Sharona

Mijn wekker begint hard te piepen. Ik zucht, rek me uit en sla hard op de wekker, zodat hij stopt met piepen. Mijn voeten komen, net onder mijn deken vandaan, waardoor ik het meteen weer koud krijg. Ik ga recht op zitten, en sla de deken van me af. Ik haatte, dit seizoen, winter. Maar vandaag zou een van de mooiste dagen van mijn leven moeten worden. Snel loop ik naar mijn kast, trek er een eenvoudig setje kleren uit en trek ze snel aan. En loop dan naar de badkamer, om wat make-up op te doen. Daarna loop ik snel naar beneden, om nog wat te eten. Mijn moeder is niet thuis, aangezien ze nooit vaste werktijden heeft. Ik werp mijn blik snel even op de klok 11;39. Ik zucht, over 1 uurtje en 20 minuten zit ik in de bioscoop met Kaj, en dan niet zomaar een Kaj, Kaj van de Voort. Ik prop mijn brood in mijn mond, en ga op de bank zitten en klik de tv aan.

Om kwart voor 1 gaat de bel. Voordat ik de deur open Haal ik een keer diep adem en daarna open ik de deur. 'Hee' zeg ik. Kaj glimlacht. Doordat ik de deur open, krijg ik kippenvel, er ligt buiten sneeuw. 'Kom je?' Ik knik en pak snel mijn jas, trek hem aan en loop naar buiten. Kaj legt meteen zijn arm om me heen. Ik grinnik. 'Wat?' Ik haal mijn schouders op. 'Je bent gewoon zo lief' Het was eruit voor dat ik het zelf wist. Ik voelde dat ik rood aanloop. Dit keer begint Kaj te lachen. Na ongeveer een kwartier lopen, komen we bij de bioscoop aan. 'Welke film wil je zien' Ik haal mijn schouders op. 'Dan kies ik wel' Kaj steekt zijn tong uit, wat hem enorm schattig maakt. Mijn hart maakt weer een sprongetje. Na niet al te lange tijd mogen we de bioscoop zaal binnen. Zelf let ik eigenlijk niet echt op de film, maar op Kaj, die geintreseerd naar het beeldscherm kijkt. Ik grinnik.

Ik trek de wc door, en loop terug naar Kaj. 'Gaan we weer de zaal in?' Kaj knikt. 'Ik zag je wel hoor' Verschrikt kijk ik hem aan. 'Hoe je naar me keek' Ik slaak een zucht van opluchting. 'Maar, je bent de Kaj' We lopen naar onze stoelen, en moeten even wachten op mensen die op moeten staan. 'Ik ben toch een normale klasgenoot voor jou of niet?' Ik plof neer op mijn stoel, en Kaj op de stoel naast me. 'Ik ik.. ik weet het niet' Natuurlijk ging ik niet vertellen dat ik al jaren gevoelens voor hem had. 'Kom hier' Kaj trekt me in een lange knuffel. Daarna barsten we in lachen uit.