29. In Love

Abby POV.

Het was een hele interessante week. Ik was opeens héél erg pupulair op school. Iedereen praatte over mijn Patronus en ik werd bijna altijd omringd door een menigte. Het werd wel irritant, want ik kon bijna nauwelijks bij mijn vrienden zitten aan ons vertrouwde plekje in de Leerlingenkamer. De enige momenten dat ik privé met Ginny of Hermelien kon praten, was in onze slaapkamer. Ik praatte nauwelijks nog met Fred en George en ik miste hun flauwe humor heel erg. Ik zag Fred heel vaak tijdens de maaltijd naar me kijken en ik wist dat we hetzelfde dachten. We misten elkaar. Zacharius Smid liet me al de hele week met rust, tot nu dan. Ik zat aan tafel bij Ginny (en de hele menigte die me dagelijks volgde) en zag hem de hele tijd naar me staren met een kwaadaardige grijns. Hij was iets van plan, maar ik wist niet wat.

'Hoe gaat het nu tussen jou en Fred?' vroeg Ginny dan opeens. Ik haalde mijn schouders op. 'We zien elkaar niet zo vaak meer. Ik mis hem en George echt wel.' gaf ik toe. Ginny was echt mijn beste vriendin geworden, ze hielp me altijd met Fred en hoe ik hem kon overtuigen om onze relatie officieel te maken. Ik vroeg me eigenlijk nog af of we wel nog een relatie hadden. Op dit moment wou ik gewoon naast Fred zitten en samen ons avondmaal eten. Ik wou hem dichtbij mij hebben, zoals toen ik mijn Patronus oproep. Ik wou dat geweldige gevoel hebben als zijn lippen de mijne raakten. Ik zag Fred weer naar me kijken en ik wist wat ik moest doen. Ik beet op mijn lip en deed alsof ik er niet van wist dat hij me aankeek. Ik voelde zijn ogen staren naar mijn lippen. Ik draaide mijn hoofd naar hem en deed alsof ik hem nu nog maar opmerkte. Ik gaf hem een glimlach en kreeg een grijns terug. Mission complete.

Ik voelde mijn wangen gloeien. Waarom moest dat nu altijd gebeuren? Ik haatte blozen, het leek zo genant. Ik merkte dat Zacharius nog steeds aan het staren was en ik begon me stilletjes aan te ergeren. Had ik iets van hem aan of zo? Ik kon er niet tegen als mensen me aanstaarden, behalve bij Fred dan, bij hem is het schattig. Ik werpte Zacharius een gemene blik toe en begon dan te drinken aan mijn pompoensapje. Het smaakte niet zoals gewoonlijk, maar had een zuurdere smaak.Ik begon een raar gevoel te krijgen alsof ik ging stikken. Dan plots veranderde de smaak en leek het niet alsof ik ging stikken, maar het smaakte naar pepermint, mijn lievelingssoort. Ook naar vers gemaaid gras en de geur van een versuitgeblazen kaars.

Opeens voelde ik me vreemd, maar op een goeie manier. Ik voelde me vrolijk, gelukkig en ik wist niet eens waarom. Een glimlach kwam op mijn gezicht, want ik wist waarom ik blij was. Ik hield van hem. Ik hield van zijn zacht haar waar ik met mijn handen door wil gaan. Ik hield van zijn prachtige ogen waar ik wel urenlang in kon kijken. Ik verlangde naar zijn zachte lippen die me kusten. Ik wou zijn sterke armen om me heen voelen en ik wou dat ze me nooit gingen loslieten. Ik wou zijn hand vasthouden en dat zijn vingers mijn gezicht aanraakten. Hij was zo prachtig. En ik wou hem, alleen hem. Ik voelde me plots leeg omdat hij niet dichtbij mij was. En toen zag ik hem. Zijn blonde haar stak uit boven alle andere koppen aan de Huppelpuf tafel. Ik keek hem verliefd aan. Ik hield van Zacharius Smid en ik wou voor altijd bij hem zijn.