-019-

( POV Daan)


'Rein'? Hij kijkt me vragend aan. 'Ik wil niet lullig zijn ofzo maar ik denk niet dat Iris zich zelf nog gaat melden'. 'Het is lief van de mainiacs dat ze meehelpen zoeken en jou gelukkig willen zien alleen ik vind dat je ook maar weer eens wat meer aandacht aan hun moet besteden'. 'Ze doen zo veel voor je en dan blijf jij de hele tijd met je hoofd bij Iris hangen'. Rein knikt 'Ja misschien heb je ook wel gelijk en moet ik haar maar gewoon vergeten'. 'Nou dat hoeft ook weer niet maar je kunt wel weer eens een keer op wat twitter berichtjes reageren ofzo' zegt Nils. Rein knikt nogmaals waarna we de studio in lopen om het gezamenlijke stuk op te nemen.

Het lijkt beter te gaan met Rein. Hij lacht weer, maakt grappen met Nils en gaat discussies met Owen aan. Maar ergens diep in zijn ogen zie je nog altijd dat stukje dat ontbreekt. Hoe kan het ook anders? Weken lang heeft hij afgewacht en het lijkt alsof het nu pas tot hem door dringt dat hij verder moet. Ik zoek mijn spullen bij elkaar en prop mijn mobiel in mijn jaszak. 'Guys ik moet gaan me trein vertrekt om half 5 en ik heb beloofd om mee te gaan op burenvisite'. De jongens knikken begrijpend waarna ik ze een voor een een brother-hug geef. 'He kleine doe kalm an he'. Rein kijkt me eventjes boos aan maar begint dan te lachen 'Is dat twents ofzo'? Ik knik trots. Nog altijd proberen Nils, Rein en Owen twents te leren alleen het grappige eraan is, is dat ze het echt niet kunnen. Wanneer ik een nieuw woord zeg kijken ze me aan alsof ik chinees praat. Ik loop rustig richting het management wat ik ook gedag zeg en loop dan richting het station


(POV Melanie)

Oke nu ben ik er echt klaar mee. Priscilla en ik hebben Iris beloofd niets tegen Mainstreet te zeggen maar eigenlijk ben ik daar nu helemaal klaar mee. Iedereen ziet hoe ongelukkig Rein is en als ik tegen iets niet kan dan zijn het wel ongelukkige mensen. Iris is ook niet meer zichzelf ze reageert nauwelijks meer op mijn berichten en als ze reageert is het allemaal een beetje kort af. Ze zegt dat het komt doordat ze veel te doen heeft en veel met haar vriendinnen afspreekt maar ik heb zo'n gevoel dat ze tegen me liegt zodat ze niet haar gevoelens hoeft te laten zien. Ook vandaag weer heb ik zo'n 30 berichtjes gestuurd maar ze reageert op geen een terwijl ze wel gewoon online komt. Misschien moet ik haar gewoon een beetje helpen door op dat telefoonnummer door te geven dat ik dat mobielhoesje herken. Maar wat nou als Iris hier achter komt? Die gaat kei boos op me zijn. Ach gosh ik weet niet wat ik moet doen. Het klinkt zo leuk Iris en Rein samen maar wat nou als het verkeerd uit pakt dan krijg ik hier voor altijd de schuld van. Ik plof op mijn nieuwe bed en bedenk me wat ik moet doen. Na zo'n halfuur bedenken wat ik moet doen wordt ik helemaal gek van me zelf en pak ik een willekeurig schrift waar ik de bladzijde uit scheur en 'wel' en 'niet' op schrijf. Ik ga staan draai een paar rondjes en en wijs dan met me vinger eentje aan. Ik open voorzichtig mijn linkeroog maar bedenk me dat ik dan scheel kijk waarna ik mijn rechteroog ook snel open doe. 'NIET' staat er. Betekend dit dat ik het niet moet doen of moet ik juist niet twijfelen en Iris wel doorgeven. Op nieuw sta ik voor een dillema en besluit ik dit keer Priscilla te bellen. Als ik het dan toch doen moet zij het er ook mee eens zijn. Ik toets het nummer in en wacht af. piep- piep- piep. De lijn gaat zo'n 5 keer over maar er neemt niemand op. 'Grrr waar is dat kind toch als je haar nodig hebt' fluister ik zachtjes. 'Kom op, neem op' zeg ik terwijl ik door mijn kamer loop. En dan hoor ik geluid 'Degene die U probeert te bereiken is momenteel niet aanspreekbaar, probeer het later opnieuw'. Ik zucht en gooi me mobiel op me bed. Waar zit Priscilla in vredesnaam dat ze niet aanspreekbaar is. Dat kind praat overal maakt niet uit waar. Ik pak mijn mobiel weer op en kijk naar de tijd. 'Yess het is twee minuten LATER, dat betekent dat ik het opnieuw mag proberen' zeg ik grinnikend tegen mezelf. Ik toets opnieuw het nummer in en wacht weer af. 'Heeee met Priscilla' krijg ik direct te horen. 'Hee Priss met Mel wat deed je net dat je niet aanspreekbaar was'. 'Oh me mobiel was van de trap gevallen met batterij eruit maar gelukkig mankeert er niets aan' verteld Priscilla vol trots in haar stem. 'Ehm kan je misschien hier naar toe komen ik moet wat met je bespreken'. 'Ehm ja denk het wel kom eraan tot zo'. 'Tot zo'. Ik hang op en ben opgelucht dat ik straks eindelijk weet wat me te doen staat.


'Dus als ik het goed begrijp vind je dat we het moeten melden'. 'Jep het heeft te lang geduurd'. 'Maar wat nou als ze het niet waardeert, ze wordt mega boos'. 'Dat valt ook wel mee Iris heeft het nooit volgehouden om jou lang te negeren en dus zou ze ook wel niet lang boos kunnen blijven. Trouwens denk aan de mooie dingen die er kunnen gebeuren, Iris zal ons voor eeuwig dankbaar blijven als ze later met Rein gaat trouwen'. 'Pris nu loop je echt wel een beetje te hard van stapel hoor'. 'Nee ik meen het, ze gaat het achteraf heus wel waarderen, misschien niet direct maar dan over een paar weken of maanden. Zoiets maak je maar 1 keer mee en die kans moet ze aangrijpen. En als zij dat dan niet doet zorgen wij wel dat ze de juiste beslissing maakt. Ik grinnik 'Wauw pris je lijkt wel zo'n advies-vrouw die dan achteraf geld vraagt'. Priscilla begint te lachen maar trekt al snel weer een serieus gezicht (voor zover mogelijk) en kijkt me aan 'Bellen'? Ik knik en pak me mobiel 'Bellen' zeg ik overtuigend en scrol naar het nummer in mijn telefoonboek wat ik er voor de zekerheid al in gezet had.