O26.
Het was een zware dag op het werk door alles wat er nu speelde, mijn hoofd was er niet bij. Volgende week moet ik het besluit nemen of ik naar Frankfurt ga of niet. Het is al duidelijk nu, maar je weet nooit wat er veranderen kan ik een week. Hopelijk vind ik daar wel de liefde van mijn leven. Ik kwam Alice nog tegen op het werk, die mij vertelde dat ik gewoon terug moest gaan naar het huis van Simone. Dat ging ik ook doen om mijn laatste spullen op te halen.
In de auto aan de overkant van de straat hoe het gisteren ook is geëindigd. Ik kwam uit mijn auto en belde aan. ‘Ik kom even mijn laatste spullen ophalen, ik word overgeplaatst.’ Met een bos bloemen in mijn handen liep ik naar binnen. ‘Simone?’ Al snel kwam ze aanlopen. ‘Een bos bloemen aangezien ik blij ben dat ik hier kon verblijven. Ik kom nu mijn laatste spullen ophalen en dan ga ik weer!’ Ik keek haar vrolijk aan maar ze keek iets minder vrolijk. ‘Waarom ga je nu weg? Je had het toch naar je zin?’ Met een neppe glimlach op mijn gezicht begon ik vrolijk te praten. ‘Ik heb een nieuwe kans gekregen, waar ik meer ervaring op doe en kansen heb om naar het buitenland te gaan.’ Ze knikte en ik hoorde de stemmen van Bill en Tom al snel. ‘Hoe kan je zo vrolijk zijn als je weg gaat?’ Vroeg Tom. ‘Ik laat al mijn verleden achter, en begin opnieuw. En ik ga er natuurlijk vanuit dat ik daar wel de ware liefde zal vinden.’
Bill zei geen woord meer en liet dat over aan zijn broer.
Er zijn nog geen reacties.