Chapter 4; What the hell

"JE DEED WAT!?" Claudia stond vlak voor haar en schreeuwde zo hard dat Lucy voor een moment dacht dat ze doof was. Haar voeten lagen heel nonchalant op het bureau voor haar midden in Jeffrey's kantoor. Ze hing een beetje onderaad in de grote bureastoel. "Ik schoot hem neer." Claudia keek me onwijs kwaad aan. "LUCINDA!" Schreeuwde ze kwaad. Baldadig legde ze haar vlakke handen op de voorkant van het houten bureau. "Je kan niet iedereen neer blijven schieten, begrijp dat toch!" Ze wou net een kattige opmerking terugketsen toen Jeffrey binnenkwam. "Hey Luc, Claudia." Zoals gewoonlijk noemde hij haar naam als eerst, dat vond Claudia ook al ontzettend vervelend wist ze. Jeffrey kwam op zijn gemak naar de twee ruziënde vrouwen. "Luc, heb je het geld?" Trots haalde ze het briefje vanonder haar BH bandje weg. Ze gooide het op tafel en Jeffrey ontvouwde het waarna hij het tevreden in zijn zak stopte. "Goed gedaan babe." Hij gooide een envelope naar haar toe. "Hou je telefoon in de gaten." Met een korte knipoog verdween hij weer uit de kamer. "Dus en waar bestond jouw "loon" uit?" Vroeg Lucy glimlachend aan Claudia. Waarom hadden ze eigenlijk zo'n hekel aan elkaar, waarschijnlijk omdat Claudia gewoon een strevertje was en Lucy was.. Nou ja gewoon beter in alles. Claudia stond nog steeds met haar handen over elkaar geslagen voor haar, als een klein kind die zijn zin niet kreeg.

De winkelstraten waren behoorlijk rustig voor de tijd van het jaar. Het was halverwege de herfst en nog best wel lekker weer moest ze toegeven. Hier en daar liep een stelletje, een vrouw met een kind of een jongen van een jaar of 12 met een camera die hij waarschijnlijk richtte op alle mooie vrouwen die langskwamen. Lucy was bijna thuis, hier zo links en dan was ze al bij het blok waar ze tijdelijk verbleef. Het rietje van haar milkshake bleef tussen haar tanden hangen, het was irritand. Ze sloeg de laatste straat in naar haar huis. Uit het niets doken er twee in zwart gehulde verschijnsels voor haar op. "Je geld?" De man kwam dreigend op haar af met een mes in zijn linkerhand. Adrenaline gierde door haar lijf en ze voelde hoe ze steeds een beetje warmer werd, ze wist precies wat ze in dit soort situaties moest doen. Come on, je hebt vijf jaar bij de marine gezeten en dan denken ze dat je bang wordt van een paar mannen met een huis-tuin en keuken mes. Waar hadden ze die weg, van hun moeders gestolen? Rustig nam ze nog een slokje van haar milkshake. De gestalte keek haar met samengeperste ogen aan alsof ze een buitenaards wezen was. "Hé, wat gebeurd daar!" Een tweetal mannen verscheen aan de zijkant van het straatje. Zonder dat ze het verder overlegden gingen de drie gestaltes ervandoor, zonder geld. Hoezo stom? Lucy draaide zich opnieuw om en vervolgde haar weg naar huis. "Erhm, misschien is een bedankje wel op z'n plaats Eleanor." Stokstijf bleef ze stilstaan en draaide ze zich opnieuw om. De buitenlandse jongen en die met de krulletjes van twee dagen geleden stonden vlak bij haar. Oeps.. Beiden kwamen ze haar kant op lopen. "Zayn en Harry, right? Bedankt hoor." Met een geforceerde glimlach keek ze de beide jongens aan. "Ik hoopte al dat ik je ooit nog eens weer zou zien." mompelde Zayn in haar richting. "Kom even mee naar ons huis, je moet nog wat rechtzetten." Zonder verdere informatie wist ze eigenlijk wel waarover het ging, de blonde jongen. Ze kon beter meegaan, voordat hij naar de politie stapte. "Als het om die blonde gaat loop ik wel even mee." Zayn knikte dankbaar naar haar terwijl Harry haar nog steeds argwanend aankeek. Het was haar eigen schuld ook, had ze haar eigen troep maar beter op moeten ruimen.