~ 7

Ashley begon te panikeren, haar hart bonkte in haar keel en ze had het gevoel dat ze misselijk ging worden. Maar langs de buitenkant probeerde ze zich zo koel mogelijk te houden. Ze moest iets verzinnen. “Wat wil je doen?” vroeg Ashley uiteindelijk. Ian keek haar kant op. “Uhm, geen idee, het is jouw huis..” Antwoordde hij. Ashley voelde zich stom. “ Ja, natuurlijk. Uhm, laten we naar mijn kamer gaan. Eens kijken of we op de computer kunnen ofzo. Tenminste, als je dat goed vindt..?” vroeg ze toen ze met haar haar speelde, tegen de zenuwen. Ian knikte. Ashley liep achter Ian aan. “Het is de eerste deur links.” Zei ze. “Weet ik” antwoordde hij. “Natuurlijk weet hij dat,stomkop. Hij is hier vroeger zo vaak geweest…”, dacht ze.Toen ze in Ashley’s kamer stonden,keek Ian verbaasd rond. “Er hangen hier geen posters van bekende popsterren?” vroeg hij een beetje plagend. “Nee, ik ben niet zo een typisch tienermeisje, dat zou je moeten weten.” Zei ze glimlachend. Ian reageerde daarop niet echt. Ashley nam een stoel vanuit de gang en zette die naast haar bureaustoel neer. Ga maar zitten, zei ze. Ian deed wat ze vroeg. Omdat ze geen betere bezigheid wisten,gingen ze filmpjes kijken op youtube. Na het eerste filmpje moesten ze allebei lachen. Ook Ian kon zijn lach nu niet meer onderdrukken en er ontstond een meer ontspannen sfeer tussen beiden. “Hahaha, oh god, ik kom echt niet meer bij Ian!” brulde Ashley. “Hehe, ik zei je dat het een goed filmpje was!” zei hij. Toen ze tijdens het lachen elkaar perongeluk aanraakten, werd het even stil. Om de stilte te verbreken begon Ashley meteen over iets totaal anders.
“Weet je nog dat we vroeger altijd gameden samen?” Vroeg ze een beetje verlegen. “ja” antwoordde hij. “Wel, eens kijken of je nog van me wint met need for speed!”Lachte ze. Ian keek haar verbaasd aan.” Kom maar op.” Zei hij. Na een tijdje begonnen ze allebei meer te praten. Ze gingen op in het spel en ze moesten heel vaak lachen. Plots stormde Lori de kamer binnen. “hé mensjes, eten! je moeder roept ons.” Ashley keek verbaasd op. Ze was de tijd helemaal uit het oog verloren, het was ondertussen al half 9. Ian zette het spelletje op pauze. “Waar is Liam?” Vroeg Ashley opeens bewust van het feit dat haar broer nergens te bespeuren was. “Hij is al naar beneden. Ik moest jullie verwittigen van hem in ruil voor een kusje. Wat is het toch een lieverd hé?” zei Lori glunderend.Daarna stormde ze de trap af. Ashley viel van verbazing bijna van haar stoel waardoor Ian moest lachen. Ashley kon alleen maar glimlachen. Het plannetje van Liam was alvast gelukt blijkbaar,dacht ze.

