27. The hair thing always works

Abby POV.

Ik stond vermoeid op. Ik wou zo graag in dit lekker warme bed blijven, maar het mocht niet zo zijn. Ginny en ik hadden gisteravond de hele tijd zitten praten over jongens, waardoor ik maar weinig heb geslapen. 'Maak je maar snel klaar, je wil mijn broer toch niet missen tijdens het ontbijt?' hoorde ik Ginny opeens zeggen. Ik grijnsde breed en stond vlug op. Toen ik helemaal klaar was, vertrokken ik en Ginny naar de Grote Zaal voor het ontbijt. Ik nam plaats naast Hermelien en Ginny zat langs mijn andere kant. Ik zag haar blozend naar Harry kijken en ik vond het wel schattig. Ze had me verteld over haar liefde voor Harry en ik hoopte vurig dat het iets zou worden tussen die twee. 'Hey,' hoorden we Fred en George dan zeggen toen die plaats namen tegenover mij en Ginny. Ron keek Fred aan met zo'n blik die zei 'wat doe jij nu weer?', aangezien Fred naast hem ging zitten en tegenover mij. Fred en George gaven nooit echt de indruk dat Ron hun broer was als ze op Zweinstein waren, alsof het iets was dat ze wouden verbergen voor de meesten. 'Maak je geen zorgen, ik zit niet hier voor jou hoor.' snauwde Fred naar zijn jongere broer. Er kwam een grijns op mijn gezicht, wat best wel raar was. Vond ik het nu echt schattig dat hij zijn kleinere broer afblafte? Wat verliefdheid niet allemaal kan doen.

'Voel je je al wat beter na gisteren?' vroeg Fred dan naar mij gericht. Ik knikte. 'Ja, ik denk dat ik gewoon die dag te weinig gegeten heb.' loog ik. Ik zag hoe hij me bedenkend aankeek, alsof hij recht door me heen kon kijken. Ik was dan ook een heel slechte leugenaar. Hij knikte, maar niet overtuigd. 'Hoe was het gisteren bij Zwerkbal?' vroeg ik om vlug van onderwerp te veranderen. Aangezien ik en Ginny heel de avond een jongensgesprek hadden, wisten we niets over de afloop van de trainingen. 'Goed, Harry was goed op dreef.' begon George te vertellen, waarna het gespreksonderwerp van de ochtend Zwerkbal was. Het was best handig, ik hoefde niet echt te luisteren, maar af en toe 'ja!' te zeggen alsof ik echt een idee had van wat ze allemaal zeiden. Ik besloot dat ik ooit eens een boek moest lezen over Zwerkbal om er meer te weten van te komen. Niet alleen voor Fred natuurlijk, maar ook omdat het er een best wel leuk spel uitzag. Wel, ik zou het vooral lezen voor Fred, zodat ik wou weten wat hij me allemaal vertelde. 'Wat voor lessen heb jij allemaal, Abby?' vroeg Ginny die zag dat ik aan het afdwalen was van het gesprek. Plots herinnerde ik me weer een tip van haar. Ik ging met mijn hand door mijn haar en begon met mijn vinger rondjes te draaien aan mijn lokken. 'Oh, toverdranken, Verweer Tegen De Zwarte Kunsten, Kruidenkunde en dan nog iets, maar dat ben ik vergeten.' vertelde ik. Ginny gaf me een knikje als teken dat ik goed bezig was en ik zwoer dat ik Fred iets hoorde fluisteren dat op 'schattig' leek.

Er kwam een grijns op mijn gezicht en mijn blik dwaalde even de zaal in. Aan de tafel van Zwadderich zag ik Malfidus en toen hij me opmerkte, begon hij opeens overdreven de nep-flauwvallen, waardoor zijn kleine irritante volgertjes begonnen te lachen. Ik draaide met mijn ogen, het kon me eigenlijk niet schelen wat hij deed, ik trok er me toch niets van aan. Toen zag ik een jongen met blond haar naar me staren. Toen onze ogen elkaar kruisten, leek het alsof hij knipoogde. Ik besloot om maar snel weg te kijken en concentreerde me op mijn ontbijt. 'Niet op letten, hij is gewoon een kwal.' fluisterde Fred toen. 'Wat?' schrok ik op. 'Malfidus. Hij is gewoon een verwaande etter.' vervolgde hij waarna hij een slok nam van zijn pompoensap. 'Oh, ja.' antwoorde ik afwezig. Ik probeerde me te herinneren waar ik die blonde jongen van kende. Toen schoot het me te binnen. Die irritante kwal van de SVP. Hij die Harry niet geloofde en altijd commentaar had op alles wat hij zei. Waarom trek ik zo'n soort jongen aan? Het laatste wat ik wil is een verwaande vlegel als vriend. Ik keek Fred even aan die me onderzoekend aankeek en hoopte dat hij niets wist van Zacharius of wat zijn naam nu ook al weer was. 'Wat is er?' vroeg ik blozend toen hij me bleef aankeken. 'Ik probeer te bedenken wat er allemaal omgaat in dat mooie hoofdje van jou.' zei hij terwijl hij nog een slok pompoensap nam en me bleef aankeken. 'Geloof me, je wil het niet weten.' zei ik lachend.