Part 2

- POV Juliëtte -
Daar sta je dan, op het station, geen idee waar je heen moet. Ik stap in een random trein en ga zitten bij het raam. De tranen beginnen te stromen. Ik kijk op de tv voorin de coupé. Oh, ik ga dus naar Amsterdam. Wattefack moet ik in Amsterdam? Ik open twitter en tweet; "Oke ik zit dus in een trein naar A'dam, wie is lief en komt me ophalen?" Meteen krijg ik een reactie van Soraya, mijn 'mainsis' zoals we dat noemen. Zij was de enige die geloofde dat mijn vader me mishandelde. Ze was ook de enige die me wou helpen. Mijn andere vriendinnen vonden dat ik maar wat lulde en noemde me achter m'n rug om me een aandachtshoer. Gelijk na haar reactie op twitter krijg ik een appje.

S: hey bby, hoelaat kom je aan?

J: over een paar minuten, 19.54

S: oke omw! xx

J: sy xx

Gelukkig, ik ken de weg echt gewoon niet in Amsterdam. Zuchtend doe ik mijn oortjes in, nog 3 minuten, dan ben ik er. Kan ik nog even 'Stop the time' luisteren, het eerste liedje wat ik luisterde toen mijn vader me voor het eerst sloeg... "Nee, Juliëtte stop. Die tijd is voorbij, ga verder met je leven, zonder je vader," denk ik bij mezelf.

* And it will almost Stop the time... *

- POV Soraya -
Ik zie Juliëtte al zitten voor het raam met dikke, rode ogen. Ze staat op en rent naar me toe. Ik knuffel haar, ze huilt, en mijn jas word nat. Het kan me niks schelen. "Kom, we gaan naar mijn huis, daar kunnen we beter praten..." De hele weg naar mijn huis hebben we geen woord gezegd, en misschien is dat ook maar even beter. Het enige wat ik kon horen was het gesnik van Juliëtte. Het doet pijn om haar zo te zien, zo, zo kwetsbaar, zo anders dan bij de Mainshow. Kon ik maar naar haar vader toegaan en hem een keer voor z'n bek slaan! Terwijl ik dat denk voel ik dat ik steeds woedender word. "Wat denkt je vader wel niet hè!? Je slaat toch niet je eigen dochter? Ben je gehandicapt ofzo? Juliëtte, ik heb echt respect voor je. Ik had die mogool allang voor z'n bek geslagen." Ze zegt niks, en begint nog harder te huilen. "Oh, ehm, sorry..." God, heb ik nou weer gezegd? Dan botsten we tegen een jongen aan,met zwart haar en bruine ogen. "Oh eh, sorry." Hij loopt snel weer door. Wie is deze jongen? Ik herken hem ergens van...