Niall Horan

"Ik moet maar gaan." "Waarheen?" "Paddo's halen." Ik loop de kamer uit. Vlug sprint ik het hotel uit voordat de andere mij vinden. Niemand houd van mij. Het is weer eens bewezen. Ik stap in mijn auto en rij naar peter voor de paddo's en hun andere dagelijkse rotzooi. Want dat is het zooi. Een kwartier later rij ik terug. Met mijn hart in mij keel. Please laat er geen politie zijn. Please laat er geen politie zijn. zo gaat het de hele weg. Want als de politie me te pakken krijgt, ben ik voor het leven in de cel. Zoveel drugs heb ik bij me. En het legaal gehalte is 0,0%. elke straat, elke meter. Mijn hart kan het niet meer aan. Hoe hart hij klopt. Zo hard klopt het voor Zayn niet eens. Maar dat hoeft hij nooit te weten. Ik pakeer de auto en loop naar de deur van de grootste slaapkamer en tevens de slaapkamer van Larry. Ik schuif het gebruikelijke briefje met sleutel en parkeerplaatsnummer onder de deur door. Klop op de deur en loop meteen door maar mij slaapkamer. Ik pak mijn Ted(teddybeer), een vliesdeken die ik gekregen had van Louis in het begin en pak een appel. Terwijl ik op mijn bed licht en van mijn appel eet denk ik aan vroeger. De Up al Nicht tour en tijdens de X factor. Toen was er nog geen drugs in het spel. Toen waren het nog 5 vrienden die hun grootste passie deelde. Nu is het 4 tegen 1 voor de drugs. Iedereen denkt dat de band veel geld heeft en dat wij nu al gebakken zitten voor de rest van ons leven maar eigenlijk ben ik de enige met geld. De rest zuip en rookt het op. Daarom mag ik niet stoppen. Zij hebben het geld hard nodig. Ik niet. Maar wat doe je eraan?