34.

Anna.

George, James, hoe die man ook heette, sprong achter de boom vandaan en richtte zijn pistool op Helena. Hij liep langzaam naar haar toe en liet zijn pistool rustten tegen haar slaap.
'Als jij prinses Anna vermoordt, vermoord ik je dochter,' zei hij dreigend.
'En u bent?' vroeg Petunia verbaasd.
Hij rechtte zich, maar hield iedereen nauwlettend in de gaten. 'Ik ben Thom, prins Charles heeft mij de opdracht gegeven om prinses Anna te bewaken,'
Oja, hij heette Thom! Hoe kwam ik nu weer bij George of James? Nou ja, James was best logisch. Denk aan James Bond.
'Dan mag u hem ook vertellen dat zijn dochter overleden is,' zei Petunia sluw. Anna keek haar verbaasd aan. Ze leefde toch nog? Of was ze een geest? Dat zou best cool zijn, maar ze bleef toch liever leven.
'Leg. Dat. Pistool. Neer. Petun,' klonk de dwingende stem van tante Victoria. Petun was vast een bijnaam voor haar uit haar kindertijd.
'Zusje, wat fijn om je te zien,' grijnsde Petunia. Daarna ging alles heel snel. Petunia schoot eerst Thom in zijn been, daarna schoot ze ook in tante Victoria's been. En ze keek Anna grijnzend aan.
'En nu ben je nog maar alleen, lieverd,' zei ze vals. Tante Victoria en Thom lagen gillend van de pijn op de grond.
'Nu mag je naar je mama toe, prinsesje,' zei ze en haalde de trekker over.

Wat denken jullie nu?