Chapter 47

4 maanden later

Ik kan zeggen dat ik mijn trainingspas ten volle heb benut de afgelopen paar maanden. Daarnaast heb ik ook veel moeten leren, helaas.... maar daardoor heb ik wel mijn diploma behaald die ik hier nu gezellig kom ophalen samen Destiny. De twee rebellen die niemand schijnt te kennen, maar dat doet er niet toe. Wij voelen ons rebels en daar gaat het om. Ik moet toegeven, meer mensen kennen mij nu doordat ik een relatie met Harry heb, maar dat nieuws werd al snel oud nieuws. Het nieuwe nieuws is toch wel een leraar die een relatie heeft met een van zijn leerlingen. Alhoewel zij op het moment dat ze haar diploma heeft, officieel geen leerling meer is. Daarnaast schelen ze ook maar 6 jaar,...tjah, dat krijg je als je jonge leraren aanneemt op een school met leerlingen van bijna diezelfde leeftijd.

Met dezelfde idiote hoedjes op zitten we buiten in het warme zomerweer op stoeltjes in een rijtje. Het is eigenlijk best wel grappig om zelfs de grootste fashionistas en de slechtst geklede personen in dezelfde kleding te zien. Uiteraard heeft iedereen onder deze jutenzak een prachtige jurk of een net pak aan, die niemand ziet. Natuurlijk behoor ik daar ook bij! Ik kijk rechts van me naar mijn familie, Destiny's familie en natuurlijk moesten en zouden de mannen er ook bij zijn en de vriendinnen van de mannen moesten en zouden meegaan en natuurlijk moesten de mannen nog gezellige bodyguards meenemen van het management. Kortom, ik had het gevoel een hele tribune te hebben ingenomen. Daar ging het limiet van maximaal 3 gasten per persoon. Daarentegen had ik ze ook nooit tegen kunnen houden.

Geheel in gedachten verzonken hoor ik ineens een naam die me wel heel bekend voorkomt en zodra ik schaapachtig opkijk zie ik ook ieder naar mij kijken. Ken je dat gevoel dat je een wachtkamer inloopt en iedereen opkijkt om te zien wie jij bent, zich afvragend waarom jij daar bent, en jou op die manier het gevoel geeft dat je naakt rondloopt. Nou, zo kijkt iedereen dus naar mij. Maar omdat ik weet dat ik nog een zak om mijn lichaam gedrapeerd heb, weet ik dat ik in ieder geval niet naakt ben, waardoor ik opsta en naar de tribune wandel. Met nog een kort verhaal over mij dat ik de boel flink op stelten zou hebben gezet, wat overigens reuze meeviel, krijg ik mijn diploma in mijn handen geduwd en is het tijd voor de volgende. Verveeld zit ik te wachten tot iedereen is geweest, zodat we traditioneel dat hoedje de lucht in kunnen gooien, om er vervolgens maar weer een op te pakken waarvan je denkt dat die van jou is. Lachend maken Destiny en ik een weg naar onze families en vrienden,.. uhum dus alleen Harry. Met een grijns duw ik mijn "graduation cap" op zijn krullen en druk een kus op zijn mond. 'Aahh, you look so smart with that thing on your head.'
Lachend duwt hij mij een stukje van zich af en duwt de cap weer terug op mijn hoofd over mijn ogen heen.

