32. You are mad?

Abby POV.

Ik zat in de zetel van de leerlingenkamer, voor de haard. Harry, Ron en Hermelien waren er ook, maar ik wist niet waarom ik hier was. Eigenlijk herinnerde ik me niets meer van de laatste drie dagen. Het laatste wat ik herinnerde was dat ik pompoensap dronk en voor de rest niets meer. 'Wat gebeurt er?' vroeg ik verbaasd. 'Zacharius had je liefdesdrank gegeven.' vertelde Hermelien. 'Wat?' riep ik uit. 'Ik vermoord hem!' Ze begonnen te lachen. 'Dat gaat Fred al doen voor je.' zei Ron. Ik keek rond en was wel teleurgesteld toen ik hem niet zag. 'Jullie kunnen praten na de lessen. We moeten nu echt gaan.' zei Hermelien.

Heel wat lessen en saaie uren later...

Eindelijk kon ik met Fred gaan praten! Iedereen wist nu al van het liefesdrankje en Smid had strafwerk gekregen, maar toch was ik bang naar hoe hij ging reageren. Ik liep naar het meer, waar hij, George en Leo Jordaan zaten te lachen. 'Hey, kunnen we eens praten?' vroeg ik toen ik bij hem kwam. Hij knikte en we liepen dan een eindje verder. Hij keek me verwachtingsvol aan, aangezien ik dus het gesprek moest beginnen. 'Smid had een liefdesdrank in mijn pompoensap gedaan.' vertelde ik. 'Dat weet ik.' zei hij kort en zonder emoties. Er kwam een gênante stilte en ik wist niet wat te zeggen. Hij stond daar heel casual en staarde me diep in de ogen aan.

'Weet je wel hoeveel pijn het me deed om jou te zien vozen met die kwal.' snauwde hij toen. 'Wel, dat spijt me heel erg. Maar ik kon er ook niets aan doen.' zei ik kalm. 'Natuurlijk niet, maar je kan er wel aan doen dat er altijd een menigte jongens rondom jou zit!' riep hij toen. Nu begon hij me echt te irriteren. 'Wat? Denk je dat ik het leuk vind?!' spatte ik terug. Ik kon zijn gesnauw nu echt niet hebben. 'Wel, zo te zien, wel!' riep hij weer. Ik had hier gewoon geen zin in. Ik wou geen ruzie met hem maken en ik haatte het als hij tegen me snauwde. Ik liep gewoon weg van hem, terwijl ik de tranen moest tegenhouden.