Toen ze met hun vieren terug beneden waren, keken hun ouders hen met een raar lachje aan. “Wat hebben jullie allemaal uitgespookt? We hebben jullie de hele avond bijna niet gezien.” Vroeg David. “Oh gewoon, wat gefeest hé pap.” Zei Liam met een gigantische glimlach op zijn gezicht. Lori giechelde en Ashley keek haar broertje plagend aan. Liam knipoogde naar Ashley. Nu was het Ian’s beurt om raar te kijken, waardoor ze allemaal in de lach schoten.
Na het avondeten wouden Lori en Liam één van de films kijken die David gehuurd had. Ashley en Ian besloten om terug naar boven te gaan. Toen ze terug in de kamer waren ging Ian terug voor de computer zitten. Ashley verzamelde ondertussen al haar moed bij elkaar. “Ian?” stamelde ze. Ian keek naar Ashley, die naast hem zat. “Ja?” vroeg hij een beetje geschrokken. “Kunnen we even praten?” Ashley zag dat Ian paniekerig begon te worden. “Uhm, ja zeg maar..?” Ashley slikte. Intussen was Ian naast haar op bed komen zitten. “Ik..ik zou me heel graag willen verontschuldigen.” Ian deed zijn mond open om iets te zeggen maar Ashley legde haar vinger op haar mond zodat ze zich kon uitspreken. “We waren vroeger zo close. Je was mijn beste vriend en het had zo niet mogen lopen. Ik… heb je gemist.” Ian zei geen woord. Hij bleef haar aankijken, stomverbaasd en onbeweeglijk. Toen ze zag dat hij niet reageerde keek ze naar beneden. Op dat moment greep Ian Ashleys hand. “Ik heb je ook gemist.” Fluisterde hij zacht. Ashleys ogen vulden zich met tranen. “Nee, alsjeblieft, niet huilen.” Smeekte Ian toen hij haar waterige ogen zag glanzen. “Dit zijn tranen van puur geluk. Zei ze glimlachend. Ian keek haar nu recht in de ogen aan. Ashley twijfelde niet meer, ze leunde een beetje naar voren en gaf hem een zachte kus op zijn lippen. Ze voelde de warmte van zijn lichaam, haar hart ging heel hard te keer en haar buik vulde zich met duizend vlinders. Ian, geschrokken door de plotse kus, deinsde achteruit. Daar schrok ook Ashley van. Maar daarna verscheen er een big smile op zijn gezicht. Opeens trilde Ashleys mobieltje. Die lag op het bureau. “Moet je niet opnemen?” vroeg Ian. “niet belangrijk” Zei Ashley, die geïrriteerd was door de verkeerde timing. Op het schermpje verscheen er een bericht. “Ik zal wel even kijken” Ian liep naar het bureau en keek naar Ashleys mobieltje. Het was Kyra.
“Ash! Je hebt me beloofd dat je me op de hoogte ging houden. Je hebt me nu al uren niets meer gestuurd, let me know something!
Hebben jullie al gezoend? xxx”
Ian bleef als aan de grond genageld aan het bureau staan. “Ian? Wat is er?” vroeg Ashley die duidelijk angstig geworden was door zijn reactie. “Is dit soms een spelletje?” vroeg Ian die zich nu naar haar omdraaide.
“Wat? Waar heb je het over?”
“Ik dacht dat je verdomme anders was. Ik dacht dat je misschien toch nog hetzelfde meisje gebleven was. Maar ik heb me vergist!”
“Ian, alsjeblieft, wat is er?” snikte Ashley, niet op de hoogte van wat er aan de hand was.
“Wat er is? Ik zal je zeggen wat er is. Jij kiest jouw fantastische vriendinnen wéér boven mij. Ik ben toch maar de nerd, ik ben een gemakkelijk slachtoffer. Nét zoals 3 jaar geleden. Wel, zeg maar tegen die vriendin van je dat jullie weddenschap gelukt is.” Ian stormde de deur uit. Ashley sprong op, nog steeds snikkend en las nu ook het berichtje van Kyra.

Godverdomme, Kyra! Hij denkt dat ik een weddenschap met haar had, dat die kus niets voorstelde. Nee! Schreeuwde Ashley tegen zichzelf. Ashley vloog de trap af en kwam recht in de woonkamer terecht. De ouders van de 4 tieners keken haar geschrokken aan. “Uhm, hebben jullie Ian gezien?” Zei Ashley zo neutraal mogelijk. “Die kwam hier een paar minuten geleden voorbij ja, volgens mij is hij bij je broer.” Zei Mary die haar probeerde te vragen via lichaamstaal wat er aan de hand was. Maar Ashley rende al naar de bijkeuken. Waar ze haar broer vond. “ Liam!” Riep ze. Liam sprong met een schreeuw recht. “Zus, wat is er? Ik..ik ben in slaap gevallen geloof ik.” Geeuwde hij.
“Ian! Ian! Waar is Ian?” snikte Ashley.
Liam keek rond zich heen. “Oh, die is met Lori gaan praten,buiten. Zij kennen elkaar weet je nog.”
Ashleys ogen werden groot. “met…Lori?”
“Wat is er gebeurd tussen jullie?” Ashley begon te huilen. Liam nam zijn zus in zijn arm zodat ze kon kalmeren. Ashley legde hem alles uit.
Niet lang daarna kwamen Lori en Ian weer binnen. Ashley liep meteen naar Ian toe maar hij liep weg van haar. “Ashley, jij zou beter als wie dan ook moeten weten dat Ian heel gevoelig is voor dit soort dingen. Hij wordt al heel zijn leven gepest en dat weet jij heel goed.” Zei Lori met bliksemende ogen. “Nee, het is niet wat je denkt!” schreeuwde Ashley.” Liam greep in. “Ian, jij kent Ashley ook al heel je leven. Dit is niets voor haar en dat weet jij ook!” Ashley knikte. Ian keek Ashley aan. Ze las pijn in zijn ogen. “Laat me alsjeblieft met je praten!” smeekte ze hem. Ian keek naar de grond. Lori wou iets zeggen maar Liam hield haar tegen. Ian liep naar de achterdeur en ging naar buiten. Ashley beschouwde dit als een ja en volgde hem terwijl ze haar broer een angstige maar tegelijk bedankende blik toewierp.