Hand in hand lopen we over het schoolplein heen waarna ik mij in het gras laat vallen gevolgd door Harry. Het gras voelt heerlijk zacht aan en ik voel alsof ik erin kan wegzakken. Genietend sluit ik mijn ogen. 'Amelia? Amelia!' Vreemd kijk ik op alsof ik ontwaak terwijl ik Destiny naar me zie zwaaien. 'Be right back.' Snel druk ik nog een kus op Harry's mond en terwijl de mannen zich bij Harry aansluiten volg ik Destiny richting de ingang van de school.
'So we are graduated. What are you going to do now?' Vroeg ik aan Destiny. 'I have no idea, you?'
'You should come with me. I am planning to see something of the world as the guys are going on tour anyways, which means they go to loads of places. In the meanwhile I can discover the city and all other places.'
'That sounds like a splendid idea, but my dad won't approve. You really need to talk to him. Perhaps if we go together he agrees.'
'Or not.'
'Or not.' lacht ze vrolijk terwijl we ons een weg banen naar de wc. Hier aangekomen ga ik snel het toilet in en terwijl ik mijn behoeftes aan het doen ben trek ik dat ding ook gelijk uit. Het is al warm en met dat nonnenpak is het snikheet. Vrolijk was ik mijn handen terwijl ik op Destiny wacht en op het moment dat ik in de spiegel kijk overspoelt een vreemd gevoel me. Alsof ik hier al eerder ben geweest, alsof ik dit moment al eerder heb meegemaakt. Ik kan het niet plaatsen, maar dat onheilspellende gevoel zorgt ervoor dat ik hier weg wil. Zodra Destiny er dan ook is stappen we gelijk naar buiten toe.

Even later lig ik thuis in alle rust - en nog ongeveer 20 mensen- in het gras in mijn tuin, met Harry naast me. 'You need to marry me.'
Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. 'Is this a way to propose to someone?'
'No, but I didn't really asked you to be my girlfriend either, did I?'
'If you want me to marry you, you need to ask me.'
'No I won't.'
Met een schuin oog kijk ik hem aan terwijl ik me op mijn zij rol en hem aan staar. 'Remember our agreement from the game? You needed to do one thing for me,... whatever I wanted... whenever I wanted it.' Met een glimlach kijkt hij mij aan, maar wat me nog het meest intrigeert is dat hij het daadwerkelijk meent. Een vlaag van onzekerheid is te vinden achter die glimlach en om eerlijk te zijn... ik wil niks liever. 'I want you to marry me.' kwam het er zachtjes uit terwijl hij een losgevallen pluk haar achter mijn oor duwt en zijn prachtige ogen mij vragend aankijken.
'Than I think I just have to do what me is told, don't I?' Met een oprecht gelukkige lach rol ik verder tot ik half op hem lig en met een kus bezegelen we onze vreemde, maar echte belofte.

We hebben afgesproken het pas te zeggen tegen iedereen als hij een ring voor me heeft uitgekozen. Al had ik geen ring gekeken, dan had ik nog net zo graag met hem willen trouwen, maar goed, die glimlach was niet meer van mijn gezicht af te slaan en mijn hand was vast geplakt aan het zijne.
Het voelt alsof alles op zijn plaats valt. De rust, de kalmte. Iedereen die bij elkaar is en lacht, gelukkig is. Destiny heeft Niall, mijn broer blijft volgens mij voor heel zijn leven de gelukkige vrijgezel, ik heb mijn diploma en ik heb het belangrijkste, Harry. Met een schuin oog kijk ik hem aan. 'What are you thinking about.' fluistert hij mij zacht toe. 'Nothing. I'm just watching everyone and just realize that I have everything I have ever dreamt of. I am happy. Truly and completely happy.'
'So there is nothing you dream of, all your dreams are fulfilled?'
'Owh, there will come new dreams in time, but for now, yes, all my wishes came true.'
'I love you Amelia, from the bottom of my heart.'
'I love you too Harry. You made a few wishes of me actually come true. Love...'
Met een glimlach en de pretlichtjes in zijn ogen leek hij steeds meer te vervagen, alsof de zon feller begon te schijnen. Een licht die ik niet kon afweren. Als een gefluister hoorde ik de woorden 'It's time.' naar mij toe zweven en toen werd alles wit.

Wat vinden jullie er van en wat denken jullie allemaal nu ? Vanavond nog een hoofdstukje als ik terug ben uit de Efteling