36.

Lilly knipperde verward met haar ogen. Wat was er gebeurd? Was ze in een ziekenhuis? Ze probeerde overeind te komen, maar dat lukte niet. 'Hallo?' vroeg ze dus maar.
Geen reactie.
Lilly zuchtte en probeerde zich te herinneren wat er was gebeurd. Ze was met Anna achter Petunia en Helena aangerend. Helena had Lilly vast gegrepen. Daarna was het een beetje onduidelijk geworden. Helena had haar op een of andere manier bewusteloos gemaakt. Door een spuitje of iets dergelijks? Ja! Ja! Dat was het!
'Lilly? Ben je wakker?' vroeg een welbekende jongensstem.
Lilly keek haar tweelingbroer lachend aan. 'Nee, sukkel. Ik slaap,' antwoordde ze sarcastisch.
Collin kwam naast haar op bed zitten. 'Papa en mama zijn net even wat eten halen, maar ze komen zo. Misschien moet ik eerst even de dokter roepen, hij wil je vast even onderzoeken,'
Lilly knikte. 'Wil je me overeind helpen?'
Collin drukte op twee knopjes, een om Lilly's rugleuning rechter te zetten en de andere om de dokter te roepen. 'Dankje,' zei Lilly.
De dokter kwam binnen lopen en stelde zich voor als dokter White. Hij deed een aantal simpele testjes en verliet daarna de kamer.
Lilly's ouders kwamen de kamer binnengestormd. 'O, schat! Gaat alles goed?' zei haar moeder en knuffelde haar.
'Ja, mam. Hoe gaat het met Anna?' vroeg ze nieuwsgierig. Lilly zag de gezichten van Collin en haar ouders betrekken. 'Nee, nee, nee! Heeft Petunia haar vermoord! Dat meen je niet! Niet mijn Bambi!' Lilly's hysterisch geschreeuw was veranderd in gehuil.
'Lilly! Ze leeft nog!' zei Collin en schudde haar voorzichtig op en neer.
Lilly knipperde verward met haar ogen. 'Maar.. Maar.. Waarom keken jullie dan zo verdrietig?'
'Ze ligt in coma. Haar toestand is onstabiel,'