Heart Twelve.

Ze hadden nog afgesproken dat elk koppel naar een land ging en dat ze de wilde attracties voor de andere vier uur gingen houden. Femke en Stef sleurden hand in hand achter de medewerker aan. Zij gingen eerst naar Fantasyland."Waar willen jullie eerst in?" Vroeg hij. Stef en Femke keken elkaar aan en haalden hun schouders op. "It's a small world misschien?" Vroeg Femke aan hem. "Zolang ik maar met jou ben, kan het mij niet schelen." Knipoogde hij lief, waardoor Femke een beetje bloosde. Ze namen plaats in de bootjes en zwaaiden nog eens naar de medewerker. "Ik ben zo blij dat ik hier met jou ben." Zei Stef lief. Femke lachte. Als ze onderweg zijn van de attractie valt plots alles uit, de poppetjes dansen niet meer en er is ook geen licht. Femke schoof wat dichter tegen Stef aan, waardoor hij lachte. "JIJ! Jij was het, niet?" Vroeg Femke. Stef lachte ondeugend terwijl hij zijn handen in de lucht hield. "Vind je het erg?" Fluisterde hij in haar oor, waardoor ze rillingen kreeg. "Neen..." Stotterde ze. Hij kwam nog iets dichter. "En, vind je dit erg?" Ze schudde van niet. Hij was uiteindelijk maar twee centimeter ver van haar lippen. Hij hof haar hoofd een beetje naar omhoog en kuste haar zachtjes terwijl hij met zijn hand over haar wang ging. Hij liet haar lippen terug los. Femke keek eerst weg en daarna in zijn ogen. "Ik hou van jou, Stef." Zei ze gelukkig. "Ik ook van jou, Fem. En er is niemand waarvan ik meer zou kunnen houden als van jou." Zei hij lief, terwijl hij alles terug in werking zette. Toen ze uit de attractie liepen, besloten ze om de peter pan attractie te doen. Stef vond de dingen op Exo al wonderbaarlijk, maar Disney overschreed alle grenzen voor hem. Toen ze met het karretje naar boven zweefden, viel Stef's mond open van verbazing. Alles was zo mooi tot in de puntjes gedecoreerd. "Is het ook jou eerste keer in DIsney?" Vroeg hij aan Femke. "Toen ik klein was ben ik eens met mijn ouders geweest, voor ze gescheiden waren... Er is hier nog niet zoveel veranderd, maar het blijft een fantastisch park." Antwoordde ze glimlachend. "Vind je het erg..." Vroeg Stef, waardoor Femke hem vragend aankeek. "...Dat je ouders gescheiden zijn." Femke slikte door zijn vraag, Stef merkte dit op. "Sorry, je hoeft niet te antwoorden, ik bedoelde het niet slecht..." "Het is oké, Stef. Mijn ouders zijn al een tijdje uit elkaar. Ik zou ze nog altijd liever samen zien, maar ik heb ermee leren leven. Maar kunnen we over iets anders praten, ik heb geen zin om er nu aan te denken." Lachte ze dat laatste een beetje. Stef knikte een beetje onwennig, hij had er niet naar moeten vragen. "Hoe waren jou ouders eigenlijk, op Exo?" "Ze zorgden goed voor mij. Maar, hun haat tegenover de mensen zal ik nooit snappen. Natuurlijk zijn jullie anders dan ons, maar daarom niet slechter of beter." Femke was een beetje ontroerd. "Mis je ze?" Stef knikte. "Toch wel, ze blijven desnoods familie, dat vergeet je natuurlijk niet snel." Femke bleef maar doorvragen over zijn planeet. "Hadden jullie daar ook speciale dingen, zoals hier?" "Onze planeet is helemaal anders dan die van jullie. Zo hebben wij bijvoorbeeld geen huizen, maar kleine ruimteschepen die zweven. Parken zoals Disney hebben wij ook niet, wij kunnen toch nergens inzitten, aangezien we rond zijn van vorm. Meer kan ik je niet echt vertellen over onze planeet." Femke keek teleurgesteld. "Mag ik nog een vraag stellen?" Vroeg ze met puppyoogjes. Stef zuchtte. "Nog één dan." Femke twijfelde even, maar stelde haar vraag toch. "Heb je een vriendinnetje gehad daarboven." Bang wachtte ze op een antwoord. "Niet echt, vroeger toen ik klein was, heb ik er wel eentje gehad. Dat is net hetzelfde als hier op aarde, kinderliefde." Lachte hij, waardoor Femke opgelucht zuchtte.