Ik draaide mij om en wilde naar buiten lopen maar werd tegengehouden. ‘Ik kan het allemaal uitleggen, de tour is toch niet verlengd en nu ben ik hier en..’ Ik keek hem doordringend aan en liep weg. Dan maar naar de achtertuin om even te roken. Al snel kwam hij er aan. ‘En wat doe jij hier?’ Ik wilde weg kijken maar keek hem extreem boos aan. ‘Nou ik woon hier een tijd, voor mijn werk. Dat zou jij toch niet geweten hebben aangezien je weer niets liet weten, hé!’ Hij keek mij boos aan. ‘Wil je nu serieus ruzie gaan maken?!’ Hij wist hoe hij mij boos kon krijgen en nu was het zo ver. ‘Kaulitz, ga verder met je leven het maakt mij vrij weinig uit wat je wel of niet doet, ik was toch al voor appartementen aan het kijken. Bij dezen ik pak mijn spullen en ben weg.’ Ik liep terug en rende naar boven om mijn spullen te pakken.
Daar zit ik dan, een overvolle en te kleine auto aan de overkant van de straat omdat ik weigerde in dat huis te zijn als hij er was. Hij probeerde mij nog om te praten. Karamel Macciato nummer 42 al weer en ik ga er straks nog wel een halen. Ik heb koffie nodig door deze jongen. Net wanneer ik mijn auto wilde starten hoorde ik getik op mijn raam. ‘Kaulitz wat wil je?!’ Snauw ik tegen Tom. ‘Doe niet zo gek en kom gewoon naar binnen.’ Arrogant keek ik hem. ‘Je denkt dat ik met die jongen in één huis ga verblijven? Het is helemaal klaar! Ik ga straks kijken bij een appartement en slaap die twee weken wel in een hotel.’ Hij keek mij verbaasd aan. ‘Wil je dat doen om hem te ontwijken?’ Ik knikte. ‘Ja.’
