Chapter one

‘Hoe bedoel je?’ Tranen waren mijn ogen in gelopen en ik probeerde ze weg te knipperen. Zijn mooie bruine ogen keken me aan en hij beet op z’n lip. ‘Ivy, ik weet het niet meer’ zei hij zachtjes. Hij pakte mijn hand vast en kneep er zachtjes in. Ik trok m’n hand terug en deed een stap naar achter. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik rustig. Hij keek naar de grond en hij wreef nerveus in zijn handen. ‘Het heeft geen zin meer, Jij en ik’ zei hij, ‘Het is niet dat ik niet meer wil maar ik heb er geen tijd meer voor, Ik krijg het druk Iv en ik wil niet dat jij ermee gaat zitten en Hoe moet het als jij straks weg bent?’. Voor een moment stopte mijn hart met kloppen, Mijn hele wereld leek wel stil te gaan en ik voelde hoe mijn benen begonnen te trillen. Ik nam diep adem en stak mijn handen in m’n zakken. ‘Oke’ zei ik met trillende stem. ‘Is dat het enige wat je te zeggen hebt?’ vroeg Gabriel verbaasd. ‘Wat verwacht je dat ik zou zeggen dan?’ vroeg ik terwijl een traan over m’n wang gleed, ‘Wat wil je dat ik zeg?’. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik heb dit moment zo vaak in m’n hoofd afgespeeld’ zei hij, ‘En elke keer verwachtte ik dat je helemaal leip zou worden, En jij reageert gewoon met Oke?’. Het leek wel of hij lichtelijk geïrriteerd was. Ik knikte en deed een stap naar achter. ‘Joww’ zei ik. Ik greep m’n sleutel uit m’n zak en liep naar m’n scooter toe. De tranen bleven over m’n wangen stromen, Ik kon het niet geloven dat ik bij deze gewoon was gedumpt door de jongen van m’n leven maar ik had het niet anders verwacht. Ik stapte op m’n scooter en startte hem. Zonder na te denken reed ik richting huis.

3 maanden, 3 volle maanden had ik verspilt aan hem. Ik had iedereen verwaarloost om ook maar bij hem te kunnen zijn en wat krijg ik terug? Niks. Ik liet me op m’n bed vallen en verborg m’n gezicht in m’n kussen. Met grote uithalen begon ik te huilen, Momenten van de zomer schoten door m’n hoofd. Hoe we elkaar hadden ontmoet op de kermis, Hoe hij me voorstelde aan zijn vrienden met een grote trotse lach op zijn gezicht, Hoe we naar het strand gingen of de eerste keer dat ik bij hem thuis was. Of de kleine ruzies die we gehad hadden, Alle lieve woorden die ooit gezegd waren. Een zachte klop onderbrak mijn gehuil en ik schoot overeind. ‘Ivy?’ vroeg een stem. ‘Ga weg’ zei ik. De deur ging open en m’n oudere zus Niamh kwam binnenlopen. Ze had haar badjas om zich heen geslagen, Haar bruine haar in een knot gebonden en grote berenpantoffels aan haar voeten. ‘Wat is er gebeurt meis?’ vroeg ze terwijl ze naast me neerplofte. Ze wreef een traan van m’n wang af en sloeg haar arm om me heen. ‘Het is uit’ zei ik zachtjes. Mijn schouders begonnen weer te schokken en tranen schoten over m’n wangen. Niamh schudde haar hoofd en gaf me een knuffel. ‘Hij is al deze tranen niet waard Iv’ zei ze, ‘Je kunt veel beter krijgen, Dat weet je zelf ook wel’. Ik reageerde er niet op en nam diep adem. Het leek wel of ik weer tot rust kwam en ik liet m’n hoofd op Niamh’s schouders vallen. Toen ik helemaal rustig was haalde ik m’n neus op en ging rechtop zitten. ‘Ik zag het eigenlijk al aankomen’ zei ik met een licht trillende stem, ‘Ik vond het eigenlijk ook niet meer leuk hoe het ging maar ik wou niet dat het zou uitgaan, Misschien is dit wel beter zo’. Niamh drukte een kus op m’n wang en haalde haar hand door m’n haar. ‘Komt allemaal weer goed schatje’ zei ze, ‘Wat hebben wij een geluk dat we morgen weg gaan’. Dat was waar, We zouden een paar weken naar m’n familie in Australië gaan zodat m’n moeder haar grote “verlies” kon verwerken. Een paar weken geleden ging het uit met haar gekke vriendje die van plan was met de hele inboedel weg te gaan. Marcell was zijn naam, Hij was te herkennen aan zijn pornoblonde haar dat in de perfecte scheiding zat, Zijn witte polo’s en zijn overdreven Amerikaanse accent. Het leukste van alles was nog dat zij het had uitgemaakt omdat hij meer van zijn paarden hield dan van haar, Sinds dat moment maakte hij er een sport van om elke dag op onze oprit te verschijnen. Dat bewees maar weer dat sommige mensen in deze wereld niet spoorde. ‘Iv, Ik ga weer naar bed’ zei Niamh. ‘Thanks Ni’ zei ik. Ze knikte en stond op. Ze liep m’n kamer uit en sloot de deur achter zich. Met een licht opgelucht gevoel liet ik me weer achterover vallen op bed en sloot m’n ogen. Langzaam viel ik in een diepe slaap.