Kurt 34

'Blaine? Waar ben je?' roep ik verbaasd en huilend kijk ik om me heen. Ik kijk om me heen en ren door heel het appartement. Ik zie hem nergens. 'omg, hij kan niet opeens van de aardbodem verdwenen zijn. Ik pak mijn telefoon en ik breek mijn belofte met Elliott. Ik bel hem op. Binnen twee keer over gaan neemt hij op. 'Kurt? Wat is er? Ik kan nu echt niet weg om naar je toe te komen. Daniel mijn vriendje is gewond.' zegt hij als ik huilen uitbarst zonder iets te zeggen. 'Hij is verdwenen, zo maar ik had hem net van ins verteld en was het aan het goed kussen en toen was hij weg. Maar wat is er met jouw man gebeurd?' zeg ik snotterend. 'Oh, niet veel bijzonders. Hij weer eens gevochten, maar hoe kan Blaine verdwenen zijn als jij hem aan het zoenen was dus je leunde waarschijnlijk tegen hem aan.' 'Ja?! Gaat een beetje moeilijk op tien kilometer afstand zoenen.' zeg ik. 'Het spijt me, maar ik moet gaan, Daniel wil dat ik een kruik voor hem maak. Echt hij is zo irri wanneer hij ziek is of gewond. I love you. Zie je snel. Hoop ik.' 'Love you too.' zeg ik tegen de dode lijn. Zuchtend laat ik me op de ban k vallen, en leun hopeloos met mijn hoofd op mijn armen.
'Shit, ik verkloot ook echt alles.' zeg ik boos. 'Nee, dat doe je niet.' zegt een stem die ik maar al te goed ken. 'Blaine?' zeg ik en kijk tegen het felle licht, en zie Blaine in het wit en met enorme vleugels. 'Kom bij me.' zegt hij en steekt zijn hand naar me uit. Ik deins achter uit. 'Wat ben je? Wie ben je? Jij bent Blaine niet. Dit is een slechte grap. STOP' zeg ik, maar ik weet dat het geen grap is. 'Nee, het is geen grap.' hij vliegt naar me toe. Ik verstijf en laat me door hem op tillen. 'Geloof je het nu?' vraagt hij. Ik knik, 'But why don 't you tell? I mean we were so close.' zeg ik en klamp me aan hem vast. 'Ik weet het. Ik was bang dat je me nooit meer wou zien, want dit is niet het enige. Laten we even gaan zitten. Ik heb een hoop uit te leggen voor ik je mee neem naar mijn echte huis en mijn vaderland'.' zegt hij en zet me terug op de grond. Hij land op een knie en blijft even zo zitten, slaat uit eindelijk zijn vleugels naar achter. 'Luister, wat ik je ga vertellen weet je eigenlijk al, alleen heeft je vader er alles aan gedaan om je te laten geloven dat je een dat je een normale jongen bent. Nou ja zo veel mogelijk.' zegt hij en geeft me een speels duwtje met zijn schouder. Met een flauw lachje kijk ik hem aan. 'Waar heb je het over?' 'Oké, doe je ogen dicht en denk aan helemaal niks. Ik ga je het laten zien.' Ik sluit mijn ogen. Ik voel hoe hij m'n handen pakt.

'Kurt, ik moet je iets vertellen?' degene draait zich om, die gene ben ik blijkbaar. 'What is it?' 'You can't be here any more. You need to leave and forget this place' 'Jace? wat bedoel je?' vraagt de vroegere mij. 'Je hoort hier niet dus ga je familie en Blaine gedag zetten en dan word je verbannen uit Alenkye, maar we hebben we een stel gevonden die je graag op nemen als hun zoon.' zegt Jace en begeleid de vroegere ik naar de voordeur. 'Goodbye Kurt, ik snap niet wat of waarom je ons land en familie aan hebt gedaan, maar leer hier van en over twintig jaar zal je hier weer welkom zijn.' zegt hij en sluit de deur achter me kont

Dan laat hij me los en kom ik terug in de woonkamer. 'We waren al samen voordat we hier iets kregen en ik herkende je niet?' vraag ik. 'Je herkende me wel anders had je niet door gezongen tijdens onze eerste duet en het maakt niet uit. Maar dat lijkt me niet de meest logische vraag op dit moment.' zegt hij en leg t een hand op mijn schouder, als ik begin te huilen. 'Ik heb het al die tijd geweten dat ik niet van hier kwam. Ik ben Alenkye nooit vergeten, en jou ook niet. Ik...' Ik val stil en weet niks meer te zeggen. 'Heey, It doesn 't matter, oke. Let's go to my dad. He needs to tell yuo something as the new king of Alenkye. 'How I don 't have wings like you do' merk ik op. 'Oh jawel. trek je shirt uit. Die littekens op je schouderbladen. Dat zijn je vleugels. Geloof in ze dan komen ze te voorschijn. Oh en ze zijn niet zo als de mijnen maar een stuk mooier.' zegt hij en kust me zachtjes. Ik denk aan de vleugels die ik had gezien in de flashback. en dan voel ik een warm gevoel door m'n rug gaan en stijgen we op. Terug naar het land waar ik thuis hoor