[Inzending] Cresseyde
De geur van verse regen, de typische geur van wolken die het op zouden geven.
Haar hand gleed over het gras en stopte toen ze een klein wit bloemetje aanraakte. Ze bracht haar gezicht er heel dicht bij en inspecteerde de kroonblaadjes, de stamper en de meeldraden. Ze kon het stuifmeel perfect zien en blies er heel lichtjes op. Het waaide op en verdween met de wind.
Het gras wijs heldergroen. Jong, fris, vers zomergras, nog niet verdord door de tijd. Ze plukte het sprietje en keek er lang naar. Iedere nerf kreeg een beetje van haar aandacht, ze kwamen allemaal samen in één puntje.
Zuchtend richtte ze haar blik op de lucht, die had een kleur die ergens tussen grijs en blauw in lag. De avond viel en de regen volgde. Toch bleef ze liggen onder een dikke, oude treurwilg.
De tijd heeft op alles een ander effect. Voor sommigen betekent hij beginnen, groeien, soms ook bloeien, uiteindelijk ook vergaan. Alles heeft zijn tijd, maar ook iedere tijd heeft zijn charmes. Tijd is onbeheersbaar, niemand heeft er vat op, hoe hard men ook probeert.
Het enige wat de tijd niet verandert, zijn de herinneringen aan de schoonheid. Schoonheid die er altijd al geweest is, die er altijd is en die er altijd zal zijn.
Daar hou ik me aan vast, aan constanten. Dingen die de tijd ongetwijfeld zullen overleven wanneer niets anders het kan.
Haar hand gleed over het gras en stopte toen ze een klein wit bloemetje aanraakte. Ze bracht haar gezicht er heel dicht bij en inspecteerde de kroonblaadjes, de stamper en de meeldraden. Ze kon het stuifmeel perfect zien en blies er heel lichtjes op. Het waaide op en verdween met de wind.
Het gras wijs heldergroen. Jong, fris, vers zomergras, nog niet verdord door de tijd. Ze plukte het sprietje en keek er lang naar. Iedere nerf kreeg een beetje van haar aandacht, ze kwamen allemaal samen in één puntje.
Zuchtend richtte ze haar blik op de lucht, die had een kleur die ergens tussen grijs en blauw in lag. De avond viel en de regen volgde. Toch bleef ze liggen onder een dikke, oude treurwilg.
De tijd heeft op alles een ander effect. Voor sommigen betekent hij beginnen, groeien, soms ook bloeien, uiteindelijk ook vergaan. Alles heeft zijn tijd, maar ook iedere tijd heeft zijn charmes. Tijd is onbeheersbaar, niemand heeft er vat op, hoe hard men ook probeert.
Het enige wat de tijd niet verandert, zijn de herinneringen aan de schoonheid. Schoonheid die er altijd al geweest is, die er altijd is en die er altijd zal zijn.
Daar hou ik me aan vast, aan constanten. Dingen die de tijd ongetwijfeld zullen overleven wanneer niets anders het kan.
Reageer (3)
Wouw wat een leuke inzending. Helemaal anders dan de meeste inzendingen. Echt mooie tekst.
1 decennium geleden+ De strekking is prachtig, schoonheid is iets voortgaans en onsterfelijk. Het maakt niet zo veel uit of je het er mee eens bent, maar je bent zelf ook een antwoord gekomen op de vraag wat schoonheid is.
1 decennium geleden+ Het is heel persoonlijk, je gebruikt niet alleen voorbeelden doormiddel van zelfgemaakte fotos en geeft daar een uitleg bij.
- Ik snap de opmaak niet helemaal, het is niet heel mooi om te zien of makkelijk te lezen
- Het leest nogal warrig al komt de strekking er alsnog wel uit
+ Het is mooi hoe je schoonheid niet direct benoemd, maar toch valt op te maken uit de tekst dat het over schoonheid gaat. Goed gedaan!
1 decennium geleden+ Het is een hele fijne vorm en spreekt tot de verbeelding
+ De foto's complimenteren de tekst
- Het loopt op sommige stukken niet helemaal soepel en dat doet wat af aan de tekst, jammer