Chapter 1; Just another day in paradise

De hal was wit, niet zomaar wit maar echt spierwit. Nog niet aangetast door de rook van alle sigaretten en sigaren. Waarschijnlijk was het een paar dagen eerder gebeurd want de zure geur van verf bezorgde haar lichtelijke hoofdpijn. De lange inham van haar jurk stond haar nog steeds niet helemaal aan. De 'scheur' liep door tot net boven haar heup. Jeffrey had het classy en verleidelijk genoemd, perfect voor zulke situaties. Zelf was ze van mening dat het teveel bloodgaf. Mensen die echt goed zouden kijken zouden door de ruimte tussen de stof en haar been door kunnen kijken en zo het pakketje zouden kunnen zien die met een band vastzat aan haar linkerdij. De eerste mensen kwamen in zicht en daarbij ook de portier. Hij hield een klembord stevig in zijn hand geklemd en sprak elke bezoeker aan om vervolgens zorgvuldig de namen te controleren. Bijna iedereen was gekomen in koppels, sommige in groepen. Maar zij, zij was alleen. Al die connecties, al die middelen maar ze konden voor haar geen date regelen. 'Het zou alles toch maar in gevaar brengen' galmde de betweterige stem van Claudia door haar hoofd. "Naam?" De hooghartige stem van de portier bracht haar terug naar de normale wereld. Even leek ze te schrikken maar ze herstelde zich al snel weer en keek de man vriendelijk aan. "Lucy.. Lucy Joules."

Binnen was het niet erg speciaal. Verschillende mensen stonden in groepjes te praten. Geforceerd lachtte iedereen maar wat om elkaars grappen. Rollend met haar ogen liep ze door naar de plek waar ze zou wachten. Derde kruk aan de bar. Lucy's ogen geleden af naar de felle lichten en de weerkaatsing van de drankflessen. Het was behoorlijk druk, met haar ogen telde ze de eerste drie stoelen van rechts. Haar adem stokte in haar keel toen ze een groepje jongens zag rondhangen bij de desbetreffende stoel. Snel herpakte ze zichzelf en liep er vastberaden en vol zelfvertrouwen naar toe. Ze moesten daar weg, Lucy wierp een schichtige blik op haar horloge, als zij daar over twintig minuten niet zat kon ze fluiten naar de centen. Één van de jongens had haar opgemerkt en lachte zijn spierwitte tanden bloot naaar haar. Met een korte glimlach wilmpelde ze hem af. Dat probeerde ze althans. De jongen leek niet echt op te geven. Ze kwam dichterbij en nam plaats op de eerste kruk naast het groepje. De jongen had zich inmiddels naar de rand verplaatst en stond nu vlak naast haar. Lucy draaide zich een stukje naar hem toe zodat ze hem goed kon zien. De jongen kwam haar enorm bekend voor, zijn zwarte haren en buitenlands uiterlijk. Vriendelijk besloot ze om hem een glimlach te schenken. Haar ellebogen liet ze rusten op het granieten blad van de bar. Langzaam schoof ze haar vingers in elkaar om vervolgens haar kin erop ze leggen. Haar ogen werden weer getrokken door haar horloge. Er waren inmiddels 5 minuten voorbij. Ze moest maken dat ze op die stoel terecht kwam, tenzij ze wou dat Jeffrey haar niet uit zou betalen. Met een korte zucht duwde ze zichzelf van de kruk af en draaide ze zich naar het groepje jongens toe. Ze moest op die stoel terecht komen.