Exo 49.

“Hey.” Didi komt de receptie binnen, waardoor Paula even schrikt.
“Oh, hey.”
“Dus eh.. Femke en jij regelen koning en koningin van het bal?” vraagt hij.
Paula knikt. “Jep.”
“Dus wij zijn het al zeker niet?”
“Nee.” Lacht ze.
Hij zucht. “Jammer.”
“Je bent en blijft de liefste.” Ze kijkt hem even aan en glimlacht.
“Dat vind ik het belangrijkste.” Hij kijkt haar met een brede grijns aan. “Maar wie is het dan wel?”
Paula aarzelt. “Dat mag ik niet zeggen, Didi.”
“Waarom niet? Tegen mij toch wel?”
“Nee.” Zegt Paula streng. “Tegen niemand.”
“Maar.. Ik ben je vriendje.”
“Nee, Didi. Je zal het wel snel genoeg weten.” Grijnst Paula.
“Oke dan.” Zucht hij.”Ik wou alleen maar helpen.”
“Ja, vast.” Paula knipoogt even naar hem, voor ze zich weer over haar werk buigt.

Al snel is het avond. Os stond er op dat hij Mellanie ging halen aan de bungalow en ze dan allemaal zouden afspreken aan het kampvuur. Eigenlijk wou hij haar gewoon nog even vragen hoe ze het zouden aanpakken, maar dat kon hij zijn vrienden natuurlijk niet zo vertellen. Met een klein sprongetje gaat hij het trapje omhoog en loopt dan de bungalow in, waar Mellanie net haar schoenen aantrekt.
“Daar ben je.” Glimlacht Mellanie. “Binnen vijf minuten ging ik vertrekken.”
“Hoezo?”
Ze lacht. “Je bleef zo lang weg.”
“Het spijt me.. Femke deed een beetje moeilijk.” Zegt hij. “Maar eh..”
“Wat?” ze kijkt op en neemt haar vest van de bank.
Snel gaat Os naast haar zitten. “Hoe.. Hoe gaan we het vertellen?”
Mellanie kijkt bedenkelijk voor zich uit. “Daar heb ik eigenlijk nog niet aan gedacht.”
“Moet ik het vertellen?” vraagt hij lief.
“Wil je dat?”
Hij knikt. “Voor jou doe ik alles.”
“We kunnen het ook gewoon laten merken?” merkt Mellanie onzeker op.
“Hoe dan?”
Ze kijkt hem aan en neemt zijn hand. “Zo.”
Een glimlach groeit op Os zijn gezicht. “Je bent lief.”
“Nu kunnen we maar beter gaan..” zegt ze dan.
Ze gaat staan, trekt haar vest aan en neemt zijn hand. Samen lopen ze de bungalow uit, richting het kampvuur.

Paula probeert zich los te maken uit Didi’s armen en spartelt daarbij en beetje in het rond.
“Didi, laat me los!”
Hij schudt zijn hoofd. “Nee!”
“Kom op, ik moet nog het drinken inschenken.” Lacht ze.
“Dat kan Femke ook. Toch, Femke?”
Femke kijkt hun met een glimlachje aan. “Laat haar maar gewoon los, Didi.”
“Maar.. Ik..”
Paula ziet haar kans en glipt tussen zijn armen vandaan, waarna ze opgelucht zucht. “Eindelijk.”
“Seg!” Didi kijkt haar verontwaardigd aan, maar lacht al snel weer als ze een kusje op zijn wang drukt.
Femke kijkt even op van bekende stemmen. “Ik denk dat Mellanie en Os daar zijn!”
Paula kijkt Femke meteen aan en glimlacht. Tijd.
“Hey, jo-” lacht Didi, maar hij stopt middenin zijn zin als zijn blik op Mellanie en Os valt die hand in hand aan komen lopen. “-ngens.”
“Hoi.” Zegt Mellanie, een beetje ongemakkelijk onder Didi’s verwarde blik.
“Leuk dat jullie er zijn.” Zegt Paula opgewekt. Ook zij kijkt even naar de verstrengelde vingers van Mellanie en Os, maar besteedt er verder niet zoveel aandacht aan.
“Da’s zeker.” Glimlacht Femke. “Ga eens zitten.”
“Wij?” vraagt Os.
Femke knikt. “Ja. Jullie.”
“Waarom?” vraagt hij weer.
“Gewoon.” Zegt Paula. “Kom op, ga nu zitten.”

