O22 • Let me go...

De volgende dag mocht ik dan eindelijk de ziekenzaal verlaten. Het was middag en ik had die ochtend niet naar de lessen gehoeven. Avan en Heleen waren vanmorgen weer vertrokken richting King's Cross Station, terwijl Aiden en Jason pas aankomende zondag zouden vertrekken.
Samen met Aiden wandelde ik over het terrein, op weg naar het kasteel, aangezien we net langs Hagrid waren geweest.
'Ik vind je vrienden erg leuk.' glimlachte Aiden, doelend op Ron, Hermione, Harry en de rest van de Gryffindors. Aiden en Jason hadden het niet zo op de Slytherins. Ze hadden het ook maar raar gevonden dat ik daarbij was ingedeeld toen Ron ze over de stichters van de afdelingen vertelde en de eigenschappen ervan. Aiden vond dat ik bij Gryffindor ingedeeld had moeten worden, net als Ron en Harry. Terwijl Jason en Hermione het er juist over eens waren dat ik in Ravenclaw thuis hoorde.
'Jason en Hermione lijken het erg goed met elkaar te kunnen vinden.' merkte ik op. Aiden glimlachte.
'Misschien wel iets té goed.' grinnikte hij waarnaar hij even naar mij omkeek. We waren alweer aangekomen bij het kasteel, en eenmaal binnen liepen wij direct door naar de kerkers.
'Ja, ze zijn nu gezellig samen in de bibliotheek.' vertelde ik Aiden. Jason had opgewekt ingestemd met het aanbod van Hermione om na de lessen even langs de reusachtige bibliotheek te gaan. Jason was, net als Hermione, nou eenmaal dol op boeken.
Toen we de stenentrap afgelopen waren en we ons nu voor een kille muur bevonden, mompelde ik vol afschuw het wachtwoord('pureblood') voordat de muur opzij schoof en een opening doorliet. Ik stapte behendig door de opening en ik hoorde Aiden mij volgen. Toen we door de opening gestapt waren schoof de muur vrijwel direct weer achter ons dicht en bevonden wij ons nu in de Slytherin leerlingenkamer die nog behoorlijk druk was.
'Dit kasteel blijft mij maar fascineren.' hoorde ik Aiden naast mij mompelen terwijl hij de ruimte rond keek. 'Al is het wel iets saaier dan de leerlingenkamer van Gryffindor. Het is killer.' merkte hij op en ik knikte instemmend.
'Ik weet het. In dit opzicht had ik veel liever in Gryffindor gezeten.' Ik keek om mij heen en merkte hoe vele Slytherins de bruinharige jongen naast mij minachtende blikken toe wierpen. Zij vroegen zich natuurlijk af waarom ik in hemelsnaam een dreuzel mee de kamer in nam. Draco had vele al op de hoogte gebracht van de aanwezigheid van mijn twee beste vrienden, die allebei dreuzels waren. Ook vele leerlingen hadden al gehoord over de dood van Anthony, alleen wist bijna niemand de echter oorzaak. Dumbledore hield dat liever stil om onrust te voorkomen.
Ik betrapte mijzelf erop dat ik in de richting van de zwarte zetels voor het haard keek, opzoek naar de blonde haren van Draco. En ja hoor, daar zat hij, samen met Blaise en Pansy. Ik twijfelde even, maar besloot toen toch Aiden aan zijn hand mee te trekken richting de zetels.
'Hoi.' begroette ik de drie onzeker terwijl ik neerplofte in de sofa die het dichts bij het haard zat. Aiden had mijn hand nog steeds vast en nam automatisch naast mij plaats. Ik merkte hoe hij zijn blik op de groene vlammen vestigde die wild knetterden.
'Gaaf.' mompelde hij gefascineerd terwijl hij onbewust iets dichter naar het haard leunde.
Draco trok zijn wenkbrauw op naar de bruinharige jongen en zei: 'Nog nooit eerder vuur gezien?' Zijn stem klonk spottend en totaal niet vriendelijk. Aiden scheurde zijn blik los van het vuur en trok nu ook zijn wenkbrauw op naar de blonde jongen.
'Nee, ik heb nog nooit eerder vuur gezien dat groen is.' zei hij bijdehand en trok zijn neus naar Draco op. De sneeuwblonde jongen keek hem voor enkelen seconden verbaasd aan. Ook Pansy en Blaise leken uit het veld geslagen door de bijdehante opmerking van mijn beste vriend. 'Dachten jullie soms dat ik bang was?' Ditmaal klonk zijn stem spottend.
