Hoofdstuk 18

Ik kon Nicky niet op school vinden de volgende dag. Ze was niet bij tekenen en ik maakte me zorgen om haar. Tijdens Nederlands kreeg ik een smsje van haar dat ze ziek was, maar ik geloofde er niet veel van. Ik besloot na school bij haar langs te gaan. Ik probeerde te bedenken hoe ik er achter moest komen waar Nicky woonde toen ik ineens aan de kant werd getrokken door Eline.
"En nu wil ik de waarheid Clarissa. Ik ben er helemaal klaar mee. Jij zei dat je niets met Kay wilde, nou Bente zegt iets heel anders. Ze zag jullie wel smoezen en lachen gisteren. En volgens haar hebben jullie ook een date gehad, dat hoorde ze van Kris. Dus. Leg jij maar eens uit, hoe zit dit. Want vriendinnen doen dit niet bij elkaar. Je wist dat ik hem leuk vond, dan ondertussen versier je hem achter mijn rug om! En je liegt er nog over tegen me ook!"
"Eline, het was nooit de bedoeling dat het zo zou gaan…"
"Dus je geeft het toe!? Je geeft gewoon toe dat je tegen me gelogen hebt en mijn vriendje hebt afgepakt."
"Hij was nooit jou vriendje..."
"Ik had het al moeten weten bij het moment dat hij je die CD's gaf! Dat is gewoon een oude truc."
Ik had geen idee hoe ik dit moest aanpakken. Ik had geen verstand van meiden ruzies, en dan was Eline ook nog eens een meisje apart. Ik was dan ook ontzettend opgelucht toen een derde stem zich bij het gesprek voegde.
"Kan ik helpen? Want volgens mij ging dit gesprek over mij." Kay kwam aanslenteren met zijn handen in zijn broekzakken en zijn bruine haar in een warrig nonchalant kapsel. Om een of andere reden moest ik glimlachen toen ik naar hem keek. Hij stopte toen hij naast me stond.
"Zeg het eens dames. Wat is het probleem."
"Ik denk dat Clarissa en ik daar wel samen uit komen."
"Nou, zoals het op mij over kwam was je net bezig om Clarissa helemaal de grond in te stampen en verweet je haar dingen waarvan je volgens mij bij mij moet zijn. Dus zeg het maar." Terwijl hij dit zei sloeg hij een arm om me heen.
Eline keek even naar de arm over mijn schouders en daarna naar mij. "We hebben het er nog wel over." Met die woorden draaide ze zich om, zwiepte haar haar over haar schouder en liep weg.
"Pff.. dankjewel. Het had niet veel gescheeld of ze had me letterlijk de grond in gestampt."
"Waar ging dat nou allemaal over?"
Ik haalde mijn schouders op "Ze had het over dat ik jou van haar had afgepakt en dat vriendinnen dat niet deden enzo. Oh, en dat die CD's een oude truc waren."
"Dat kind is soms echt niet te begrijpen." Hij keek mij aan en zag blijkbaar de vraagtekens in mijn ogen. "Vorig schooljaar hadden we wat, maar ik heb er een half jaar geleden een punt achter gezet. Ze wilde te veel van me, controleerde me te veel. Vlak voor de zomer begon ze weer tegen me te praten en in de zomervakantie heb ik haar een paar keer gezien tijden feestjes. Ik dacht dat ze er gewoon overheen was dat ik haar niet meer wilde, maar blijkbaar had zij besloten dat ze me terug wilde en had ze ook al besloten dat ik inmiddels al van haar was. Sorry."
"Daar hoef jij toch geen sorry voor te zeggen? Zij moet gewoon leren dat mensen geen bezit zijn.. En ze moet iets minder een controlfreak worden."
Op dat moment ging de bel.
"Wat heb jij nu?" Vroeg Kay.
"Wiskunde. Net als jij. Maar ik moet nog even naar mijn kluisje. Daar was ik namelijk naar op weg voordat Eline me allerlei verwijten ging maken."
"Ik loop wel even met je mee."
Hij leunde tegen de kluisjes naast die van mij en hield mijn deurtje voor me open terwijl ik snel mijn boeken wisselde.
"Je moet je echt niet te veel van haar aantrekken. Eline bedoel ik."
"Weet ik. Ze is gewoon heel erg onzeker."

Eline praatte de hele rest van de dag niet tegen me. Ze keek me niet eens aan. Ik voelde me aan de ene kant schuldig, maar aan de andere kant wist ik ook wel dat het niet mijn schuld was. En ik wist dat als ik nu tegen haar zou gaan praten, ik het alleen maar erger zou maken. Ik zou wel een paar dagen wachten. Tijdens de laatste pauze was ik er achter gekomen waar Nicky woonde en ik wilde er aan het eind van de dag zo snel mogelijk naar toe. Ten eerste omdat ik me serieus zorgen over haar maakte, ten tweede omdat ik verschrikkelijk achterliep met al mijn huiswerk en ik er echt even voor moest gaan zitten. Dus toen de laatste bel ging probeerde ik zo snel mogelijk bij mijn kluisje te komen en ging er gelijk vandoor. Toen ik mijn tas over mijn schouder hing pakte iemand mijn stuur vast. Ik keek op recht in de blauw-grijze ogen van Kay.
"Hey, ik wilde nog even zeggen dat ik even met Eline heb gepraat. Ik heb haar gezegd dat het me echt heel erg spijt en dat ik niet door had dat ze dacht dat zij en ik weer iets zouden krijgen maar dat dat niet zou gebeuren omdat ik jou nu heel erg leuk vind. En dat wilde ik nog even tegen je zeggen."
"Oke.. Dankjewel." We bewogen ons allebei niet en ik bleef in zijn ogen kijken. Ik schrok bijna toen hij zich plotseling voorover boog en me kuste. Een aantal mensen joelden, maar ik hoorde het bijna niet. Toen hij zich terugtrok beet ik op mijn lip om te kijken of de smaak was blijven liggen.
"Tot morgen"
"Tot morgen"
Ik keek hem even na toen hij zijn fiets pakte. Toen stapte ik zelf op de fiets. Terwijl ik het schoolterrein af fietste schoot er een onaangename gedacht door mijn hoofd: Ik moest hem vermoorden.