Ch. 29 Terug naar Zweinstein

BLUE POV

De herfstvakantie ging zo snel voorbij. Elke dag tot dik 12 uur geslapen, en 12 uur later pas terug mijn bed in. Dus zoals verwacht ben ik deze ochtend stik kapot. Tylor en Derek grinniken maar wat. Iets van eigen schuld dikke bult kan ik verstaan uit hun conversatie, niet dat het me veel interesseert maar goed. Lange rosse haren halen me uit mijn ochtendhumeur, Ginny omhelsd me direct. Druk pratend met haar komen we langst Winter die tegen George of Fred aan leunt om recht te blijven staan. Ginny verteld hoe het haar afging deze vakantie, wat ze zelf gedaan heeft en natuurlijk hoe hard zij en Ron me niet gemist hebben. ‘En hoe was het trouwens bij Derek en Tylor?’ samen gaan we in een lege coupe zitten. Ik heb de gewoonte om snel op de trein te gaan zitten zodat ik zeker nog een lege coupe vind. Na een tijdje komen Derek en Tylor er ook bij zitten. Ik let eigenlijk niet echt op ze maar Ginny wel. Ze bekijkt ze een hele tijd raar. ‘Je niets van ze aantrekken, je kent ze nu toch al langer dan vandaag’ ‘Ja, maar ze blijven me verbazen hoe ze doen’ ik grinnik. ‘Dat kan ik allemaal heel goed begrijpen. Ze grinnikt.
Samen met Ginny wandel ik door de gangen van Zweinstein richting de grote zaal. Totdat een of ander rood harig monster het zo leuk vind om mij op te pakken en een rondje met me te draaien. Ginny zucht. ‘Ron, laat haar los’ Ron kijkt zijn zusje raar aan, maar zet me toch op de grond. ‘Goeie avond schoonheid’ ‘Ron overdrijven moet ook niet’ ‘Wie zegt dat ik overdrijf?’ ‘Ik, en ik heb altijd gelijk’ ik zie Ron knikken. Ginny schud met haar hoofd. Harry en Hermelien komen druk pratend af. ‘Ronald! Hier ben je’ Hermeliens stem brengt Ron terug tot realiteit. ‘Shht! Niet iedereen moeten weten dat ik Ronald heet’ Hermelien schud haar hoofd. ‘Iedereen weet dat al Ron’ ‘Die eerste, tweede, derde en vierde jaartjes niet hoor’ ‘Dat denk jij maar’ Ginny kijkt hem met een sneaky grijns aan. ‘Ron, je moet geen meisjes lastig vallen’ Harry trekt hem mee verder. Ron probeert natuurlijk Harry tegen te houden wat hem niet echt lukt.’Sorry, Blue. Tot morgen’ ik grinnik. ‘Dat jij met mijn broer kun omgaan’ Ginny schud haar hoofd weeral. ‘Dat jij op Harry valt’ ik schud mijn hoofd overdreven. Ginny wordt rood. ‘Maar meid toch’ ik druk een kus op haar voorhoofd en samen met haar loop ik verder richting de grote zaal.

’s Avonds lig ik in mijn bed. Denkend aan van alles. Aan mijn vrienden, aan Winter, Elizabeth, Sky en Faith. En natuurlijk aan Ron. Deze vakantie heb ik weer een dagdroom gehad, maar deze keer zag ik Ron helemaal en goed ook. Nou ik bedoel dat ik duidelijk zag dat hij het was en niemand anders. En nu, nu krijg ik hem met geen enkele kans uit mijn hoofd,hij zit daar gevangen voor altijd. En de eerste maanden ga ik hem er niet uit krijgen, misschien binnen een jaar. Een paar jaar, misschien nooit. Dan leef ik altijd met het gevoel dat ik verliefd op hem ben, ook al ben ik getrouwd met iemand anders, heb ik kinderen. En hij ook, dan wil ik niet met het gevoel leven dat ik van hem hou en het hem nooit heb durven zeggen. Maar als ik het hem nu zeg dan, dan is misschien onze hele vriendschap kapot, dan verlies ik mijn beste vriend. Als ik dan naar Ginny kijk moet ik er aan denken, nee zoiets wil ook niet. Misschien als hij in het 7de jaar zit, op het einde van zijn schoolbaan, dan zie ik hem misschien minder, dan kan ik hem er niet mee lastig vallen. Ik draai me om in mijn bed, dat is even min een oplossing, en ik kan toch moeilijk nog 2 jaar en half met mijn gevoelens blijven rond lopen. Als ze weg gaan is het niets, maar als ze nog sterker worden zit ik met een groot probleem want ik kan nu bijna mij niet bedwingen om hem gewoon te kussen.