Paula en Femke zitten te fluisteren en te grinniken op de bank als Mellanie binnen komt. Ze kijkt haar twee vriendinnen even verward aan, maar loopt dan door naar de slaapkamer. Het is vast beter als ze zich niet moeit met wat ze daar allemaal zitten te zeggen. Ze kijkt naar het kroontje dat ze in haar handen houdt en zucht. Samen met Os is ze koning en koningin van het bal. Blijkbaar. Dat hebben haar vrienden hun daarnet verteld. Stef vond blijkbaar dat zij er het mooiste uitzagen en ook het mooiste koppel van de avond waren. Ze legt het kroontje op haar nachtkastje en gaat even op haar bed zitten. Eigenlijk hebben ze het nu nog steeds niet aan hun vrienden verteld, zij en Os. Geen idee hoe ze het moeten vertellen. Het is zo raar als ze plots zomaar uit het niets zeggen dat ze samen zijn, toch? Of wel? Stiekem durfde ze ook niet echt. Ze schrikt zich te pletter als de deur open gaat en Paula binnen komt.
“Hey.” Zegt ze lief.
“Eh.. Hoi.” Mellanie schuift een beetje ongemakkelijk heen en weer op haar bed.
Paula ploft met een glimlachje naast haar neer. “Vertel eens..”
“Wat?”
“Wat, wat?”
Mellanie lacht kort. “Wat vertellen?”
“Mel..”
“Ja, wat?”
“Gewoon. Jij en Os.”
“Eh..” Betrapt kijkt ze weg. “I-Ik weet niet echt w-”
“Dat weet je wel.”
Mellanie blijft even stil. Ja, wat moet ze nu gaan zeggen? Hey, Os en ik zijn een koppel, leuk he? Niet dus. Ze bijt onzeker op haar lip.
“Waarom doen jullie daar zo moeilijk over, Mel?”
“We doen helemaal niet moeilijk, we z-”
“Ja, oke,” Paula gaat weer staan, “laat maar. Je vertrouwt me duidelijk niet.”
“Nee, Paula.. Wacht.” Mellanie grijpt haar vriendin aan haar pols. “Sorry.”
Paula zucht.
“Os en ik zijn gewoon..”
“Vrienden?” lacht Paula sarcastisch terwijl ze weer gaat zitten.
Nu is het Mellanie’s beurt om te zuchten. “Nee.. We..”
“Ik heb jullie gezien op het bal.” Zegt Paula plots eerlijk.
“W-Wat?”
Paula kijkt haar blonde vriendin doordringend aan.
“Oh.” Mompelt de Limburgse dan.
“Dus, hoe zit het?”

“Hey, liefje.” Didi komt de koffieshop binnen en drukt een kusje op Paula’s haren.
“Goeiemorgen.” Glimlacht ze.
“Goed geslapen?” Hij gaat naast haar zitten aan het tafeltje en neemt haar hand.
Paula knikt. “Zeker. Jij?”
“Ook. Maar eh..” hij grinnikt. “Je kijkt een beetje moeilijk.”
“Ja, nee.. Ik ben nog niet goed wakker.” Zegt ze voorzichtig.
“Oh, oke.” Hij kijkt haar met zijn lieve glimlach aan als op dat moment net Freddy binnen komt.
“Zo, team!” hij klapt even in zijn handen, terwijl iedereen zich naar Freddy toe draait. “Zoals ik beloofd had, krijgen jullie binnenkort een dagje vrij.”
De groep barst in ’n hevig gesprek uit over wat ze gaan doen, tot Freddy er weer tussen komt.
“Ik ga de gasten in groepen verdelen en zij gaan dan allemaal op activiteiten hier in de buurt, zodat jullie een volledige dag hebben.”
Femke glimlacht. “Dank je, papa!”