Foto bij O23.

Gemiste oproep van Alice, Christina en Bill. Alice belde mij weer. ‘Meid, waar ben je?’ Ik keek om mij heen en trok mijn hakken aan, pakte mijn tasje en liep naar buiten. ‘Nou, dat weet ik niet. Ik loop nu naar buiten.’ Ik zag een trein station en deze herkende ik heel goed. ‘Slecht nieuws ik ben in mijn oude dorp. En ik zie.. Ryan?!’ Ik drukte haar weg, gooide mijn schoenen uit en begon te rennen. Al snel zag ik een trein aan komen en haalde snel een kaartje naar Hamburg. ‘Christina? Over twee en half uur ben ik bij station Hamburg kan je mij op komen halen?’ Het was even stil. ‘Wat is er gebeurd?’ ‘Christina ik weet niet wat er gebeurd is, maar toen ik wakker werd zag ik lege flessen, pillen en Ryan. Dus ik heb geluk gehad dat ik weg kon komen.’

Al snel was ik weer op station Hamburg en werd ik opgehaald door Christina. Stilletjes zaten we in de auto geen van ons wist wat te zeggen. Als snel begon ze te praten. ‘Waar zijn je schoenen?’ Ik begon te lachen. ‘Die heb ik uit gegooid toen ik hem zag, dus die liggen daar ergens op de straat.’ Toen ik uit de auto stapte kwam ik er stom verbaasd achter dat dit mijn auto was. Toen ik binnen kwam, zag ik gelukkig niemand en wilde ik gelijk mijn bed in duiken. Ik liep de kamer van Bill in omdat de kamer van mij nog niet klaar was. Toen ik de deuren wilde openen bij het balkon om te gaan roken, kwam ik tot ontdekking dat ik er iemand in het bed lag. ‘Nee!’ Ik wilde de jongeman een klap geven omdat dit mijn bed is, tot hij zich omdraaide en ik er achter kwam dat dit zijn bed is.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen