019 Eleanor

Ik hoop in het diepste van mijn hart dat de geur van de dwergen niet te sterk geurend zijn in de kamer. Langs de andere kant kan het misschien ook zijn dat Smaug zijn reukzin vermindert is, aangezien hij nu in een mens verandert is en hij ziet er best goed uit. Kort zwart haar, mysterieuze ogen en een leuke glimlach. Ik snel mijn eigen kamer in en doe deze snel dicht. Wat is er toch aan de hand, ik hoor niet zo te denken. Ik hou van Thorin, maar waarom spookt Smaug's menselijke gedaante dan in mijn hoofd? Het is een vraag waar ik zelf geen antwoord op weet, dus besluit ik me maar om te kleden en vervolgens ga ik mijn bed in. Morgen gaat het nog een lange dag worden, aangezien ik Smaug hier moet wegkrijgen, voordat de inwoners kunnen terug keren. Ik sluit mijn ogen en val na een paar minuten in slaap.

De volgende morgen breekt snel aan en de eerste zonnestralen wekken me uit mijn slaap. Geklop op mijn deur vult de kamer, waarna de deur geopend wordt en mijn hofdame naar binnen komt.
'Hoe lang gaat hij nog blijven? Straks sterft ons volk van de honger.' vraagt ze me en ik kijk haar verbaasd aan. Hadden ze dan geen eten meegebracht naar beneden en waar zou dan al die voorraden naartoe zijn die daar zijn opgeslagen een hele poos geleden.
'Waar zijn de voorraden heen?' vraag ik haar, waarbij ze even moet bij nadenken. De woorden lijken haar te ontgaan, terwijl ik me gereed maak voor het ontbijt.
'Laat ook maar, zorg ervoor dat ze in groepjes van maximum tien personen het dorp in komen. Jij gat samen met Legolas zogezegd op zoek naar ronddwalende gezinnen. Laat ze via het bos naar buiten en stuur ze zo naar het dorp. De dwergen moeten naar Lake town gaan, ik heb het gevoel dat Smaug daar naartoe zal gaan. En de dorpelingen mogen niet te snel op elkaar volgen, drie groepen maximum per uur.' geeft ze instructies door aan haar hofdame, waarna ze naar beneden stapt zonder op een antwoord te wachten. Zoals ze al had gedacht, zit Smaug al aan tafel om te ontbijten. Als hij me aan tafel ziet staan, staat hij meteen op.
'Prinses, je ziet er wonderlijk mooi uit vandaag. Ik verheug me al in mijn rondleiding die je vandaag gaat geven, tenzij je jou bedacht hebt en ik nog een dag langer kan blijven.' zegt Smaug met een verleidelijke stem. Bijna had ik automatisch ja gezegd, maar ik kon me net inhouden. Een grijns siert mijn gezicht, terwijl ik een paar sneden brood pak en er confituur op smeer. Ik bedacht bij mezelf dat ik hem beter nog een dag langer zou laten blijven, dan kunnen de dwergen in Lake town een uitgebreider plan bedenken en zo Smaug verslaan. Maar dat wil je niet. Even schrik ik van mijn eigen gedachte en de grijns verlaat mijn gezicht. Even kijk ik Smaug aan, die me afwachtend aanstaart in de hoop dat ik mijn antwoord zelf in twijfel trek en toch zal veranderen. Ik wil nee antwoorden, maar het woord komt er net iets anders
'Ja, maar mijn volgelingen halen nieuwe dorpelingen op. Ik wil dat je hen met rust laat, ze zijn van mij.' komen de woorden over mijn lippen en zijn blik verstart even.
'Oke ik blijf van de dorpelingen af. Maar dan wil ik er iets voor terug hebben. Een gunst voor een gunst.' klinkt zijn stem geamuseerd en ik knik als teken dat hij zijn gunst mag voorleggen.
'Ik wil een magisch plekje zien, eentje die jij zelf enorm koestert. Een plek van rust en eentje met een mooi uitzicht. Een plek die je normaal voor jezelf zou houden, die wil ik graag weten.' zegt hij de zin in een raadselachtige vorm, alsof hij al weet welke plek het is en ik het moet raden.
'Oke, dat doe ik. Maar pas na de rondleiding.' bevestig ik onze overeenkomst en hij glimlacht tevreden naar me.
'Ik kan nu al niet wachten.' zegt hij lachend en eet zijn ontbijt verder, waarbij ik zijn voorbeeld volg.

Na het ontbijt begeleid ik Smaug doorheen mijn dorp. Ik lat hem verschillende leegstaande huizen zien, tot er plots leven tevoorschijn komt.
'Vrouwe, iemand vertelde ons over dit prachtig dorp. Wij zijn ons huis kwijt, zou u ons onderdak willen bieden? Mijn man is smid, dus hij kan u steeds van dienst zijn.' vraagt de vrouw, met een klein kind in de armen en een forse man naast haar. Ik knik goedkeurend en meteen lopen ze wat rond om vervolgens de smederij binnen te gaan.
'Ze doen het goed, je twee dienaars. Je nieuwe dorpelingen komen al hier wonen. Hopelijk heb je snel genoeg je dorp opnieuw gevuld.' merkt Smaug op en glimlacht lief. Zijn ogen stralen iets ondeugends uit, maar ze staan ook bezorgd. Ik laat hem vervolgens het bos aan ons dorp zien, waarna we naar het kasteel terug gaan.
'Waarom heb je me geen speciale plaats laten zien?' vraagt Smaug duidelijk teleurgesteld. Ergens amuseert het me wel en er vormt een kleine glimlach op mijn gezicht.
'Zo ongeduldig dan?' vraag ik hem en hij kijkt me verbaasd aan. Hij heeft het dan pas door dat ik hem een beetje plaag. Hij grijnst naar me, we zetten ons neer aan de eettafel en iets later wordt het eten geserveerd.

'Dat was weer heerlijk. Wordt er hier altijd zo voortreffelijk gekookt?' zegt Smaug, waarbij hij het laatste vraagt. Ik knik naar hem, aangezien ik nooit anders gegeten heb.
'De kok kan inderdaad heerlijk koken en dat weet hij maar al te goed. Aangezien je hier morgen nog bent, zal ik je dan mijn speciale plaats laten zien. Tot dan zul je moeten wachten.' zeg ik tegen Smaug, het laatste met een serieuze blik zodat hij weet dat het geen grap is.
'Oke, tot die tijd wil ik wel wat anders doen.' zegt Smaug met een verleidelijke stem.