McMarilyn

Hand in hand liepen wij door de nog stille straten,het was al laat op de middag, enkel wat omaatjes zaten rustig op de terrasjes over hun kleinkinderen te praten. Veel zeiden wij niet tegen elkaar, we lachten en maakten grapjes tot wij bij de hamburgertent aankwamen. Vrolijk stapten wij binnen en zagen geen rij,het was dan ook een schooldag. Eigenlijk ben ik hier nog nooit eerder geweest,het was wat anders dan zelf iets voorbereiden. "Uh,wat wil jij?" vroeg Bill. Ik twijfelde. " Uhmm...ik neem wel hetzelfde als jij." zei ik hesiterend. "Oke." Ik ging aan een tafeltje zitten en keek richting kassa. Na enkele minuten kwam Bill met een plateau vol junkfood. het was best grappig,zou hij dat opkrijgen? Hij keek curieus naar mij en zette het plateau op tafel. "Frietje?" bod hij mij aan,hij hield het frietje voor mijn neus. Niet begrijpend keek ik naar hem en zei waarschijnlijk onbegrijpbaar "Oke." Ik nam een hap. Giechelend keek Bill naar mij,zijn hoofd gedraaid. "Je eerste friet?"
"Neen."zei ik hoofdschuddend. "Uhm,ja..." Wij lachten weer en toen deed Bill een lange junkfood uitleg. Het zou nooit zo intersant zijn als iemand anders het zou zeggen. Ik luisterde en at aandachtig tegelijk. Bill schrokte zijn eten naar binnen,hoe geraakte dat er toch allemaal in?"Ik heb nog nooit zo goed iemand zien koken." vertelde ik. "Ihihi." was zijn antwoord."Laten wij wat leuks doen." stelde hij voor. "Waar dacht je aan?"vroeg ik. "Uh,waarom ga je niet mee naar mijn huis? Tom is er toch niet." stelde hij voor. " Oke dan." stemde ik stilletjes is. Ik vraag mij af hoe hij woont. Ik pakte zijn bleke hand vast en wij liepen terug,helemaal terug naar de plaats waar Bills Hummer geparkeerd stond. "Zeer milieuvriendelijke auto." Het was alsof hij mij voorstelde aan het voertuig. Beleefd hield Bill het portier open en hielp mij instappen. Als perfecte afwerking kuste hij mijn hand. Ik zag een paar cd hoesjes. Alles was Green Day en Nena. Bill had vast alle Green Day cd's. Ik was er eigenlijk zeker van. American Idiot was een van mijn lievelings albums. De deur aan de andere kant klapte dicht en Bill startte de motor. "Dit album werd geheel opgedragen aan president Bush." zei ik wijzend op de cd. " Ja,dat is het hilarische eraan."uitte hij zijn mening. "Billie Joe is echt geniaal."vond hij."Helemaal mee eens. Een groep die geen comercieele troep maakt.Eindelijk."ik zuchte.

Ik herkende het gebouw van enkele dagen geleden. Een enorme garagepoort ging open en wij reden naar binnen. "Veroer je niet." zei Bill op het moment wanneer ik wou uitstappen. Hij stapte zelf uit en deed de deur van het voertuig open voor mij. Dat zag ik niet aankomen eerlijk gezegd. Ik toverde een lach op mijn face,hij was het waard. Er was een lift in het gebouw,Bill vertelde mij dat hij op de bovenste verdieping woont.Fijn.Een lang stil ritje later waren wij er,eindelijk.Ik kan stilte niet zo goed verdragen,vooral als ik bij hem ben. Door de gang liepen wij naar rechts en bevonden ons bij een houtachtige deur. Toen Bill,zeker na een kwartier draaien aan de sleutel de deur open kreeg,liet hij mij binnen. Zijn woning was zeer modern,het enige klassieke was de zwarte piano in de living. Ik liep er meteen naartoe. Het glanzde en ik werd gehypnotiseerd. "Speel jij?" vroeg Bill."Beetje."was mijn antwoord.
"Uh,wil je misschien iets spelen?"hij smeekte het zowat."Tuurlijk."Het eerste dat in mij opkwam was de Bittersweet syphony. Dus ik speelde een klein stukje,al was het oorspronkelijk een vioolisch muziekje. "Das dat van...Cruel Intetions." hij klonk enthousiast. "Ja." Dat was een van de weinige films die ik gezien had. "Volgens mij heb ik hem op dvd,wil je hem zien? Met mij?" Met u? Met jou zou ik echt alles willen doen.