O25.
Dag 40, Hamburg
Ik ga weer weg, er is een baan vrij gekomen in Frankfurt. Ik heb deze nog niet aangenomen maar ik ga het wel doen!
Ze zullen er vanzelf wel achter komen als ze mij niet meer zien.
Laatste Karamel Macciato hier en daar blijft het bij.
Tom heb ik wijs gemaakt dat ik hier in de buurt een huis ga huren en dat ik een hotel ga verblijven.
Ik heb geen last meer van verdriet, pijn en Bill. Het is klaar.
X. A.
‘Deze heeft u gekregen van de man links van de bar.’ Ik knikte even. ‘Bedankt.’ Karamel Macciato ‘You look beautiful, I can’t let you go.’ Stond op de beker. Toen ik mij omdraaide zag ik Bill staan. Ik pakte mijn spullen en liet nam de koffie mee. De tranen schoten in mijn ogen, nu was het punt dat ik weg moest gaan en niets meer laten weten en verdwijnen. ‘Audrey!’ Zijn stem klonk er boos en kwam steeds dichterbij. ‘Wat heb ik jou misdaan?’ Ik draaide mij om en gooide de koffie neer. ‘Jij denkt serieus dat ik altijd op je zou wachten, hé?’ Hij keek mij niet begrijpend aan. ‘Eerst zit je met een andere meid, dan hoor ik niets meer van je en brak je weer een belofte en daarbij heb ik al die tijd bij je moeder gewoond, en nog zonder het te weten ook. Het is helemaal klaar ik vertrek vanavond.’
Er zijn nog geen reacties.