Let her go - Louis Tomlinson vs Josh Hutcherson

Het was zover. Vandaag zou ik het weten. Ongeveer een maand geleden had ik mee gedaan aan een wedstrijd. Je kon een meet en greet winnen met Louis Tomlinson. NATUURLIJK heb ik mee gedaan! Ik ben toch niet gek? Zenuwachtig zit ik aan de pc met mijn gsm in mijn hand. Op twitter post Louis nog een tweet. Hi girls, soon we know who won the meet&greet with me. #excited Meteen beantwoord ik de tweet. Hope i will get to meet you! #nervous #feellikedying Heel wat fans retweeten en favorieten mijn tweet. Ik hoop alleen maar dat Louis hem ziet. Minutenlang probeer ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. Net wanneer ik denk dat het lukt begint mijn gsm te zingen. Trillend neem ik op. 'With Jet.' 'Hi Jet. We're calling you about the meet&greet. Do you remember?' Maken ze nu een grapje? Natuurlijk weet ik het nog. 'Yeah, i do.' Antwoord ik in de hoop dat ze snel zeggen waarvoor ze bellen. 'Well, we have 4 girls that may meet Louis on different days. Do you understand?' 'Yes, i do.' Zeg ik licht teleurgesteld. Vier meisjes, er zijn zoveel meisjes die deze kans willen grijpen. Ik zucht. 'So Jet. What are you doing next friday?' Het bloed verdwijnt uit mijn hoofd, ik voel hoe ik begint te draaien. 'I won?' Vraag ik verbaasd. 'Yeah, you did. Before you start screaming, we will send you all the information by mail.' 'Yeah. Thanks.' Zeg ik zo rustig mogelijk. De organisatie hangt op en ik begin rond te springen en te gillen. Mama rent uit de keuken. 'Jet, what is wrong?' 'Nothing!' Schreeuw ik. Verbaasd kijkt mama mij aan. Dan kijkt ze naar de kalender en ziet in het groot mijn nota staan. 'No way. Did you win?' Ik knik. Ik kan alleen nog maar knikken. Mama knuffelt me bijna plat. 'I knew you would win. You really deserve this.' Ik glimlach. Mama staat ook altijd aan mijn kant. 'Thanks mam.' Ik merk dat ik rustig genoeg ben om terug te gaan zitten. Snel verander ik mijn statussen op facebook en twitter. @Louis_Tomlinson I'm gonna meet you! Can't believe this is happening! #dreamcomingtrue #excited Deze keer krijg ik ook negatieve reacties. Hoofd schuddend kijk ik naar het scherm. Waarom zijn de mensen zo jaloers? Ik grinnik, ik zou het waarschijnlijk ook zijn. Dan schrik ik enorm, mijn tweet wordt beantwoord door Louis. @JetHoran Thanks for everything. We'll meet soon. Meteen krijg ik reacties, het lijkt wel alsof de mensen nu pas beseffen dat ik niet gelogen heb. Waarom zou ik daarover willen liegen?

EINDELIJK is het vrijdag. Ik ga Louis ontmoeten. Volgens mij heb ik mijn hele kleerkast aan gehad en mama is bijna dolgedraaid. Ja, ik moet bekennen... Ik ben op van de zenuwen. Hoe zal het zijn? Hoelang mag ik bij hem? Wat gaat er allemaal gebeuren? Twee uur later zet mama mij netjes af bij het gebouw. Met trillende knieën ga ik naar binnen. Een vrouw ontvangt mij vriendelijk en begint mij alles uit te leggen. Blijkbaar zijn er heel wat regels. 'Please, you're killing the girl.' Zegt iemand en onderbreekt op die manier de vrouw. Met een glimlach draai ik me om. Wie het ook is, hij heeft me gered. 'Thank... Oh.' Zeg ik wanneer ik oog in oog sta met Louis. 'Hi, i'm Louis.' Zegt hij met een mega glimlach en steekt zijn hand uit. Ik geef hem een hand en mompel. 'I'm Jet.' 'Welcome Jet.' Meteen ben ik meer op mijn gemak. De hele voormiddag verloopt zalig. Louis is zo gewoon. Hij is een geweldige jongen, buiten dan de geweldige jongen die zingt in One Direction. Louis is zoveel meer. Ongelooflijk! 'I'm sorry girl. It's time.' Zegt de vrouw en wijst naar de deur. 'Okay. Thank you.' Zeg ik en steek mijn hand uit naar Louis. Louis schudt zijn hoofd en geeft me een knuffel. Met knal rode kaken haast ik me naar buiten. Ik bel mama om me te komen halen en wacht buiten. Uit verveling steek ik mijn handen in mijn zakken. Er zit een briefje in? Dat zat er nog niet... If you want to grab a lunch with me, meet me at nando's about 1 o' clock. xx Louis Ik hap naar adem en kijk nog eens naar het briefje. Het staat er echt, ik heb het niet gedroomd. Mama komt aan en ik laat het haar lezen. 'Seems like you had a great time.' Zegt mama met een grote glimlach en begint te rijden. Aan de Nando's houdt ze halt. 'Go and get him girl.' Mama werpt me een knipoog toe waarna ik uit de auto stap. Een beetje nerveus stap ik de Nando's binnen. Meteen komt een serveuse naar me toe. 'Jet Horan?' Ik knik. 'Follow me please.' Verbaasd loop ik achter het meisje aan en kom terecht in een aparte ruimte. 'I was afraid that you wouldn't come.' Zegt Louis zacht. 'Why would i not come?' Vraag ik. Hoe kan het toch dat zo'n fantastische jongen aan zichzelf twijfelt? De rest van de middag gebruiken we om elkaar beter te leren kennen. We verlaten Nando's als een koppel. De vlinders in mijn buik draaien overuren en ik weet niet hoe ik thuis geraakt ben.

