30. Bloody hell?

Fred POV.

Ik liep met George richting de leerlingenkamer van Griffoendor. Onderweg dacht ik maar aan één ding: Abby. Het beeld van haar terwijl ze op haar lip beet, kreeg ik maar niet uit mijn hoofd. Het was onweerstaanbaar en ik moest me heel hard inhouden om niet naar haar te rennen en haar te kussen. Ze was gewoon zo wonderschoon. En jammer genoeg was ik niet de enige die dat wist. Al de hele week zat er een menigte jongens rond haar heen, waardoor we elkaar nauwelijks zagen. Ik wist dat zij mij ook miste, want ik zag haar ook vaak kijken naar mij. 'Denk je weer aan Abby?' grinnikte mijn tweelingbroer opeens. Ik begon te lachen. 'Misschien.' gaf ik toe. 'Natuurlijk, je denkt tegenwoordig aan niets anders meer.' hij begon te lachen en ik kon niet anders dan mee lachen. Het was wel de waarheid. Ik stond op nadenkend over Abby en ging slapen met haar nog steeds in mijn hoofd.

Plots hoorden we een bekende stem komen uit een gangetje. 'Natuurlijk ga ik mee met je naar het meer, schatje.' zei de stem. Hij was van niemand anders dan Smid, de arrogante kwal uit Huppelpuf. George en ik moesten ons echt inhouden om niet in lachen uit te barsten. 'Sinds wanneer heeft Smid een vriendinnetje?' fluisterde George. Ik haalde mijn schouders op. 'Oh dankje, Zachie! Je bent het beste vriendje dat ik kan wensen! Ik hou zielsveel van je!' mijn greens verdween onmiddelijk toen ik de stem herkende. Ik liep het gangetje in en zag niemand minder dan Zacharius met zijn arm over Abby's schouder. 'Oh Wemel, ik had je niet gezien.' zei Smid dan met een zelfvoldane grijns terwijl hij Abby dichterbij pakte. Ze keek me niet eens aan, ze keek hem alleen met verliefde ogen aan. Haar ogen hadden een vuurrode kleur. Die kreeg ze alleen van liefde. Ik weet dat, want zo keek ze eerst naar mij.

Dit brak mijn hart. Hoe kon ze dit doen? Het ene moment begon ze te blozen door mij en het andere moment staat ze gewoon te flirten met Zacharius Smid. Ik dacht dat ze van mij hield. Het meisje dat recht voor mij stond, leek helemaal niet op het meisje dat ik verliefd op ben geworden. Had ze altijd al deze gevoelens voor hem gehad, of had ze ooit echt van me gehouden?
Ik kon het niet meer aanzien en liep naar de leerlingenkamer, naar de slaapkamer, recht mijn bed in. Ik wist dat George me gevolgd was, maar hij zou toch niet binnenkomen. Hij begreep dat ik alleen wou zijn.

Ik hoopte gewoon vurig dat dit alles een nachtmerrie was en dat ik elk moment kon wakkerworden, maar dat was het niet. Het was echt. Abbygail Hendrickx, het meisje van mijn dromen, was verliefd op Zacharius Smid en ik betekende niets voor haar. Ik probeerde zo snel mogelijk in slaap te vallen en dat deze dag gewoon voorbij was. Ik wou alles gewoon vergeten, maar ik kreeg het beeld van hun twee maar niet uit mijn hoofd. Na een tijdje viel ik dan toch in slaap. Nu kon ik eindelijk dromen over Abby, want alleen in mijn dromen kon ze de mijne zijn.