17

Met een bonzend hart verlaat ik ons appartement. Langzaam loop ik de trappen af. In het halletje beneden staat mijn scooter al klaar. Mijn vader had het achterlicht vervangen, omdat iemand op school het zo leuk had gevonden het te slopen. Ik zet mijn helm voorzichtig op, zodat ik mijn kapsel niet verwoest. Rachel had veel tijd in mijn haar gestopt. Het zou lullig zijn als ik met mijn eerste actie gelijk zou verknallen. Ik pak mijn scooter bij het stuur en loop het halletje uit naar buiten. Buiten stap ik op mijn scooter. Met een wild tekeergaand hart geeft ik gas. Vandaag heb ik mijn eerste date, ooit.

Troy had gevraagd of ik naar een klein cafeetjes vlak aan het water wilde komen. ‘Le café’ heette het. Het is niet ver rijden, maar toch lijkt het uren te duren. Na ongeveer tien minuten kom ik aan bij het kleine verscholen, maar toch bekende café. Ik zet mijn scooter op de daarvoor bestemde plek en leg de dikke ketting om mijn achterwiel. Ik weet dat dit een buurt was waar, helaas, veel gestolen wordt. Ik doe mijn helm nu voorzichtig af en schud een beetje met mijn haren, zodat ze weer op z’n plek vallen. Ik zucht diep en loop met zwetende handen het café binnen.

Direct zie ik Troy zitten. Blijkbaar had hij als iets voor zichzelf besteld, want er staat een biertje voor zijn neus. Als hij mij ziet, zwaait hij opgewekt. Hij lacht zijn stralend witte tanden bloot en wenkt mij. Ik glimlach voorzichtig terug en loop naar hem toe. ‘Hi Alice. Ik dacht dat je nooit zou komen.’ Ik haal mijn schouders op. ‘Sorry dat het wat langer duurde, mijn zusje wilde per se mijn haar doen.’ Troy grijnst. ‘Dat heeft je zusje dan keurig gedaan. Je ziet er prachtig uit.’ Ik bloos. Gelukkig is het donker in het café en kan Troy het dus niet zien. Even is het stil, maar Troy breekt de stilte al snel. ‘Ga zitten trouwens, wil je wat te drinken?’ Ik knik. ‘Lekker, een cola graag.’ Troy glimlacht en loopt naar de bar. Kort heeft hij een gesprek met de barman en dan komt hij terug met een groot glas cola. Hij zet het voor mij op tafel neer en pakt zijn eigen bierglas op. ‘Ik ben al begonnen met drinken, maar voor een toost is het nooit te laat.’ Hij knipoogt. ‘Op deze avond, dat het een mooie mag worden.’ Ik heft mijn glas en mompel zoiets als proost.

Ik nip een beetje aan mijn cola. Gelukkig zit er nu geen rare smaak aan zoals op het feest van Jasmine. Zwijgend luister ik naar de verhalen van Troy. Stiekem heb ik geen idee waarover hij het heeft. Ik knik af en toe maar wat en probeer te knikken om geïnteresseerd over te komen. Eigenlijk gaat mijn concentratie meer uit naar zijn ogen die ijsblauw zijn en hevig glanzen. Ze lijken een beetje op die van Luke. Plots pakt de jongen mijn hand. ‘Luister je wel?’ ‘Ja.’, mompel ik. ‘O, wat vertelde ik je dan net?’ Paniekerig probeer ik worden uit zijn verhaal terug te halen, maar ik kan op helemaal niets komen. De jongen schudt lachend zijn hoofd. ‘Je luistert niet eens.’ ‘Sorry.’, piep ik. ‘Praat ik teveel en ben ik daardoor saai?’, vraagt Troy bezorgd. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee ik ben gewoon een beetje moe. Ik had een drukke week en gisteravond sliep ik zo slecht.’ Troy zucht lichtjes. Ik kan de emotie achter de zucht niet helemaal plaatsen. ‘Dan gaan we naar huis.’, zegt Troy. ‘Ik wil niet dat je morgen totaal oververmoeid bent. Ik vind het heel leuk met je en dit moeten we echt vaker doen.’ Ik knik. Ik heb mij ook oprecht vermaakt deze avond. Wat ik had gevolgd van Troy’s verhaal was grappig en hij vertelde alles met een spontane lach. Een lach die ik op school niet zoveel zag. ‘Kom. Dan gaan we.’, zegt Troy en hij staat op. Ik volg zijn voorbeeld en loop achter hem aan naar buiten. ‘Eh Troy, moeten we niet betalen?’ Troy schiet in de lach. ‘Nee, dit is het café van mijn vader. Ik mag hier altijd heen als ik wil.’ Ik glimlach en wil mijn helm op doen, maar de donkerharige jongen houdt mij tegen. ‘Ik weet dat dit tegen de ‘regels’ van het daten is, maar ik kan het niet laten.’ Voordat ik begrijp waar hij op doelt, heeft hij zijn lippen al op mijn mond gedrukt. Een warm gevoel gaat door mijn lichaam. De aanraking van zijn zachte lippen is maar heel kort, maar ik voelde ze wel degelijk. ‘Welterusten Alice, en tot maandag.’, fluistert Troy. ‘Tot maandag.’

Fluitend zit ik op de scooter. Het warme gevoel van de kus is nog niet uit mijn lichaam verdwenen. Hard scheur ik over de weg. Ik heb mijn muziek hard aangezet en mijn hele lichaam beweegt mee op het ritme van de nummers. Door mijn enorme enthousiasme en vrolijkheid let ik niet goed op waar ik heenrijd. Plots herken ik de straten niet meer. Ik lijk aan de rand van de stad te zitten en als dat waar is, ben ik ver van mijn huis vandaan. Het warme gevoel verdwijnt en de paniek neemt mijn lichaam over. ‘Waar ben ik in vredesnaam beland?’ Net als ik denk dat het allemaal niet erger kan, hoor ik een harde knal en mijn scooter wil niet meer verder.

#5SOSFact The band and Ashton said that they pretty much hated each other before they got together, but now they’re like brothers

Hii, Het spijt me. Enorm. Ik had eerder moeten schrijven of iets moeten laten horen, maar ik ben er weer een soort van.
Ik heb het gewoon zo druk met mijn studie. Het is echt zwaar vergeleken met de middelbare, tenminste voor mij. Maar voor goede voornemens is het nooit te laat dus ik ga me weer meer op het schrijven richten.

Laten jullie een berichtjes achter?
Kusje,
Sas