Back to the story-

Flashback*
’s avonds sliep ik met men raam open voor wat frisse lucht in mijn kamer binnen te laten maare echt fris voelde ik me niet .de vrieskoude wind schuurde over mijn huid,alsof er iemand botweg in mijn nek ademde. de haren op mijn armen gingen overeind staan en mijn poriën zwelde op .de nacht klonk alsof ik opgezogen werd in een oneindig diep duister gat.net een grote zwarte zee je kunt niks zien maar rondom je beweegt van alles,glibberige kronkels die rondjes zwemmen rondom mijn heupen en het enige wat ik kan doen is hopen dat ik lang genoeg mijn adem in kan houden.Van angst knijp ik mijn ogen dicht en wanneer ik ze weer open lig ik weer gewoon in mijn eigen bed,na de eerste keer knipperen verandert men kamer helemaal van vorm. Alle meubelen lijken lang uitgetrokken te worden en veranderen dan van hout naar steen. En dat is precies hoe ik mij dan voel,van steen,heeel –deep inside- bevriest alles ,men longen zijn versteend maar ik krijg nog gewoon lucht binnen.Uiteindelijk voelde ik hoe ik langzaam en pijnlijk veranderde in een levend standbeeld .m’n kamer ziet nu uit als een kinder tekening,getekend met grijze en bruine stiften en uitgelopen door tranen van gemaakt geluk. En tot slot kom ik dan in een fel zwarte gang terecht.De deur achter mij was mijn verleden en de deur die 5km van mij verwijdert lijkt te zijn is m’n toekomst.
Geen van beide interesseerde me nu. ik wil de deur van NU.de tegenwoordige tijd.Maar nu ,nu moet ik een keuze maken tussen verleden en toekomst.als ik terug ga naar de deur achter me(en als ik geluk heb)ben ik dan vergenoeg terug zodat ik Tracy’ dood kon voor zijn.maare als ik niet genoeg terug ga,moet ik alles nog eens opnieuw beleven alle pijn van men ouders en familie leden,al die schuldgevoelens en dat ene rare gevoel..ik had nooit een band met haar maar sinds dat ze weg is voelt het alsof er een beveiligde rand rondom mij weggesmolten is. Dus koos ik ervoor om naar de deur het verst van mij verwijdert te rennen.ik begon te lopen,een tijdje leek het alsof ik gewoon op een loopband aan het lopen was,ik voelde wel dat ik vooruit kwam maar de deur was nog even ver als in het begin van men sprint.bij iedere stap die ik verder zette werden men benen steeds veeeel zwaarder.Er fluisterde piepende stemmen in men oor waanneer ik ze probeerde te verstaan verdwenen ze,ik keek achter me maar er was niemanbij iedere stap die ik verder zette werden men benen steeds veeeel zwaarder.Er fluisterde piepende stemmen in men oor waanneer ik ze probeerde te verstaan verdwenen ze,ik keek achter me maar er was niemand.ik draaide m’n hoofd terug naar voren en zie recht voor me een schaduw bewegen,van schrik deins ik een stukje achteruit maare wanneer ik daar de schim toe wil lopen is er een soort onzichtbare muur die me tegenhoud.het vage beeld draaide zich om en tilde z’n hoofd op en tot mijn grote schrik kijk ik nu recht in Tracy’gezicht -voor t ongeluk- maar haar lichaam is dat van een volwassen vrouw.Opeens verschijnt er naast mij een deur wanneer ik mijn hoofd weer naar de schim draaide ..was ze weg. Dan opende ik de deur naast me en schrik wakker,meteen daarna realiseerde ik me dat ik had gedroomd .Ik draaide me op mijn andere zij,en toen ik goed en wel lag ..ging de wekker