006 | Novita Mila Motega

Nadat ik mijn auto in de garage had gezet, was ik naar binnen gegaan en direct naar mijn kamer gelopen. Gelukkig kwamen mijn ouders pas rond het avondeten thuis waardoor ze niet konden merken dat ik nu dus eigenlijk aan het spijbelen was.
Ik liet me op mijn bed ploffen en staarde naar het plafond. Ik wist echt niet wat er met me aan de hand was. Ik trok mijn schoenen uit waarna ik naar de douche liep en die aan zette. Het was best koud buiten waardoor ik het ook erg koud had gekregen, dus vond ik het wel tijd voor een lekkere hete douche.
Snel trok ik mijn kleren uit en gooide die op mijn bed. Toen in onder de douche stond waste ik direct mijn haren en haalde de make-up van mijn gezicht af. Ik kon je eerlijk zeggen dat Paul wel gelijk had. Ik was inderdaad best onzeker en wilde het liefst niet zonder make-up de deur uit. Niet dat ik dat ooit aan iemand toe zou geven.
Zodra ik weer lekker opgewarmd was stapte ik onder de douche vandaan en droogde me af. In mijn handdoek liep ik naar mijn slaapkamer waar ik mijn ondergoed en pyjama aantrok. Het was pas drie uur 's middags maar het kon me niet echt wat schelen. Ik had dan ook niet gelogen, ik voelde me echt niet goed.
Mijn dekens had ik open geslagen en ik ging er onder liggen. Iets wat ik misschien niet had moeten doen, zodra ik in bed lag ging altijd nadenken over alles en dan werd ik verdrietig. Overthinking is echt niet goed voor je. Tranen vulden mijn ogen en het duurde dan ook niet lang voordat luide snikken mijn mond verlieten en gefrustreerd sloeg ik mijn handen voor mijn gezicht. Waarom huilde ik in godsnaam?
Ik huilde omdat ik plotseling uit het niets zulke rare gevoelens voor Paul had gekregen die ik niet kon plaatsen, daarom huilde ik. Omdat ik ineens spijt had van alle keren dat ik ruzie met hem maakte, dat ik hem uitschold en mijn middelvinger naar hem had opgestoken. Maar het ergste van alles was, dat ik de enige van ons twee was die spijt had. Paul zou dat nooit hebben
Paul de stoere jongen van de school, en ik voelde me ineens aangetrokken door hem. Waar sloeg dit op? Boos smeet ik mijn kussen tegen de muur. Niet dat het veel uithaalde maar ik was gewoon zo ontzettend boos. Boos op mezelf. Boos op Paul, boos op alles en om alles. Mijn huiswerk kon me op dit moment ook wel gestolen worden.
'Novita? Ben je thuis?' Had ik dan zo lang liggen huilen in mijn bed? 'Boven!' Riep ik met een schorre stem terug. Ik hoorde hoe mijn moeder de trap op liep en haar weg vervolgde naar mijn slaapkamer. 'Waarom lig je in je bed?' Vroeg ze terwijl ze mijn kamer binnen liep. 'Ik voel me niet zo lekker.' Ze liep naar me toe en legde haar hand op mijn voorhoofd. 'Je hebt geen koorts.' Opperde ze vervolgens. 'Ik heb hele erge buikpijn.' Mijn moeder knikte en draaide zich om naar de deur. 'Als je iets nodig hebt roep je maar.' Ik knikte en glimlachte zwak. Ik wilde gewoon even alleen zijn.