Drie maanden later

Louis is een goede jongen, ik hou echt van hem. Maar zijn negatieve kanten beginnen me nu toch ook duidelijk te worden. Ik begrijp dat je als ster niet veel thuis bent maar je zou toch verwachten dat je een mailtje, skype of een sms'je krijgt? Wel, ik krijg die... 1 keer per week, als ik geluk heb. Iedere keer dat ik hem zie wil ik het er over hebben maar iedere keer wil ik onze korte momenten samen niet verpesten. Dus ik zwijg. 'Jet!' Roept hij door de hotelkamer. Ik zucht en sta op. Romantisch is hij al lang niet meer, lief blijft hij gelukkig wel. 'Jet!' 'Yeah! I'm coming.' Wanneer ik aan de zetel sta begint hij te praten. 'Time to dress up, we're going to The Hunger Games part 3.' Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'To the red carpet?' Vraag ik enthousiast. Louis knikt. 'Yeah.' In een drafje ren ik naar de kamer en zoek een goed kleedje uit. 'Is this allright?' Vraag ik wanneer ik beslist heb. Louis laat zijn ogen over me glijden. 'You look perfect.' Zegt hij, op dit soort momenten herken ik Louis weer. Misschien heeft hij gewoon veel stress van het vele optreden. Louis komt op me af en duwt me zacht tegen de muur. Een passionele kus volgt. Daarna maken we ons klaar om te vertrekken.

De film was in één woord ZALIG. Op de afterparty praat ik even met Jennifer Lawrence voor ook Josh Hutcherson erbij komt staan. We praten over allerlei dingen. Wanneer Josh een grapje uithaalt komt Louis woedend op ons af. 'She's mine!' Roept hij boos. 'No!' Roep ik. Verbaasd kijkt hij me aan. 'I'm mine. Nobody owns me. You changed Louis. You really did.' Voor hij kan reageren laat ik mij door Jennifer weg leiden van Louis. 'Hey, i think you did the right thing.' Fluistert Jennifer en geeft me een knuffel. Nu pas merk ik dat er tranen over mijn wangen rollen. 'He just looked to perfect i guess.' 'Boys always do.' Fluistert Jennifer. Niet veel later staat ook Josh buiten. 'What happend?' Vraag ik nu ik het bloed op zijn gezicht en t-shirt zie. 'He told me something dirty about you. I couldn't let him do that.' 'You did that for me?' 'Yeah.' Zegt Josh zacht, blijkbaar is hij helemaal niet trots op wat hij gedaan heeft. 'Thank you.' Zeg ik zacht.

Een paar weken later zit ik met Josh op café. Hij heeft me veel geholpen in de situatie met Louis. Gelukkig niet meer door te vechten maar toch, hij betekent heel veel voor mij. 'Jet?' 'Yes?' Vraag ik. 'Would you wanna talk with Louis? I mean, if he promised not to shout...' Ik zucht. 'I really love him you know. I just don't want him to be that kind of guy.' Josh knikt. 'Maybe you should tell him that.' 'You're right. But when, how?' 'Just turn around.' Fluistert Louis zacht. Verbaasd draai ik me om. 'I'm so sorry. I've been a real ass hole. Could we please just talk?' Ik kjik opnieuw naar Josh. 'Did you arranged this?' Josh knikt. 'Yeah, i thought you could use a good talk.' 'Thanks.' Zeg ik en geef Josh een knuffel. 'You're a real friend.' Josh knipoogt en gaat weg. Het gesprek tussen Louis en mij begint langzaam maar dan wordt het beter. Louis vertelt eerlijk wat er in zijn hoofd omgaat. Voor de eerste keer heb ik het gevoel dat hij mij door en door vertrouwt. Na een paar uur kijkt Louis me aan. 'Could you ever forgive me?' Ik begin te lachen. 'I already did. I still love you.' Voeg ik er zacht aan toe. 'I really love you Jet. My life feels empty without you.' Ik steek mijn hand uit, voorzichtig neemt Louis mijn hand in de zijne. 'Could we... Perhaps, try again?' Ik knik. 'I would love too try that.' Zeg ik. Louis komt langzaam naar voren, hij geeft mij alle tijd om me te bedenken maar ik blijf rustig zitten. Zijn lippen blijven op die van mij rusten en ik heb het gevoel dat alles weer terug goed zal komen. Louis en ik? Wij horen bij elkaar. Hij moest mij alleen laten gaan om dat te beseffen.