A whole new white world

-Gill-

Toen de sjamaan, Mo, die vreemde woorden zat te brabbelen, voelde ik stilletjesaan de grond van mijn voeten verdwijnen. Misschien was het gewoon de bedoeling en gebeurde er niets? Maar ik vertrouwde het gewoon niet. Ik mocht mijn ogen niet openen, en als ik dat wilde doen, ging dat niet. Net vastgeplakt. Er was iets raars aan het gebeuren. Opeens blaasde er een snijdende, koude wind in mijn gezicht en kwam er terug grond onder mijn voeten. Ik viel met een plofje op de grond en mijn handen voelden aan een natte en poederige bodem. Snel deed ik mijn ogen terug open. Neen. Dit kon niet. Helemaal niet. Alles was wit. Helemaal wit met een bos van donkergroene sparren, voorzien met een wit tapijt van sneeuw. En dan recht voor me, stond een zwarte lantaarnpaal. Ook onder het sneeuw. Het was raar. Ik herkende dit vaag, en dat maakte het zo griezelig. 'Will!'riep ik en keek om me heen. Geen William. 'Au. Zeg, wat is dit?' hoorde ik een stem achter mij mopperen die ik maar al te goed herkende. Snel sprong ik naar de kant van de stem toe. 'Bill!'riep ik geschrokken en echoode door het hele woud. Hij krabbelde recht met sneeuw in zijn haar. 'Shit, wat is dit? Waar is Felicia?'vroeg hij en ik herkende wat angst in zijn stem. Ze waren er niet, alletwee niet. 'Will! Felicia!'ik slikte en liep wat verder door de sneeuw. Toen draaide ik me terug naar Bill. 'Ze zijn hier niet, ze zijn er niet! Wat moeten we nou doen? Die sjamaan..''Heeft iets gedaan en ik weet niet wat.'zei hij met een enorm slecht humeur. Dan herinnerde ik me iets. 'Jij hebt ons ernaar toe gebracht.'zei ik met een kwade ondertoon,'Het is jouw schuld.''Wàt?'riep hij luid,'Mijn schuld? Je had niet hoeven meekomen!''Dat recht in Felicia haar gezicht zeggen?'vroeg ik woedend,'Neen. Ik wilde wat lachen en ging dàarom mee. Als ik wist dat dit zou gebeuren zou ik het niet doen! Kijk hier rond! We zijn Will en Felicia kwijt en het is hier ijskoud!' 'Hoezo is het koud voor jou? Je hebt een bontjas aan. Heh. Sinds wanneer dat?' Ik keek naar beneden. God, het was waar. Een bruine, zachte bontjas was om mijn lichaam geslagen. En ik had het gevoel dat ik daaronder een jurkje aanhad. Maar.. ik had dat toch niet aangedaan. En Bill had er ook een aan. Een zwarte, pluizige. 'Ik dacht dat jij tegen dit soort dingen was?'vroeg Bill spottend en grijnsde. 'Jà!'zei ik hard,' Ik ben er ook tegen.' Maar het was koud en het vroos en was het misschien voor even wel een goed idee? Ik ging het wel zien. Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar krakende voetstappen trokken allebei onze aandacht. 'Wat is..' vroeg een bekende stem. 'Er waren geen mensen in Narnia.' zei een schattige meisjesstem.