dus daar heb ik ook niets aan...
Deze reactie wordt echt lang dus ik zal hem nu even afronden met de volgende woorden: ik vind je verhaal geweldig (maar dat wist je al, denk ik)