Ik grinnikte zachtjes toen Blaise zijn mond opende om iets te zeggen maar die vervolgens weer sloot toen hij geen woorden leek te kunnen vinden.
'Ik moet toegeven,' mompelde Draco toen waarnaar zijn storm grijze ogen zich in die van mij vestigde. 'voor een dreuzel heeft hij veel pit. Dat mag ik wel.'
Ik hoorde Aiden iets mompelen. Ik trapte hem op zijn voet, als teken dat hij zijn commentaar voor zich moest houden. Hij had nu zojuist Draco zijn goedkeuring gekregen, en het leek mij nu echt geen goed idee als Aiden die weer van Draco ontnam. Aiden kneep in mijn hand en ik werd mij er toen pas van bewust dat ik die al die tijd nog steeds vast had gehouden.
'Hoe laat begint het avondmaal?' vroeg hij zo nonchalant mogelijk. Aiden had echt een pest hekel aan de Slytherins, en het was moeilijk voor hem om dat niet te laten blijken.
'Zes uur.' beantwoordde Pansy zijn vraag met een iets te liefelijke glimlach. Wacht, was ze nou met hem aan het flirten? Ik staarde haar met opgetrokken wenkbrauw aan terwijl een steek van jaloezie door mijn buik trok. Ik kneep nog iets harder in Aiden zijn hand terwijl ik Pansy woedend aankeek.
Begreep mij nu niet verkeerd, ik was heus niet verliefd op Aiden, maar Pansy moest echt uit zijn buurt blijven. Ik wenste Aiden ieder meisje toe, maar Pansy was echt de laatste die ik hem zou toe wensen. Nee, al zou zij de laatste zijn zou ik hem haar nog niet toewensen. Hij verdiende zoveel malen beter dan haar.
Draco had mijn woedende blik jegens Pansy opgemerkt en grijnsde nu vals naar mij. 'Jaloers?' vroeg hij mij uitdagend. De ondertoon in zijn stem beviel mij totaal niet, maar ik kon onze act nu niet laten vallen, er waren namelijk ook andere leerlingen aanwezig die niets van onze missie af wisten.
'Ontzettend.' glimlachte ik zoetjes naar de blonde jongen. 'Om eerlijk te zijn: bij jou ben ik nooit echt jaloers geweest wanneer Pansy met jou flirtte.'
Aiden begon te lachen en ook Blaise kon een kleine grinnik niet onderdrukken. 'Dat is mijn meisje.' grinnikte Aiden trots waarnaar hij een kus op mijn wang drukte, waarschijnlijk om Draco alleen nog maar meer te stangen.
Ik zag hoe de blonde jongen zijn gezicht betrok, maar hij herpakte zichzelf snel weer en toverde toen een glimlach tevoorschijn. Hij boog zich dicht naar mij toe zodat zijn gezicht nog maar enkelen centimeters van dat van mij verwijderd was. 'Maar ik kan jou als geen ander meer naar iemand zijn lippen laten hunkeren.' fluisterde hij zwoel. Zijn mint adem streek over mijn gezicht en ik voelde mijn hart een paar slagen harder slaan toen zijn storm grijze ogen zich diep in die van mij boorden.
Ditmaal was Aiden de gene die Draco een boze blik toe wierp. Hij had de blonde jongen al sinds hun eerste ontmoeting in de ziekenzaal niet gemogen, en dit zorgde er alleen maar voor dat hij hem steeds meer begon te haten. Hij vond Draco maar een patser, een gladjanus, en hij begreep niet waarom ik überhaupt vrienden met hem was. En omdat hij zo'n hekel aan de sneeuwblonde jongen had, had ik het feit dat wij vorig jaar iets hadden maar gewoon achter wegen gelaten.
'Oke, genoeg zo mooi boy.' gromde Aiden geïrriteerd waarnaar hij Draco terug in zijn zetel duwde. 'Zoals je blijkbaar zelf al hebt kunnen merken mag ik jou totaal niet, en ik haat het idee alleen al dat Audrey bevriend met je is, maar daar zal het dan ook blijven. Waag het niet haar met één vinger aan te raken, want ik kom ze persoonlijk één voor één breken, en het kan mij niets schelen dat jij een tovenaar bent die elke hocus pocus van Hans Klok beter kent dan hij zelf.'
Draco had al die tijd Aiden met een brede grijns aangestaard. 'Ik denk dat je nu dan een beetje laat bent met je waarschuwingen en dreigementen. Het is al gebeurt.'