Mijn haren staan alle kanten op als ik op sta, na veel moeite liggen ze eindelijk een beetje normaal. Mijn ravenklauw uniform aan getrokken begeef ik me naar de leerlingenkamer. Tylor en Derek zijn al door. Ik zucht en loop via de deur naar buiten. In mijn gedachten verzonken merk ik niet dat ik tegen iemand oploop. ‘Sorry’ ik zet me recht en trek me ook recht. Ik ben tegen Daan opgelopen. Daan van Griffoendor. ‘Is niet erg, gaat het’ ik knik. ‘Op weg naar de Grote zaal’ ‘Ja, jij ook zeker?’ ik hij knikt. ‘Jij bent toch een van de vriendinnen van Ginny he’ ik knik. ‘En een van de beste vriendinnen van Ron’ ‘Wacht ben jij Blue?’ ik knik en kijk hem raar aan. ‘Hoe weet jij dat?’ ‘Ron heeft al veel over je gezegd’ ik wordt een beetje rood. En mijn nagels paars. Vanzelf beginnen we te praten, over van alles. Hij geeft me zelfs tips voor Toverdranken, hij heeft ze van Fred en George gekregen. Maar hij moest ze ooit door geven aan iemand anders. Het moest een traditie of zo worden. Het is alle sinds heel erg lief van hem dat hij dat doet voor mij. ‘Eindelijk, ik begon al ongerust te worden’ Tylor zit tegen over mij aan tafel en met een raar hoofd bekijkt hij me. ‘Ben je met Daan naar hier gekomen?’ deze keer hoor ik Dereks stem. ‘Ja Derek, is daar iets mis mee?’ ‘Nou nee, maar ik dacht dat je op Ron viel’ vanzelf verslik ik me in mijn pompoensap. Ik kijk hem raar aan,terwijl ik mijn mond afkuis. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Wel ik dacht altijd al dat je iets met Ron had’ de persoon die nooit in zijn leven iets opmerkt weet gewoon dat ik verliefd ben op Ron, oke die is echt gefreakt die gast. Ik schud mijn hoofd. ‘Oh, sorry dan dat ik het zei’ hij pakt nog een appel en begint die op te eten. ‘Blue’ Tylor kijkt me heel schattig aan. ‘Ja’ ik hef mijn hoofd op zodat ik hem kan aan kijken. ‘Wat hebben we sevens?’ ‘Kijk in je map’ ‘Daar heb ik geen zin in’ ik draai met mijn ogen. ‘Euhm we hebben Waarzeggerij’ de oogjes van Tyler en Derek beginnen te blinken. ‘Mogen we jou dood ook is voor spelen, dan gaat ze echt flippen’ ik knik, als Zwamdrift zoveel mogelijk bij Tylor en Derek staat moet ik niet op haar gezicht letten dus dat is heel erg goed. Samen met Ginny slenter ik achter de jongens aan die al druk bezig zijn met van alles te verzinnen. ‘Wat gaan ze nu weer doen?’ ‘Mijn dood voorspellen, Zwamdrift gaat zo gefascineerd zijn dat we twee hele lessen niets moeten doen’ ik zie Ginny in mijn oog hoeken knikken. ‘Daar heb je een punt’ ‘Ik weet dat ik gelijk heb’ ze geeft me lachend een tik tegen mijn achterhoofd.